Five.

Ik klap het dossier wat voor mijn neus ligt open en probeer me te focussen op wat er staat. Iets met getallen en andere panden in de wereld waar het iets minder mee gaat. Ik zucht en klap het dan maar weer dicht. Het enigste waar ik aan denk is is aan Scott, Rosalie en Niall. Vooral de laatste naam. Ik snuif nog eens aan zijn trui die ik aan heb en langzaam lopen de tranen weer over mijn gezicht. Ik kan het nog steeds niet begrijpen, hij had het beloofd! Hij had beloofd terug komen, hij had beloofd mij te bellen, hij had beloofd mij te mailen, te schrijven. Maar wat mij het meest pijn doet is dat hij had beloofd mij niet te vergeten, iets wat hij wel heeft gedaan. Ik zucht en veeg ruw de tranen weg. Zonder na te denken loop ik naar de kast en trek er een foto boek uit. Snel neem ik terug plaats op de bank en bekijk de foto's van Niall en mij. Op een foto zitten we samen op bed met zijn gitaar naast ons en dromerig kijk ik naar de foto terwijl de herinnering zich terug vast hecht in mijn hoofd.

Mullingar, 2010.

Heel zachtjes loop ik zijn kamer binnen en zie hoe hij bezig is met zijn gitaar. Wanneer ik naast hem plof op het bed kijkt hij me met een glimlach aan. 'Hey.' glimlacht hij en drukt een kus tegen mijn voorhoofd. 'Heya.' bloos ik en kijk naar mijn vingers. 'Whats up?' vraagt hij en pingelt wat verder op zijn gitaar. 'Not much.' mompel ik en kijk hem aan. 'Do you want to learn how to play a song?' vraagt Niall met een brede lach en wiebelt zijn gitaar een beetje. Ik knik en Niall klopt tussen zijn benen waar ik plek neem. Hij legt zijn gitaar op mijn benen en slaat zijn armen om mij heen. Niall neemt mijn hand vast en legt die op een paar snaren. 'Okay.' fluistert hij in mijn oor en ik voel zijn adem tegen mijn nek. Een fijne rilling loopt over mijn rug en een glimlach kan ik niet onderdrukken. Niall slaat de snaren aan en drukt dan een kus tegen mijn nek aan. Ik grinnik en doe het zelfde als wat hij deed. 'Yeah, you are a natural talent.' glimlacht hij en legt mijn vingers dan anders neer. Ik grinnik en sla de snaren weer aan. Een snaar schiet los en Niall lacht hard. 'Okay maybe not.' grinnikt hij en drukt nog een kus tegen mijn schouder. Ik grinnik en Niall haalt de gitaar weg. Ik blijf zitten en Niall's hoofd blijft op mijn schouder liggen. 'I can sit like this forever.' mompelt hij en ik knik instemden. Voor altijd in zijn armen blijven zitten klinkt niet verkeerd maar helaas is dat niet mogelijk. Hij gaat binnenkort audities doen voor de x-factor dus wie weet voor hoelang hij weg blijft. Een felle flits doet mij opschrikken en Maura , Niall's moeder, kijkt ons met een glimlach aan. 'You two are so cute.' grinnikt ze en een gemompel verlaat Niall's mond. Hij gooit een kussen richting zijn moeder en snel sluit ze de deur weer. 'My mom.' mompelt hij. 'I know.' grinnik ik en leun weer tegen hem aan.

Ik leg mijn hand in mijn nek en glimlach om de herinnering. Ik mis hem! Met heel mijn hart en ziel. Ik zucht en klap het fotoboekje dicht. Geen goed idee geweest om er in te kijken. Vooral niet nu ik helemaal alleen ben en er niemand is om me te troosten. Ik leg het boek naast me neer en rol me op tot een bolletje. Tranen vinden hun weg naar beneden en een harde zucht verlaat mijn mond. Ik hou enorm veel van hem en ik dacht dat hij ook om mij gaf maar dat was dus een leugen, al die tijd. Ik duw me overeind en loop verslagen naar de slaapkamer waar ik even in de deurpost blijf kijken. Voorheen lag Scott daar en nu is het helemaal leeg. Geen Scott, geen Rosalie en ook geen Niall. Dat laatste is niks nieuws, hij is er vijf jaar niet maar de pijn is er nog steeds. Die zal er denk ik altijd wel zijn. Zuchtend plof ik neer op het bed en voel de zachte stof tegen mijn benen aan. Ik trek snel de dekens over me heen en laat mijn hoofd op het kussen vallen. Ik pak mijn gsm erbij en bekijk mijn berichten. Een van Rosalie, dat ze veilig is aangekomen, gelukkig. Voorzichtig leg ik mijn gsm op het kastje naast mij neer en klik het lampje naast mijn bed uit. Voor even kijk ik de donkere kamer in en sluit dan toch maar mijn ogen want morgen wacht een zware dag op mij.