09-01-'16 × 133 days to go
133 days to go × laten we de rollen eens omdraaien (:
Deze story is niet geschikt voor alle leeftijden. Daarom is deze alleen te lezen als je bent ingelogd. Zo houden we Quizlet.nl leuk voor alle bezoekers.
Deze story is niet geschikt voor alle leeftijden. Daarom is deze alleen te lezen als je bent ingelogd. Zo houden we Quizlet.nl leuk voor alle bezoekers.
Reageer (7)
Ik zal vamiddag of later deze week iets sturen.
8 jaar geledenBeloofd!
Ik vond dit echt heel leuk om te doen. Als je nog een keer niks weet kun je dit best nog een keer doen, wat mij betreft.
Ik zucht, lichtelijk geïrriteerd. “Calum, alweer? Dit is al de vijfde keer.”
“Ik kan er niks aan doen dat de navigatie het niet meer doet!” verweert hij zich.
De navigatie heeft het ergens in de Apennijnen begeven en de verkeersborden zijn niet geweldig in Italië als je weer naar huis wil, in plaats van naar alle toeristische attracties toe. Gelukkig hebben we van tevoren nog een kaart van Italië gekocht, voor het geval dat. Nu zijn we blij dat we hem hebben. “Oké, als je mij de kaart geeft, ga ik hier ergens vragen waar we zijn,” zeg ik.
Hij overhandigt me de kaart en ik stap de auto uit. In een klein winkeltje legt de vrouw me in half Frans uit – ja, inderdaad, Frans, haar Engels is verschrikkelijk – dat we in Alseno zijn en we het best richting Milaan kunnen rijden. Ik bedank haar met een ‘grazie’ en ga weer naar de auto.
“We kunnen het best de borden naar Milaan volgen en wat we vanaf daar doen moeten we dan maar zien,” zeg ik. “Dus eigenlijk zijn we maar een klein beetje verdwaald.”
Hij start de auto weer. “Milano it is then,” lacht hij.
Ergens in bergen van Zwitserland houden we stil bij een soort take-awaykoffiehuisje, maar hij laat de motor nog even stationair draaien. Hij kijkt me aan en gebaart dat ik stil moet zijn en moet luisteren naar het nummer dat nu wordt afgespeeld. Ik glimlach. Ons liedje. “My beating heart belongs to you. I walked for miles ‘til I found you. I’m here to honor you. If I lose everything in the fire, I'm sending all my love to you,” zingt hij mee.
Pas als het nummer afgelopen is, zet hij de auto uit. “Ik haal de koffie wel,” bied ik aan.
Als ik weer richting de auto loop, zit Calum op een bankje naar de zon te kijken die achter de bergen verdwijnt. Ik zet de koffie voorzichtig op de grond en pak het fototoestel uit mijn tas om een foto te maken van dit moment. Het ziet er prachtig uit, de groene bergen met de ondergaande zon en Calum die ernaar staart alsof hij nog nooit zoiets heeft gezien.
Als ik naast hem sta met de koffie kijkt hij niet op of om. “Het is zo mooi hier. Kunnen we niet gewoon hier blijven en nooit meer teruggaan?”
“Wat wilde je hier doen, in de middle of nowhere?”
Hij haalt zijn schouders op. “Weet ik veel. Ik word hier wel schaapsherder of zoiets. Dan mag mijn kudde hier rondlopen en kan ik de hele dag ergens in de bergen zitten kijken en filosoferen. En als ik dan ’s avonds weer in ons berghutje kom met de kudde, word ik opgewacht door mijn mooie vriendin. En tien kinderen.”
“Wil je echt tien kinderen?” vraag ik hem.
Hij kijkt mee aan. “Jij niet dan?” vraagt hij serieus. “Oké, geen tien, maar drie…”
“Je koffie wordt koud, meneer de filosoof-levensgenieter,” verander ik het onderwerp terwijl ik hem zijn papieren bekertje geef.
Omdat ik minder thee had, heb ik het eerder op en ik besluit om de foto maar te bekijken. De foto heeft het beeld niet zo mooi kunnen vangen als ik het zelf heb gezien, maar ik vind het nog steeds een mooie foto.
Calum kijkt opeens mee. “Heb je die net gemaakt?”
Ik knik. “Het zag er zo mooi uit, zoals jij daar stond bij die bergen met de zon.”
Hij fronst. “Hmm, ik vind hem niet zo spectaculair. Het is mooier in het echt.”
“Dat klopt, maar thuis zijn geen bergen.”
“Misschien moeten we dan toch maar hier gaan wonen, heb je die foto ook niet meer nodig. Dan kun je dat elke dag live zien. Mét tien kinderen,” plaagt hij.
P.S. Mijn laptop is overigens behoorlijk aan het bitchen, dus ik zet dit hier maar even neer. Het moest eigenlijk als een spoiler in de spoiler, maar dat ging dus niet.
Dit is trouwens het gebruikte nummer, Last Night on Earth van Green Day. Omdat ik 1) het een mooi nummer vind en 2) vond dat wel toepasselijk was.
Dit gezegd hebbend, moet ik er ook even bij vermelden dat ik een beetje geïnspireerd werd door Long Way Home.
P.P.S. Hij is, nu ik hem teruglees, langer dan eerst de bedoeling was. En 'you take a picture of him' is ook niet meer helemaal het belangrijkste. Oeps... 8 jaar geleden
Ik heb iets kunnen schrijven hehe
it's not my best but okay :')
‘But, you look so cute,’ she smiled bride, yet again taking another picture, making Michael sigh. ‘You’re so concentrated on your game, and I’m bored.’ She stated.
‘I asked you to join me, but you wouldn’t,’ Michael reminded her.
‘That’s because I suck at those games! Why can’t we play Mario Kart or something?’
‘You’re so lame,’ Michael mumbled, pausing his game. Before he could even do his next move, she had taken another picture, giggling while trying to hide away.
It was so cute, that Michael could do nothing else but crawl to the other edge of the sofa where she was, slightly pushing her back and hovering over her.
‘You think this is funny?’ He asked, raising an eyebrow.
‘It is,’ she giggled, once again. Michael snatched her phone out of her hand, tossing it a bit further into the sofa, and out of her reach.
‘Now,’ Michael smirked, still hovering over her. He placed a soft kiss on the tip of her nose. ‘No more pictures.’
‘But –‘ she started, but Michael cut her off, placing his lips on hers.
‘What’s about to happen is nothing to put on camera, darling,’ Michael smirked, squeezing her sides and making her squeal out in surprise.
Okay, ik ben klaar. Het is wel in het Engels, sorry!
Inspiratie komt van deze foto.
‘Fern…’ Her name rolled off his lips in a stern warning. As if he tried to oblige her in telling the truth. ‘So what if I did?’ She liked the picture. His hair looked really soft and the rays of sunshine made him almost look like an angel. He was an angel though… Her angel. ‘Let me see it!’ he demanded after which he took a few steps towards her. Unfortunately the distance between them remained the same because the girl stepped back as he moved closer.
‘No!’ Her protest was clear and made Ashton raise his eyebrows. Where did that come from? She never made a big deal out of letting him see her phone. ‘What? Why not?’ he questioned her change of hearts. The people that walked by gave them a strange look. Not that he cared about them for just a second. ‘Because you’re going to delete it if I give my phone to you.’
She locked her phone again and put it away safely in her pocket. ‘No I won’t.’ He stepped closer again. This time she didn’t move away. ‘Yes, you will. Don’t you think I know how you work by now?’ After one year of dating the drummer, Fern believed she had a pretty good idea of who he was. She had a pretty good idea of his flaws, his strengths and his quirks.
‘I probably look like crap in it.’ Those were the words she was waiting for. A heavy sigh escaped her lips while she got rid of the little distance that was left between them. ‘No, you don’t Ash.’ Normally he was always the one taking pictures of her when she wasn’t paying attention. Not ever was he willing to delete one, no matter how hard she begged him to.
‘The picture isn’t perfect, I’ll give you that. It’s not perfectly thought out like you’re used to and it doesn’t show your photo-smile.’ Hearing those words, he aimed his eyes at the ground. ‘It shows me the real you though. Not celebrity Ashton or photoshoot Ashton. It shows me my amazing boyfriend and his real beauty.’ A smile rested upon her face whilst speaking.
She called herself lucky for being able to see the real Ashton. He didn’t have to put up his million dollar smile for her. It was fake anyway. ‘You always tell me I’m beautiful even when I think I’m not. Can’t you trust me when I say that you are beautiful too?’ Her hand came to cradle his cheek. A slight stubble tickled her fingers but she loved it. Just like she loved the boy standing in front of her.
‘I don’t know what I did to deserve you.’ His words were mere whispers but she always managed to understand him. Even when he didn’t speak at all. ‘That makes two of us.’ And with that answer he caught her lips in between his. The kiss was soft and sweet, only expressing the love that they felt for each other.
In the background a band started playing, announcing the new set on the festival he took her to. He let go of her lips way too soon. ‘I love you, Fern.’ Her answer never failed to provide him with the same affection his statement did to her. ‘I love you too.’
Ik zal zo iets bedenken, tussen de Nederlands boekverslagen en het leren door.
8 jaar geleden