-1-

Ik werd wakker van een fluitje dat ik maar al te goed kende. Mijn oogleden weigerde open te gaan. De warmte van de zijden dekens om mijn lichaam was te lekker. Uiteindelijk stond ik toch maar op. Tirza sliep nog. Ik liep zo stil mogelijk naar mijn zusje. Ik knielde bij haar bed neer en luisterde naar haar regelmatige ademhaling. De deken lag lichtjes over haar heen en ik trok hem wat verder over het bed heen. Ze rilde even. Ik liet meteen de deken los. Terwijl ze verder sliep stond ik weer op. In de keuken lag nog een brood. Ik sneed het voorzichtig aan. Ik opende het kastje en haalde de kaas eruit. Met veel lawaai viel het kastje van de muur af. 'Shit', vloekte ik.
'Debby?' riep Tirza.
'Ik ben hier', kreunde ik.
Tirza rende de keuken in. Ze zetten grote ogen op toen ze het kastje op mijn teen zag liggen.
'Gaat het?' vroeg ze.
'Het doet vast erg veel pijn', ging ze verder.
'Kom, ik heb nog wel wat verband'.
Ze wou al weglopen maar ik hield de'r tegen.
'Bedankt Tirza, maar het gaat wel', ik glimlachte flauwtjes terwijl ik het zware, kapotte kastje van mijn teen aftilde.
Hij bloedde, maar ik was vast besloten dat niet te laten zien aan Tirza. Ik zette het kastje op het aanrecht en ging verder met het brood maken. Ik hoorde Tirza zachtjes een liedje zingen. Vandaag was de dag van de Spelen. Ik zou me vaak inschrijven, zo vaak dat ik de tel zou kwijt raken. Dat deed ik elk jaar, zodat ik, Tirza en mijn ouders genoeg eten hadden voor een jaar. Terwijl ik de boterhammen op een dienblad zette zong ik zachtjes mee met Tirza. Mijn handen trilde toen ik het dienblad optilde en ik dwong mezelf rustig te worden. De Honger Spelen waren voor mij eigenlijk zoiets al de hel. Ik keek altijd mee op tv, die het bijna niet deed, maar meer omdat het moest. Ik vond het vreselijk te zien hoe de beroepstributen de tributen uit de andere districten zonder enig teken van medelijden doden. En dan te zien hoe ze elkaar afmaakten. Ik liep naar de slaapkamer.
'Tirza', zei ik.
'Eten'.
Tirza keek op. Ze was aan het breien, dat deed ze altijd als ze niet op het land hoefde te werken. Ze legde haar spullen weg en liep achter me aan. Ik zette het dienblad op de tafel en schoof een stoel voor Tirza naar achteren. Ze glimlachte naar me. Er werd gesleuteld aan het slot van de deur.
'Ik ga al', zei ik tegen Tirza.
In een soort reflex draaide ik het slot om en opende de deur.
'Debby', zei mijn moeder en ze omhelsde me.
'Kijk eens'.
Ze hield een mandje met jam, nog wat brood en melk omhoog.
'Fijn', zei ik.
'De melk was al op'.
Ik pakte het mandje aan en schonk 4 glazen melk in.
'Ik heb boterhammen gemaakt', zei ik.
'Dat was de laatste kaas'.
Mijn vader pakte een boterham en at hem in een keer op.
'Maakt niet uit', zei hij met volle mond.
'We kunnen zometeen met zijn vieren naar de markt'.
'Het is de dag van de spelen pap', zei ik aarzelend terwijl ik ook een boterham pakte.
'We moeten heel de middag op het plein zijn'.
'O, ja..'.
Mijn moeder, die nu ook een boterham at, ging naast Tirza zitten.
'Hoe vaak ga je je inschrijven, Debby?' vroeg Tirza met een verdrietige ondertoon.
'Vaak', zucht ik.
Ik eet snel mijn boterham op en drink mijn melk in een teug op.
'Kom', zeg ik.
'Ik weet niet wat er gaat gebeuren als we te laat zijn, maar het is vast en zeker niet goed'.