Hoofdstuk 11

Marie POV
Hij is echt perfect. Dit is het enige wat er door mijn gedachte gaat ,vooral toen hij mij zijn handdoek gaf. Ik dacht dat alleen jongens uit films zo’n dingen deden. Ik wordt uit mijn pijnzen gehaald doordat ik Jacob hoor roepen. Hey wat doen jullie hier nu weer! Pardon, roep ik. Dit is niet jou strand hoor, wij mogen hier toch ook zijn. Brady gaat tactisch voor mij staan en dat ontgaat Jacob niet. Dat gaat niet helpen hoor gast. Misschien moet je maar beter je andere vriendjes ook bellen. Ik loop dan snel weg met Brady voor dat hij er tegenin kan gaan en ook vandaag zet hij me braaf thuis af. Wat is hij toch perfect.

De volgende ochtend kom ik hand in hand met Brady op school aan en krijg ik kwade blikken van een paar meisjes. Volgens mij zijn ze jaloers, fluister ik hem toe. Maakt niet uit, ik hou alleen van jou. Oooh! Roept Seth. Heb je het dan toch gedurfd? Ja dat zie je toch! Seth vraagt of ik even mee kom om onze boeken weg te leggen. Als we ver genoeg zijn vraagt hij me uit over gisteren. Ik begin te vertellen en word daar ook heel erg gelukkig van als ik eraan terug denk. Ik kan bij Seth echt alles kwijt. Hij is echt mijn beste vriend! Ook de volgende weken zit ik heel de tijd bij dat zelfde groepje en ik vind het prima. Seth is mijn beste vriend Collin leer ik veel beter kennen en ook hij neemt een stuk in in mijn hart.

Twee weken later
Brady en Collin gaan straks naar de film, een horror film, en daar kan ik dus echt niet tegen! Daarom blijft Seth bij mij en ik vind het echt fantastisch dat hij zo iets voor mij wil doen. We wandelen samen naar huis en ik ben de hele tijd aan het lachen. Wij hebben exact dezelfde soort humor, dat zorgt dus dat wij met z’n tweeën helemaal strijk kunnen gaan terwijl dat de rest er niets van snapt. We komen bij hem thuis aan. Wat moet je hebben om te drinken? vraagt hij. Euhm hebben jullie nog cola? Ja! Oké doe dat dan maar! Ik zie hem terugkomen met 2 reusachtige glazen cola. WTF wat haal je die vandaan? Gewoon uit de kast. Oké dan, wij hebben gewoon niet zo’n grote glazen bij ons thuis! Leah komt binnen en zoals altijd is ze ongelukkig. Ze loopt door naar boven en merkt ons precies niet op… Wat is er met haar aan de hand? vraag ik. Ooh niets ze is de laatste tijd de hele tijd zo ze heeft al lang niet meer gelachen. Er is iets gebeurd, maar wij weten niet wat. Trek het je niet aan, ze komt er wel boven op, wat het ook was. Terwijl ik dit zeg leg ik mijn arm om hem heen om hem zo gerust te stellen. Seth, voel je je wel goed? Ja waarom? Je gloeit helemaal dit kan toch niet gezond zijn! Ik bel je vader wel even. Nee! Dat is niet nodig. Wel als je bijna 40’ koorts hebt!! roep ik uit. Dus ik neem de telefoon en bel naar Harry
Hallo Marie, waarom bel je?
Hey Harry, Seth heeft plotseling verschrikkelijk hoge koorts, maar hij voelt zich nog goed en ik weet niet goed wat ik moet doen.
Shit, het is begonnen, euhm ik bedoel… Ik ben zo thuis, vertrek al maar en dan ga ik met hem naar de dokter. Zorg jij nu maar dat je voor het eten thuis bent.
Mag ik echt niet blijven?
Nee Marie, maar ik zal je bellen als hij beter is. Ik ben nu thuis.
Oke tot volgende keer dan..
Dat was een raar gesprek, denk ik luid op. Je vader wilt dat ik vertrek dus dan zie ik je maandag oke? Ja tot dan, ik bel je als ik weer buiten mag!