#029

Vanavond is het kerstavond. Samen met Molly sta ik al heel de ochtend en middag in de keuken om een geweldig kerst diner voor te bereiden. Ik heb mezelf aangeboden om te helpen. Meneer Wemel is inmiddels ook uit het ziekenhuis gekomen, hij ziet er nog steeds niet goed uit en hij heeft nog pijn. Alleen iedereen is blij dat hij aanwezig is met kerst. Hermelien en Ginny zijn in de kamer de kerstboom aan het op zetten en Harry en Ron spelen toverschaak voor de openhaard. Fred en George zijn net zoals al heel de vakantie bezig met hun Wemel productie uit te breiden, soms hoor ik een grote knal vanaf boven. Molly raakt dan overstuur en schreeuwt net als altijd naar boven dat ze beter kunnen studeren in plaats van het huis van Sirius af te breken.
‘Meisje, als jij even in de pan wil blijven roeren, doe ik even een wasje wassen.’ Ik knik en zie hoe Molly de keuken verlaat. Ik kijk al roerend in de pan, ik zet het gas wat zachter omdat het anders te snel zou gaan. Ik heb vandaag al veel geleerd over koken van Molly. Ik hoor iemand de keuken binnen lopen, zou Molly zo snel de was kunnen doen. Ik kijk op en ik zie Ron naast mij staan.
‘Is de kust veilig?’ vraagt hij terwijl hij om zich heen kijkt. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht, Molly had iedereen verboden om de keuken in te komen omdat ze anders toch alleen maar in de weg zouden lopen. Hij kijkt in de pan en steekt zijn vinger erin. Ik tik hem op zijn handen.
‘Dat mag niet, het is nog niet klaar.’ Zeg ik quasi boos. Hij kijkt mij lachend aan en steekt zijn vinger toch in zijn mond op te proeven.
‘Heerlijk, ik denk dat ik jou maar moet houden als je zo lekker kan koken.’ Zegt hij met een grijns op zijn gezicht.
‘Hoe durf je!’ Ik geef hem een plagerig tikje tegen zijn borst aan. Hij pakt mij vast rond zijn middel en trekt mij naar zich toe. ‘En omdat je zo mooi bent, lief, slim en grappig.’ Zegt Ron waarnaar hij mij een kus op mijn mond geeft. ‘En dapper, sterk, geweldig, krachtig, sportief en ga zo maar door.’ Zeg ik terwijl ik probeer om er zo serieus mogelijk bij de kijken. ‘En omdat je een héél groot eigendunk hebt.’ Hij lacht en drukt een kus op mijn wang.
‘RON!’ ik kijk langs Ron heen en zie Molly daar staan. ‘Maak je weg hier, straks brand alles nog aan!’

Ik zit naast Ginny en Hermelien aan tafel het is inmiddels avond en we zijn net klaar met eten. Het eten begon een half uur later dan gepland was omdat Fred en George iets hadden uitgeprobeerd op Ron, zonder dat hij er iets van wist. Heel Ron zijn gezicht was paars geworden. Molly, die natuurlijk woedend was geworden omdat ze niet op iemand iets uit mochten testen zonder toestemming, heeft Ron zijn gezicht na een half uur weer normaal gekregen. Fred, George, Ron, Ginny en ik zijn bezig met een potje knalpoker. Hermelien is net zoals altijd aan het lezen en Harry was een rondje aan het lopen door het huis. Hij is sinds de kerstvakantie weer wat afwezig, ik heb nog niet de mogelijkheid gehad om met hem te praten. Ineen keer ontploft er een stel kaarten in de hand van Fred en ik schrik. Ginny slaakt een klein gilletje, wat haar broers natuurlijk grappig vinden en beginnen te grinniken. Mijn ogen gaan van mijn kaarten naar Ron en ik zie hoe zijn gelaat zachtjes verlicht wordt door het vlammende haardvuur achter hem. Doordat hij lacht beginnen zijn ogen te fonkelen. Ik voel duizenden vlinders in mijn buik rond vliegen, dit is de mooiste kerst van heel mijn leven.