10. Stilte

Ik stond op en gooide mijn wekker bijna tegen de grond. Ik voelde dat dit geen goede dag zou worden. En daar nog bij had ik een droom, over Edward. Hij en een grote beer of wolf, vechtend. En toen was ik in het ziekenhuis, Edward aan een hartmeter die maar bleef piepen terwijl hij naar me glimlachte en toen werd ik wakker. Ik slofte naar de kleerkast en trok een zwarte legging, een jeansrokje en een shirt van een zangeres uit mijn kast en liep naar de badkamer. Ik douchte snel en kleedde me meteen aan. Ik nam mijn rugzak en liep de trap af en begroette mijn moeder. Ze zag er niet echt gelukkig uit. Ik nam een appel en beet erin terwijl ik het stille tafereel bekeek. Alex zag er behoorlijk overstuur uit en at rustig van zijn cornflakes, mijn moeder at niet en keek voor zich uit, staarde in het niets.
‘Oké, waarom deze stilte?’ Ik had er stilletjes aan wel genoeg van.
‘Meisje, ga zitten, ik heb iets te vertellen dat je niet leuk zult vinden.’ Dit kon niet veel goeds betekenen.
‘Ik en je vader gaan scheiden, wij houden het huis maar je vader verhuist naar Seattle.’ Mijn moeder begon te huilen terwijl ik het gevoel had dat ik bijna geen lucht kreeg. Tranen gleden over mijn wangen, ik had geen zin meer in praten en deed teken naar Alex dat hij mee moest naar school. Ik liep huilend de auto in en startte de motor toen Alex naast me zat.
‘Gordel aan.’ Mijn stem klonk trillerig en sloeg over. Ik reed met volle vaart naar Forks High terwijl ik mijn tranen nog niet kon beheersen.
Ik parkeerde de auto en stapte uit.
‘Ik… ga maar naar mijn vrienden, als er iets is…’ zei Alex, me proberen troosten.
‘Ik…red me wel.’ Ik huilde nog steeds en liep naar het afdak bij de kantine waar niemand stond en ging tegen de muur zitten. Ik trok mijn knieën op en legde mijn hoofd erop, hopend dat ik zo niet zou opvallen.
‘Jade! Wat is er?’ Edward en Alice vroegen het tegelijkertijd waardoor het leek alsof een symfonie afspeelde. Ik keek zachtjes op en zag ze op hun hurk zitten voor me.
‘Jade, wat is er? Je huilt, heeft iemand iets gedaan of gezegd… ik…’ Edward begon meteen zich op te jutten maar Alice hield hem tegen. Ik schudde mijn hoofd en ademde diep in.
‘Mijn… ouders gaan scheiden.’ Ik kreeg weer dezelfde ademnood toen mijn moeder mij het vertelde. Ik hyperventileerde terwijl Alice bleef zeggen dat ik in en uit moest ademen. Na een tijdje kon ik weer normaal ademen maar ik huilde nog steeds, ik kreeg het gewoon niet onder controle. Edward sloot me op in zijn ijzeren armen en streelden mijn rug, een poging me te kalmeren. Uiteindelijk stopte de tranenstroom en keek ik enkel nog uitzichtloos vooruit, net zoals mijn moeder deze ochtend deed.
‘Wil je het vertellen?’ Edward deed alsof ik van porselein was en keek me medelijdend en bezorgt aan.
‘Ik voelde het al toen ik deze ochtend uit bed kwam. Ik voelde dat het een miserabele dag zou worden. Ik liep naar de keuken waar Alex heel overstuur zijn eten opat en mijn moeder uitzichtloos voor zich keek. Ik werd de onaangename stilte beu en vroeg wat er was… toen zei mijn moeder dat ze gingen scheiden.’ Ik hield de tranen tegen, ik zou niet weer uitbarsten. Ik ademde diep in en uit en duwde Edward van me af, voor zover dat lukt.
‘Ik… wil even alleen zijn, sorry.’ Ik stond recht en liep naar het bos, keek nog eens naar achter en zag Edward met grote ogen me nakijken.
Ik zag een omgevallen boom en ging erop zitten, alles op een rijtje zetten. Ik hoorde het zachte gezoem van mijn mobiel en keek op het schermpje. Een onbekend nummer had een sms gestuurd.

De les is begonnen, moet ik je dekken voor mevrouw Goff?
X Edward.

Ik drukte op antwoorden en begon aan een sms’je.

Ja, dank je. Zeg dat ik me niet goed voelde en ik het volgende lesuur wel kom.
xoxo’ Jade.