Fault 14.

4 augustus 2015 || Louis Tomlinson

Op de een op andere manier raakte ik gefrustreerd door het plotselinge ophouden van mijn gsm die rinkelt. Ik wilde dat ze niet zou stoppen met moeite doen.
Want hoe egoïstisch het ook klonk, ik hield ervan dat ze zoveel moeite voor me deed.
Maar op datzelfde moment vond ik het vreselijk. Ik haatte het dat ik mezelf alweer zo snel aan haar had overgegeven. Maar ik zou er niet aan toegeven. Het was geen optie dat ik mezelf onmiddellijk terug in haar armen zou werpen. Ik zou er enkel voor zorgen dat ze mijn hart weer zou breken. Harry had gelijk dat ik hard to get moest spelen. Maar dat wilde niet zeggen dat ik haar niet kon bellen om te vragen of we misschien ergens wat konden gaan drinken. Gewoon om bij te kletsen.
Ik zou haar vriendje niet meer kunnen worden, of toch niet nu op dit moment. Wat er over een paar maanden zou gebeuren, dat zien we dan wel. Maar een vriendschap kon ik niet buitensluiten. Want ik was nieuwsgierig. Ik wilde alles over haar weten.
Eerst en vooral wilde ik weten waarom ze was weg gegaan. Ook wilde ik weten waarom ze niet terug gekomen was, want dat had me nog meer pijn gedaan dan dat ze me in de eerste plaats verlaten had. Nadat ik daar een antwoord op zou hebben wilde ik alles over haar avonturen weten, over de plekken waar ze de voorbije jaren was geweest en misschien kon ik die ervaring dan wel met haar delen. Omdat ik toch wel elke grootstad op deze wereld had gezien.

Ik wandelde mijn huis binnen nadat ik mijn zwarte Ferrari op de oprit had geparkeerd. Het gevoel van leegte en eenzaamheid overspoelde me. Toen ik nog samen woonde met Liv kwam ik nooit thuis met zo een gevoel. Nadat ze me verlaten had en ik mee had gedaan met X-factor, ben ik dan ook met Harry gaan samenwonen. Simpelweg omdat ik me dan niet zo alleen zou voelen. Eigenlijk was het best ironisch, want alleen was ik nooit echt. Aan de poort voor mijn oprit was er altijd wel een Fan die hoopte om een glimp van me op te vangen. Mijn mobiel had ik altijd binnen handbereik en met slechts een druk op een van de sneltoetsen zou ik een van de jongens kunnen bellen. Op dat moment voelde ik ook hoe Jumper, mijn kat, zich tegen mijn been aan vleide. Ik gaf hem snel een aai over zijn kop waarna ik naar de keuken slenterde en een glas met water vulde.
Ik wilde niets liever dan dat Liv nu hier zou zijn. Ik wilde dat ze nieuwsgierig elk hoekje van mijn huis onderzocht opzoek naar de nieuwe dingen die mijn dagelijkse leven nu vulden. Dat ze wanneer ik even niet keek, een lade open zou trekken om te ontdekken wat ik er in verborg.
Dus na een korte aarzeling besloot ik om mezelf niet langer te pijnigen en haar gewoon te bellen.
Ik leunde tegen het aanrecht waarna ik mijn ellebogen op het marmeren blad plaatste en rustig door mijn contacten scrolde.
Toen ik bij haar naam aankwam haalde ik even diep adem en drukte vervolgens op het groene hoorntje. Dit patroon was iets was ik ooit gewoon was geweest, maar nu voelde het ietwat ongemakkelijk aan. Ik had al zo lang niet meer op dat groene hoorntje gedrukt om vervolgens te wachten tot haar prachtige stem aan de andere kant van de lijn me zou begroeten.
Ik voelde me dan ook een tikkeltje teleurgesteld toen haar prachtige stem in de vorm van een voicemail me vertelde dat ze er op dit moment niet was maar dat ik altijd later even kon terug bellen en dat ik een boodschap moest inspreken als het echt belangrijk was.
Vlak voordat ik de bekende pieptoon te horen kregen had ik het gesprek alweer weg gedrukt.
Het enige wat ik nu kon doen was hopen dat ze me zou terugbellen als ze mijn naam op haar scherm zou zien staan. Stiekem hoopte ik zelf dat er een glimlach op haar gezicht zou ontstaan als ze ontdekte dat ik had geprobeerd om haar te bereiken.
Maar ergens diep vanbinnen wist ik dat ze toch wel zou glimlachen. Ik kende Liv maar al te goed en ze had op dit moment haar doel bereikt.
Ze was er in geslaagd om me terug in haar leven te betrekken en er was geen enkele mogelijkheid dat ik daar snel weer uit zou verdwijnen.
Want hoe hard ik ook het tegendeel wilde bewijzen, ik was verslaafd aan Liv en alles wat met haar te maken had.

Louis is een freak Maar ik hou van hem!