Hospital
lang niet meer geschreven srry hier voor
Pov Tom
Ik was zo moe, Ik zag er niet uit en had honger maar kreeg bijna niks binnen. Brendy was nog steeds in coma.
En was zo kwaad van het telefoontje van Amber. Wat dacht ze wel. Ik legde mijn hoofd op het bed van Brendy en sloot mijn ogen even.
Ik schrik op als ik de deur hoor open gaan. Ik zie Amber en kijk haar geschrokken aan. " wat doe jij hier" vraag ik bot.
Amber kijkt naar de grond en dan weer naar me. Haar gezicht uitdrukking kan ik niet beschrijven. Ze komt wat dichter en kijkt Brendy aan.
" het spijt me van alles " snikt ze stil. Ik sta op en kijk der recht in der ogen aan ze had mijn broer gekwetst, ons vernedert zelf geen dank voor wat we voor haar gedaan hebben. En dit is een van de weinige keren dat ze in het ziekenhuis is bij Brendy.
" Ik dacht dat je niemand van ons meer wou zien wat doe je hier dan" sis ik kwaad "Tom we moeten hier geen ruzie maken" zegt ze bang.
" wat kom je doen" vraag ik der en werp mijn blik niet van der af als ze dit wou goed maken moest ze met iets beters af komen.
" Ik ...Ik weet dat ik alles wat op zijn kop heb gezet... Maar Brendy heeft me nooit iets misdaan wou zien hoe het met er ging" stottert ze.
Het lijkt of ze het meent wat ze zegt en wil er niet veel woorden meer aan vuil maken. " luister dees is een ziekenhuis en kan zijn dat Brendy ons hoort dus wil ik geen verdere ambras met je maken ... Ik laat je wel effe alleen" zeg ik der en ga de kamer uit en sluit de deur achter me. Ik smste Bill om hem te zeggen dat Amber terug was.
Er zijn nog geen reacties.