Chapter 25

Hij zat achter zijn bureau en verveelde zich stierlijk. Hij hield van har werken, maar Dumbledore had ervoor gezorgd dat hij tot half twee niet hoefte te werken en uit kon slapen. Wat onnodig was, want hij was elke dag al voor de zon wakker. Behalve toen Violet nog een baby was, dan moest hij er 's nachts vaak uit om haar te verzorgen. Nu hij erover nadacht was het het best wel waard. Hij duwde de papieren opzij en legde zijn hoofd in zijn handen. Hij hield van hard werken, het leidde hem weg van het echte leven. Hij stond op en schonk een glas wijn in, hij dronk het in een teug leeg en wou het opnieuw vullen, toen hij de bel hoorde. Hij besloot over de gang te gaan lopen en hoopte stilletjes dat hij Draco tegen kwam, zodat hij kon zeggen waar Violet was. Hij liep de gang op en begon tegen de stroom leerlingen in te lopen. Hij zag Draco al snel, lopend tussen Crabbe en Goyle, gevolgd door Pansy.
'Meneer Malfoy, kan ik u even spreken,' zei hij.
Draco draaide zich verbaasd om en liep naar hem toe. 'Wat is er professor?'
'Violet is aan het slapen, ze volgt deze ochtend geen lessen meer. Om half twee, wanneer mijn les begint, zal ze wel weer aanwezig zijn. Ik wou je even op de hoogte brengen,' zei hij, op zijn strenge toon, wanneer hij een leraar was.
Draco knikte en rende toen naar de drie kinderen die op hem wachtten.
Hij draaide zich om en wou weer naar de kerkers lopen, toen hij tegen een eerste-jaars opbotste. Hij had rood haar, sproeten en zijn schoenen waren zichtbaar onder zijn schoolgewaad.
'Meneer Weasly, ik zou het op prijs stellen als u de volgende keer uw ogen gebruikt om vooruit te kijken en niet om naar meisjes uit het derde jaar te kijken.' Hij keek even naar de meisjes die giechelend bij een pilaar stonden.
Ron Weasly werd rood tot over zijn oren en werd overeind geholpen door een jongen met zwart haar, groene ogen, een bril en een litteken op zijn voorhoofd. Harry Potter. Hij was stil, terwijl hij Harry in de ogen keek. Het waren Lily's ogen, hij keek Lily aan.
'Sorry professor,' mompelde Ron zachtjes.
'Loop nu door, de volgende keer dat zoiets gebeurt kun je strafregels schrijven,' zei hij, nog steeds kijkend in Harry's ogen. Daarna wendde hij zijn blik af en liep met een boogje om hen heen, richting zijn kamer. Eenmaal in zijn kamer, pakte hij een fles wijn en zijn glas en vulde het glas. Hij dronk het in een teug leeg en vulde het opnieuw. Hij was bezig om dat ook in een teug leeg te drinken, toen hij een stem hoorde.
'Waarom doe je dit jezelf aan, Severus?'
Hij verslikte zich in de wijn en morste op zijn gewaad. Boos keek hij achterom en zag Dumbledore in de deuropening staan. Had hij nou serieus de deur opengelaten? En in het zicht van bijna iedereen die er langs liep, wanhopig anderhalf glas wijn leeggedronken. Hij zette de fles op tafel en het glas ook. Hij zette het glas alleen iets te hard neer, waardoor het brak. Glas sneed in zijn hand en hij trok zijn hand terug, waarbij hij de fles wijn omstootte. Hij ving hem op, voor er wijn gemorst werd en zette hem in de kast.
'Wat bedoelt u?' vroeg hij.
'Waarom drink je nu alsof je geen leven hebt en alleen alcohol je kan redden?' Dumbledore sloot de deur en keek hem doordringend aan.
'Ik had dorst,' zei hij. Hij bekeek de redelijk diepe snee in zijn hand en vloekte even in zichzelf.
'Je moet even naar Poppy toe, maar ga eerst een schoon gewaad aandoen. Dan zie ik je zo op de ziekenzaal.' Dumbledore liep de kamer uit en liet hem alleen achter.
Hij zuchtte en trok een schoon gewaad aan, hij pakte een zakdoek en bond die stevig om zijn hand. Hij verborg beide handen onder zijn mantel, terwijl hij door de gang liep. Iedereen gaf en had nu weer les, dus hij kwam niemand tegen. Eenmaal op de ziekenzaal zag hij alleen madame Pomfrey.
'Waar is Albus?' vroeg hij.
'Die had dringend wat anders te doen, maar meldde dat jij kwam, omdat je in je hand had gesneden.' Madame Pomfrey keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.
'Het is gewoon een sneetje,' zei hij. Hij haalde zijn hand onder zijn mantel vandaan en wikkelde de zakdoek van zijn hand.
'Ja, het is wel goed met jou, met je sneetjes,' zei ze darcastisch. Ze pakte haar toverstok en mompelde spreuken, terwijl ze hem boven de snee hield. Een paar minuten later was hij genezen. Hij ging naar zijn kamer en toen het één uur was ging hij naar Violet om haar wakker te maken, voor zijn eerste les van het jaar.