Eight.

Glimlacht loop ik naar het tafeltje waar John zit. 'Morning.' glimlacht hij en steekt zijn hand uit zodat er iemand komt voor onze bestelling. Al snel komt er iemand op ons aflopen en beide bestellen we onze koffie's. 'You need to know.' begint John gelijk. 'Our company is planning on closing a few building.' gaat hij verder. Geschrokken kijk ik hem aan. 'Our building is one of them.' zucht hij. 'No.' mompel ik, nu ben ik dus niet alleen huisloos maar ook werkeloos. Lekker dan. 'But I am moving to London.' glimlacht hij. 'You would do it great in London.' gaat hij verder. 'Wow what?' stamel ik. Londen, ik? 'Yes!' glimlacht John. Naast het werk kan hij dus wel glimlachen, wat fijn om te zien in plaats van zijn eeuwige frons. 'London?' vraag ik nog een keer voor de zekerheid. 'Yes London.' glimlacht John. 'Unless you want to stay here.' mompelt hij. 'No.' zucht ik. 'Good.' glimlacht John en neemt nog een slok van zijn koffie. 'When are we leaving?' vraag ik. 'When we both found a house.' zucht John. 'I can move in with a friend.' glimlach ik en denk aan het eeuwige idee om samen te wonen met Rosalie. 'Really?' vraagt John opgewekt. 'Yeah.' glimlach ik opgelucht. Londen, mijn nieuwe thuis. 'I will contact them monday and we will be leaving next week then I guess.' glimlacht John. Oh wouw Londen, mijn nieuwe thuis! 'Good.' glimlach ik en drink mijn koffie verder op. Misschien is het verhuizen toch een goed iets, alle dingen achter me laten die me pijn hebben gedaan hier in Mullingar. 'I hated this city.' mompelt John. 'Oh?' breng ik uit en kijk hem aan. 'I lost my wife here.' zucht hij en slikt dan moeilijk. 'I am sorry.' moppel ik en kijk dan weg. 'Don't be.' glimlacht John. Ik knik en kijk naar de regen buiten.
Voorzichtig sluit ik de deur achter me en loop richting de woonkamer waar Scott op de bank ligt. Ik heb hem gisteren buitengesloten. Nadat ik klaar was met douche ben ik in bed gaan liggen zonder de deur te open. 'Hey.' klinkt het schor en beschamend kijk ik naar mijn voeten. Ik hoor de bank terug veren en Scott's blote voeten op de vloer. 'How was coffee?' vraagt hij als hij voor me staat. 'Good, I am leaving.' gooi ik er uit. 'What?' vraagt Scott, angst is in zijn stem te horen. 'Yeah, I got the chance to work in London.' glimlach ik. 'No.' zucht Scott en loopt dan weg. 'Olivia.' mompelt hij terwijl zijn hand tegen de muur aan waardoor ik Schrik. 'I need to leave.' zucht ik en loop naar de slaapkamer. 'You can't.' zegt Scott die achter me aan loopt. 'I love you.' fluistert hij. 'And you know how I feel about you but I need to do this.' mompel ik terwijl ik een grote koffer onder het bed vandaan trek. 'When are you leaving?' vraagt Scott. Hij klinkt verdrietig en teleurgesteld maar dit is het beste wat ik kan doen voor hem en mijzelf. Ik moet dit doen. 'Next week.' mompel ik en pak een paar dingen uit de kast. Snel prop ik alles in de koffer en rits hem dan dicht. Alles past in een koffer, tenminste al mijn kleding. 'Why?' vraagt hij. 'Because I need to leave.' zucht ik en kijk hem aan. 'I do love you, but I am not happy.' vertel ik hem en begrijpend kijkt hij me aan. 'Can I visit?' vraagt hij. 'No, you need to move on to.' mompel ik en neem zijn hand vast. 'I want you to be happy, like you used to be.' glimlach ik oprecht. Scott heeft veel tijd aan mij verloren, veel liefde in mij gestoken en daar niets voor terug gekregen. Hij moet gelukkig worden met iemand die voor hem gemaakt is. Op dat moment gaat mijn telefoon en zonder te kijken wie het is neem ik op. 'Green!' roept John. Ik lach om zijn toon. 'Heya John.' grinnik ik nog. 'Ready?' vraagt hij en even niet begrijpend denk ik na over wat hij nu precies bedoel. 'We can start monday, so I thought we can drive.' oppert John hoopvol op. Ik grinnik. 'Almost!' roep ik blij. Ik kan niet geloven dat ik echt weg ga uit Mullingar. 'See you in thirty minutes!' roept John en hangt dan op. Ik stop mijn telefoon in mijn zak en ga verder met dingen inpakken. Snel pak ik mijn make-up en foto boeken en stop die in een tas. 'You are leaving today?' vraagt Scott gebroken. 'Yes.' mompel ik en wrijf dan over mijn pols. 'Please.' smeekt Scott. 'No!' schreeuw ik nu. Hij schrikt en knikt dan. Ik zucht en voel me dan rot. Maar hij wilt het anders niet accepteren dus het moest bruut gedaan worden. Ik neem mijn laatste spullen en loop dan naar de deur met mijn koffers. Getoeter klinkt er voor de deur en vrolijk trek ik de deur open en zie John daar staan. Ik zet mijn koffers in de achterbak en kijk dan naar mijn oude huis. Scott staat in de deuropening en zwaait naar me. 'Bye.' mompel ik en zwaai ook terug. Snel stap ik in en plof naast John op de stoel. 'Let's go!' zegt hij vrolijk en begint al te rijden voordat de deur dicht is. Ik lach luid en doe mijn gordel om. 'Let's go!' roep ik vrolijk en hoor John lachen. 'London here we come!' hoor ik naast me en glimlach. Inderdaad Londen maak je borst maar nat want deze twee Ieren gaan je wereld op z'n kop zetten!