#29 Boos

POV Ziva

Hoe Gibbs mij net aankeek... Dat kan niets goeds betekenen...Had ik een gevoelige snaar geraakt bij hem? Wanneer ik samen met Gibbs wegrijd valt er een ijzingwekkende stilte in de auto. Ik weet niet wat ik kan zeggen, zonder dat hij boos wordt.. Gibbs boos.. Heb ik dat eigenlijk ooit wel meegemaakt? Meestal blijft hij vrij kalm. ''Baas?'' probeer ik voorzichtig. Gibbs staart nog steeds strak naar de weg. ''Sorry voor net, het was te vroeg hé?'' ik slik. ''Nooit sorry zeggen, het is een teken van zwakte,'' is het enige wat hij zegt. Ik hoor in zijn stem dat hij nog steeds een beetje boos is.. ''Het gaat zeker niet goed met Mark?'' Zeg ik zacht. ''Nee! Wegwezen!'' schreeuwt hij wanneer wij aankomen bij de Navy Yard. Mijn hart zit in mijn keel. Waarom is hij opeens zo boos? Ik stap uit en duw de autodeur voorzichtig dicht, alsof het een kindje is. Dat is het voor Gibbs ook, maar nu doe ik het vooral van de schrik. Wanneer ik uit Gibbs zicht ben, pak ik mijn portemonnee om mijn OV tevoorschijn te halen. Ik ga op bezoek bij Mark, ik wil weten wat er allemaal is gebeurd. Ik hoop, dat Gibbs mij ooit zal vergeven.

Aangekomen in het ziekenhuis, zie ik Mark stil liggen.''Mark,'' fluister ik. ''Mark,'' probeer ik iets harder. Zijn ogen knipperen wat. ''Zuster Lianne?'' zijn stem klinkt schor. ''Nee, Ziva, collega van je vader,'' probeer ik voorzichtig. ''Shut up!'' Hij spert zijn ogen wijd open. ''Nee, ik wil alleen iets weten,'' zeg ik kalm. ''Het ligt eraan wat?'' Mark staart mij aan. ''Waarom Gibbs zo boos wordt als ik alleen vraag hoe het gaat met jou?'' ''Ruzie,'' zegt Mark nors. ''Waarover?'' vraag ik geïnteresseerd. ''Dat hij vreemd ging ja!'' schreeuwt hij boos. Ik moet best even schrikken van Mark's woorden. ''Daar ben je nog steeds boos over?'' Vraag ik voorzichtig. ''Ja! Ga nu weg! Kom eventueel morgen terug maar anders bel ik nu de beveiliging!'' schreeuwt Mark kwaad. Ik loop voorzichtig de kamer uit. Gibbs komt naar mij toegelopen. ''Sorry voor net,'' zegt hij. Wat? Sinds wanneer zegt Gibbs sorry? ''Ik werd te boos, jij bedoelt het alleen goed,'' zegt hij omdat ik niet reageer. ''Maakt niet uit, ik begrijp het. Ik heb net met Mark gepraat...'' zeg ik zacht. ''Je weet het zeker,'' zegt Gibbs zacht. Ik knik voorzichtig. ''Ik weet alles, maar ik weet dat je spijt hebt,'' zeg ik. Gibbs kijkt mij aan. ''Laten we naar McGee gaan, Vance wilde ons allemaal zien,'' zegt hij met een kleine glimlach. ''Is goed,'' zeg ik vriendelijk.. ''McGeek, visite,'' klinkt de stem van DiNozzo wanneer we de kamer in lopen. ''Oh he-e-y jongens,'' weet McGee eruit te krijgen. ''En hoe gaat het?'' zegt Gibbs met een glimlach. ''Beter dan gisteren,'' zegt McGee opgewekt. ''Vance wilde ons op Skype hebben,'' zegt Gibbs in een klap weer serieus. Ook Bishop komt de kamer ingelopen. ''Hey guys,'' zegt ze blij, maar wanneer ze McGee's schorre stem hoort veranderd haar stemming gelijk. ''Heb je nog steeds zo'n last Tim?'' vraagt ze medelevend. ''Gaat,'' zegt McGee stoer. ''Skype, pak een stoel,'' commandeert Gibbs. '' Gibbs klikt het programma open op zijn laptop en accepteert het verzoek van directeur Vance. ''Hey directeur,'' ik zwaai. ''Dag officer David,'' zegt Vance vriendelijk. ''Ik zie dat iedereen weer wakker is?'' Er klinkt een beetje blijdschap in zijn stem. ''Klopt,'' hoest McGee. ''Ik en Tony hebben alleen wat spierpijn over en McGee voornamelijk last van zijn longen,'' zeg ik om Vance op de hoogte te brengen van de situatie. ''Wanneer mag je uit het ziekenhuis agent McGee?'' vraagt hij. ''Waarschijnlijk eind deze week,'' McGee zucht.