The Story of Moon deel 42

Moon deel 42.

Steeds, elke dag weer. Probeerde ik achter het raadsel te komen, van het gebonk. Het ene waar ik achter was gekomen, was dat het waarschijnlijk een hart was, en dus van iemand zou zijn. Het gevoel maakte me bang, wie hield me de heletijd in de gaten? Aron en ik zaten op het strand, het was niet extreem zonnig, dus Aron vond het wel best. Wéer die grijns mompelde ik in mezelf. Ik porde hem in zijn zij. " Zeg, meneertje, waarom zit jij de heletijd te grijnzen terwijl ik doodsangsten uitsta?" grapte ik. Hij keek ernstig en boog zich over me heen. "Vind je het erg?" vroeg hij. Even vergat ik adem te halen, door zijn plotselinge reactie. " Nou, ik weet niet wat het is. En jij wel ! " zei ik en gaf hem een kus. " Je komt er vanavond achter oké. Ik zal iets op je bed leggen. " zei hij. " Oeeeh, leuk. Een cadeautje " zei ik terwijl ik in mijn handen wreef. " Hmm " zei hij en ging weer op zijn rug liggen, hij sloeg zijn armen achter zijn hoofd en keek naar de wolken. Ik kroop bij hem en legde mijn hoofd op zijn borst, terwijl ik mijn armen om zijn middel sloeg. Er lag een laagje zand op mijn arm, maar dat kon me niks schelen, zand was al mijn ' vriend ' sinds mijn geboorte. Ik voelde opeens getril in mijn broekzak, ik keek even naar Aron. Hij fronste en keek me vragend aan. Ik verdronk in zijn ogen, en had niet door dat ik staarde. " Moon, neem je nog op?" " Uh, ja . " zei ik terwijl ik te klunzig mijn mobieltje uit mijn zak begon te vissen. Deze jongen wist ook echt niet wat hij me deed, dacht ik bij mezelf. " Met Moon. " zei ik en speelde met de vingers van Aron. " Met Dana. " klonk het fluisterend aan de andere kant van de lijn . " Dana? Is er iets? " vroeg ik bezorgd. Ze belde me de laatste tijd nooit. Ik was ook heel erg verbaasd, en bang dat er iets erg zou zijn. " Ik-ik.." ik hoorde gemompel, en begreep haar niet. " Daan, ik kom nu naar je toe, ik zie je zo. Kus." zei ik en hing op. " Ik liet de vingers van Aron los. " Ik moet echt naar Dana, er is iets met haar. " zei ik terwijl ik wat zand uit mijn haren wreef. " Is goed schatje. " zei hij voorzichtig en gaf een lichte kus op mijn lippen. " Ik zie je vanavond. " ik hees mezelf op, en rende met een onmenselijk tempo weg. De bomen zoefden voorbij, en de huizen leken een grijze muur. Plotseling liep ik tegen iets keihards aan, en viel ik op de grond. Ik wreef over mijn hoofd. Aron. Hij hees me op en tilde mijn kin op zodat ik in zijn ogen keek. " Ik hou van je " zei hij, en was nu tien centimeter met zijn hoofd van de mijne af. " Ik ook van jou. " zei ik, en streelde met mijn vingers over zijn lippen. Hij pakte mijn hand en gaf er een licht kusje op. Hij hield zijn hoofd een beetje schuin en drukte zijn lippen op de mijne. Ik bewoog mee met zijn lippen, terwijl zijn koude, maar verukkelijke geur over mijn trong streek. Ik kreeg een beetje ademnood, dus ik duwde hem zachtjes van me af. " Ik moet nu echt gaan. " zei ik en keek naar de grond. " Is goed. Ik zie je vanavond. " zei hij, en voor hij ging drukte hij nog lichtjes zijn lippen op de mijne. Ik liep nu op menselijk tempo naar Dana's huis, wat niet erg ver was. Toen ik bij Dana's huis was aangekomen belde ik aan. Haar moeder deed open. " Hallo mevrouw, ik kwam voor Dana." ze keek schuldbewust naar beneden. "Toen ze thuis kwam.. " mompelde ze terwijl ze naar de grond staarde. Haar hoofd vloog omhoog en zei " Haar ogen" schreeuwde ze en begon te huilen. Ik stapte naar binnen en deed de deur achter me dicht. " Rustig maar, ik ga met haar praten, het komt goed!" ze snikte en veegde haar tranen van haar wangen. " Oké ik zet wel wat thee. " zei ze en liep weg. Ik trapte mijn afgetrapte sneakers uit en hing mijn jas op de kapstok. Ik liep naar boven en kwam bij de deur van Dana. Ik klopte zachtjes. "Binnen" hoorde ik een stemmetje zeggen. Ik liep naar binnen, ik had deze geur gemist. Ik was hier zo lang niet meer geweest, en ik had natuurlijk ook mijn beste vriendin gemist. " Dana wat is er met j.. " mijn hand smoorde mijn mond. Dana had zich omgedraaid. Haar blonde haren hingen futloos naast haar gezicht, haar mond leek net een krijtstreep,en ze was lijkbleek. Het engste was, ze had pikzwarte ogen. Ik zag een traan uit haar ooghoek glijden. Ik liep naar haar toe en plofte naast haar op het bed neer. Ik wreef rustig over haar rug. Ze zag er vreselijk uit, maar het vage was. Dat ik haar uiterlijk vaag herkende, aan een wezen. " Dana, wat is er met je gebeurd? " vroeg ik terwijl ik ook een traan liet vallen. Ik hield er niet van als mijn vriendinnen, emotioneel of fysiek pijnleden. " He-het hele verha-al is te lang." stotterde ze tussen haar snikken door. " Rustig maar, ik heb alle tijd." zei ik en wreef over haar rug. " Vertel gewoon maar wat er gebeurd is. " Ze haalde diep adem en begon te vertellen " Ik wilde naar jou toe gaan, om gewoon alles uit te praten, weetje, ik had je al zo lang niet gesproken of gezien, dus ik dacht. Laten we de verloren tijd inhalen. Ik ging mijn huis uit onderweg naar jou huis. Ik was er bijna, alleen ik moest nog langs dat kleine stukje bos lopen, je weet het wel, aan de oostkant. Opeens kwam er een bloedmooie jongen uit het bos. Hij zag er prachtig uit, hij had blond haar, nog lichter als het mijne. En hij had groene ogen. Echt prachtig! Maargoed, we hadden gepraat over ons dagelijks leven, maar heel snel al wist ik dat ik weg moest. Maar kon het niet, hij was zo, zo onweerstaanbaar." ze hield even op om op adem te komen. " Ik weet niet wat me bezielde, maar door zijn vleiende praatjes, zoende ik opeens met hem. " ze pakte een zakdoek en snoot haar neus. " En voor ik het wist, zaten er twee vlijmscherpe tanden in mijn huid. Het voelde alsof ik van binnen werd gedood.. Mijn hele lijf brand nogsteeds ik kan . Ik zakte op mijn kniën en alles werd zwart. " ze snikte weer. " Ik denk dat ik daar flauwgevallen was, want toen ik mijn ogen opendeed was hij weg. Ik wilde nog naar jou toe gaan, maar ik was overdonderd over de gebeurtenis. Ik wilde naar huis lopen, maar ik rook iets verschrikkelijks lekkers. Ik rende naar de plek, en ik ontdekte dat ik sneller dan normaal kon rennen. Toen ik bij de plek was. Zag ik een jongen zitten in het gras. " ze snikte harder, ik gaf haar een zakdoek. En ze snoot haar neus. " Het was Chris. " mijn ogen werden groot. Chris? Maar wat is er dan gebeurd waardoor Dana moet huilen? " Ik verschool me achter een boom. Hij zat wat te mompelen over jou Moon. Hij miste je." ik snapte niet waardoor ze nu opvallend in de verledentijd sprak. Ik werd verscheurd door de pijn die ik Chris deed. " Ik liep naar hem toe, knielde bij hem neer. Streek over zijn huilende gezicht. Maar toen gebeurde het. " ze huiverde, ze was er helemaal niet meer van bewust dat ik tegen over haar zat, het leek alsof ze alles nog een keer beleefde. " Een verukkelijke geur kwam mijn neus binnen, en een brandend gevoel in mijn keel werd de baas over mij. Ik weet niet wat me bezielde, maar ik zette mijn tanden in zijn nek. En dronk hem leeg, tot de laatste druppel. " ze keek op om mijn reactie te pijlen. Mijn gezicht stond verscheurd, ik voelde me verscheurd. Ookal was Chris mijn ex. Ik beschouwde het als een oude vriend, ik had geweldige tijden met hem beleefd. " Hij is dood " mompelde ik. Er gleden nu talloze tranen over mijn wangen. " Nee! " schreeuwde ik woedend. " Nee, nee, nee, nee! " ik stond op en sloeg een lamp kapot van woede en zakte door mijn kniën. " Het spijt me, ik weet niet wat er met me aan de hand is." zei ze. Maar Chris was niet het enige waardoor ik overdonderd was, het feit dat nu alle puzzelstukjes op zijn plaats vielen. Ik draaide me om en leunde tegen de muur. Ik keek naar niets voor me uit. " Je bent een vampier " mompelde ik. En keek haar aan, wachtend op haar reactie.