Chapter 1: vliegende geitenbenen en een doctor

Nooit heb ik voor dit leven gekozen. Ik ben er simpelweg per ongeluk ingerold. Laat ons beginnen bij het deel van het verhaal waar alles mis is gegaan. Het gedeelte vlak voordat ik de Doctor tegen kwam en hij mij mee nam.
Dit is het verhaal van Celeste Braveheart.

Deze story is niet geschikt voor alle leeftijden. Daarom is deze alleen te lezen als je bent ingelogd. Zo houden we Quizlet.nl leuk voor alle bezoekers.

Reageer (2)

  • Hyacintho

    Let maar niet op mij, gewoon even een analyse aan het leveren voor dit herschreven hoofdstuk.


    De originele Camp HalfBlood ligt in Long Island, New York. Maar halfgoden moesten altijd te veel reizen om daar te komen wat ze erg gevoelig maakten voor aanvallen. Daardoor is er besloten meerdere kampen op te richten. Dus nu zijn we op weg naar Camp HalfBlood 32. Wat gestationeerd is aan de rand van San Francisco.

    Dit is eigenlijk best wel een goed idee. Like, wat als je in het land voorbij de goden woont (Alaska) of op Hawaii? En dan kan je ook nog eens tournamenten tussen alle kampen houden!

    Ze begint steeds ouder te worden en daardoor is ze makkelijker traceerbaar voor monsters. Voor haar veiligheid heeft ze besloten te verhuizen naar het kamp om daar te helpen bij het trainen van de halfgoden.

    Maar... ze is zelf ook een monster (sorry, Louisa) dus wat heeft ze te vrezen? De enige manier waarop ze halfgoden kan helpen trainen is door een schietschijf te immiteren (SORRY).

    Nu, 21 jaar later en ik weet nog steeds niks van ze.

    Wanneer je inmiddels bijna 21 bent irl...

    Ik draai mij om en zie hoe Amy doorboort word door een speer. De speer steekt dwars door haar zij.

    Ay, ik neem mijn woorden terug.

    Hij zegt iets in het Grieks, maar staat te ver weg voor mij om precies te kunnen verstaan wat hij zegt. Voor ik het weet zetten 12 monsters de aanval in. Ik besluit eieren te kiezen voor mijn geld en sprint er vandoor.

    Mood. Waar zijn die simpele dagen gebleven, toen je nog gewoon weg kon rennen voor monsters en je niet gedwongen werd om je innerlijke monsters onder ogen te zien?

    'Okay zeg het maar dan zijn we daar ook meteen vanaf.' Hoor ik de man achter me zeggen.
    'Heb je Wi-Fi hierbinnen? Ik moet mijn supervisor een bericht sturen. Of bellen, dat is ook goed.'

    HA. MOOD.


    Ik was even vergeten hoe amusant de eerste delen van deze story waren. Het is een schril contrast met waar we nu zijn.

    3 jaar geleden
  • Hyacintho

    OMG Riv dit is zo nice maar WAAROM EEN CLIFFHANGER? Wil je me dood hebben??? Snel verder jij!

    8 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen