Niet zoals de rest

Een nieuwe school. Alweer! Hoe is het toch mogelijk dat in alle scholen er hetzelfde aan toegaat. Eerst moet je jezelf voorstellen, "Mijn naam is Naomi, ik kom uit Heusden en ik ben verhuisd. Alweer." dan moet iedereen zijn naam zeggen, "Hallo ik ben Pieter. Klara. Zoé. Harry..." en dan doe ik alsof het me interesseert. Daarna begint alweer een nieuwe dag in een rotschool. Hoe lang zou ik nu hier blijven? Twee weken? Ik ben eens benieuwd. Het zou me niets verbazen moest ik tijdens lunch weer uitgenodigd worden door de highschool bitch om aan haar tafel te gaan zitten. Telkens weer denken ze een nieuwe prooi te kunnen vangen. Ik ben niet zoals hun, zal ik nooit zijn. Zij zijn zo irritant en dom! Zo'n roddeltantes. En trouwens, waarom dragen ze altijd roze? Wat is dit? Mean girl?
Ik zie ze nu voor me zitten, op de voorlaatste rij. Ze praten wat over hoe dom Alex' haar wel is. En daarna over Sandra's nieuwe rok. En daarna over iemand anders. Ze hebben altijd wel wat aan te merken.
Gelukkig zit ik niet langs één van hen. Ik zit langs niemand. Zo heb ik het graag, dat iedereen afstand houdt. Ik hoef geen vrienden te maken, ik ben toch over hoogstens drie maanden weer weg. Vier is het record. We zijn letterlijk maar één keer zo lang gebleven op een plaats. Ik ben het zo beu om te verhuizen. Telkens weer een nieuw huis, nieuwe school, nieuw alles. Het ergste vind ik een nieuwe kamer. Maar goed, zolang mam alcoholverslaafd is en pap het geld heeft om te verhuizen, een 'betere' plaats te vinden, zullen we waarschijnlijk blijven weggaan. Blijven weglopen van hun problemen.

Tijdens lunch, gelukkig, werd ik niet geroepen door iemand. Ik werd niet uitgelachen, niet bekeken. De mensen hier boeide het niets wat ik deed. Wat een opluchting.
Ik ging zitten aan een tafeltje helemaal in de hoek. Zonder op mijn omgeving te letten nam ik mijn boterhamdoos uit mijn boekentas. Nog voordat ik hem geopend had hoorde ik een opgewekte stem in mijn richting. "Hey, jij bent dat nieuwe meisje hè? Luister je veel Nirvana?" Het was een super energiek meisje dat voor de tafel stond. Ze had een zwarte T-shirt aan met een rode vest en een jeans met sneakers. Mijn gezicht moest er verward uit hebben gezien want ze wees naar mijn shirt. Ik keek snel naar onder en zag dat ik mijn Nirvana T-shirt aanhad. "Uhmm.... Ja, eigenlijk wel. Ik luister meer Nirvana dan Selena Gomez."
Ze lachte en zette zich zonder pardon aan tafel. Ik was even verstomd maar ze praatte door. "Mijn naam is Cathy. Aangenaam. Em.. Ik dacht dat je wel leuk zou zijn om mee om te gaan." Even fronste ik. "Waarom dan wel?' Ik was nieuwsgierig. "Je ziet er niet zo uit als de anderen. Ik vind je wel leuk. Je haat school ook?" Ik knikte. "Join the club!" Misschien is deze meid niet zoals de rest.