036

Opeens herkende ik de stem. Het was de stem van de jongen die ik in de nacht zag met Belinda.
'Ik ben trouwens Kannewasser, Carlo Kannewasser'.
Ik keek hem met een scheve glimlach aan. Hij zou zo mijn broer kunnen zijn.
'Hermelien, Griffel'.
'Ja dat wist ik al', zei hij lachend.
Ik gaf hem een kleine glimlach terug.
'Dat blad..' Begon hij.
'Nee', zei ik meteen. 'Die heb ik niet gemaakt'.
'Dat weet ik', zei hij. 'Ik zag je vriendin Belinda hem maken'.
Ik snoof.
'Belinda en ik zijn geen vriendinnen'.
'O', zei hij snel. 'Sorry'.
'Maakt niet uit, dat kon jij niet weten'.
Hij glimlachte.
'Ik moet nu gaan, maar als er iets is kun je altijd komen'.
Ik keek hem verbaasd aan, terwijl hij weg liep.