Chapter 21

'Waar kan ik Victoria Prince vinden?' vroeg hij, terwijl hij Olivander boos aankeek.
'Ik zag haar vorige week weer na heel wat jaar,' zei Olivander. 'Volgens mij is ze in de Lekke Ketel.'
'Na elf jaar, om ietsjes preciezer te zijn, welke kamer?' Hij kon nog steeds niet geloven dat ze nog leefde. Het was de dochter van de zus van zijn moeder, dus zijn oudere nicht, want hij kon niet geloven dat ze jonger was dan hij.
'Dat moet je aan Tom vragen.' Er klonk een lichte angst in de stem van Olivander.
Hij draaide zoch om zonder iets te zeggen en liep de winkel uit, waar Violet en de Malfoy's stonden te wachten.
'Wat is er oom Sev?' vroeg Violet, met een bange stem.
'Niks lieverd, ik heb iets dringends te doen, ga jij maar mee met Draco.' Hij drukte een kus op haar wang en aaide nog even over haar hoofd, voor hij wegliep en het drietal verbijsterd achterliet.

In de Lekke Ketel was het druk, zoals gewoonlijk. Hij liep naar de bar en wachtte tot de waard naar hem toe kwam. Toen hij de waard wou roepen, werd hij op zijn schouder getikt. Hij draaide zich om en zag een redelijk vrouw staan met zwart haar. Ze leek ontzettend op Violet, maar dan de oudere versie.
'Victoria,' zei hij.
De vrouw knikte. 'Ik wou je een bericht sturen, alleen ik wist niet waar ik je kon vinden. Ik zag je nu het café ingaan, anders had ik toen het schooljaar begon een brief naar Hogwarts verstuurd.'
'Uilen zijn slim, ze vinden iedereen wel.'
'Oh ja,' zei Victoria. 'Zullen we even naar mijn kamer gaan? Het praat hier niet zo fijn.'
Hij stemde in en volgde de vrouw naar de kamer waar ze logeerde. 'Waar ben je al die tijd geweest.'
'Ik heb mijn toverstok achter slot en grendel gelegd en ben als dreuzel gaan leven. Ik ben hertrouwd, maar wou even vragen hoe het ging met Violet. Mijn man denkt dat ik op vakantie ben, maar ik heb hem verteld dat ik een heks ben, en communiceer met uilen. Hij vatte het heel licht op en vond het goed. Zolang de uilen het huis maar niet onderschijten.' Victoria lachte even kort en gleed de plooien in haar kleding glad.
Het viel hem nu pas op dat ze vreemde kleding droeg, het waren dreuzel kleren. 'Het gaat goed met Violet, ze heeft nooit naar je gevraagd.'
Het klonk bot. Ze heeft nooit naar je gevraagd. Victoria vatte het niet zo op. 'Mag ik haar zien?' vroeg ze.
'Ik weet het niet, ze weet niet anders dan dat ik haar oom ben,' zei hij. 'Ze heeft ook een gezin waar ze was, toen ik op Hogwarts lesgaf. Dat is nu ook haar familie. Ze mist geen moeder ofzo. Wat is er gebeurd met de rest van de familie?'
'Vermoord, door Jeweetwel. Wij zijn de enige van onze familie, die Jeweetwel hebben overleefd. Maar misschien komt er nog eentje bij, of hij is een dreuzel.' Victoria legde met een stralend gezicht haar hand op haar buik en keek er verliefd naar.
'Gefeliciteerd,' was het enige wat hij iwst te zeggen naar haar verhaal.
'Dankje, mag ik Violet eens in het geheim zien? Je kan gewoon zeggen dat ik een collega van school ben.' Hoopvol keek ze hem aan.
'Ze gaat dit jaar naar school, je kan trouwens niet tegen haar liegen, het is onmogelijk.'
'Hoezo?' Victoria leek geen idee te hebben waar het over ging.
'Waarom heb je haar Violet genoemd?' vroeg hij.
'Naar mijn grootmoeder, ik vond het een mooie naam,' zei ze.
'Ze heeft paarse ogen en kan gedachtes lezen, net als jouw grootmoeder waarschijnlijk.'
Victoria was even stil. 'Oh, het was gewoon toeval. Ik wou ook de naam Alya doen, maar mijn moeder wou dat het de naam van mijn grootmoeder werd. Maar gedachtes lezen, hoelang kan ze dat al?'
'Sinds de dag van vierde verjaardag,' zei hij. 'We kunnen toch contact houden?' Hij had geen idee waarom hij het vroeg, waarschijnlijk omdat het de enige familie was die hij nog had, en Violet natuurlijk.
Victoria's ogen glunderden. 'Natuurlijk! Dat zou ik echt heel fijn vinden! En hoe zit het dan met Violet?'
'Dat zien we nog wel,' zei hij. Hij stond op en stak zijn hand naar haar uit. 'Leuk je eindelijk eens te ontmoeten.'
Victoria stond waf verbijsterd op en schudde toen de uitgestoken hand. 'Insgelijk, dag Severus, ik stuur je wel een uil. Wanneer begint het schooljaar ook al weer?'
'1 septemeber.'
'Oke, dan spreken we elkaar later nog wel.' Ze opende de deur van haar kamer en liet hem uit.
Hij liep weer de Wegisweg op en Verdwijnselde, in een afgelegen steegje, naar huis.