003.3 Family

Gillend schoot ze overeind en liet zich hoestend weer achterover vallen. Ze had weer een nachtmerrie, weer dezelfde. Hoewel ze hem elke week had, werd ze elke keer bang en gillend wakker.
'Hee.' Jason kwam vanachter het gordijn tevoorschijn en ging op de rand van haar bed zitten. 'Kom, rustig maar.' Hij trok haar overeind en tilde haar op zijn schoot. Hij was maar een jaar ouder, maar wel anderhalve kop groter en een stuk sterker.
Ze sloeg haar armen om hem heen en legde haar hoofd tegen hem aan.
'Rustig maar, het komt wel goed. Weet je? Morgen gaan we een soort feestmaal houden, aangezien jij vandaag vlak voor etenstijd op kwam dagen. Dan gaan we ook rijst eten,' zei Jason zachtjes.
Ze glimlachte. Rijst eten, dat betekende dat je een kom met dikke plakkerige rijst had en die met chinese stokjes zo snel mogelijk op moest eten. De hele familie deed altijd mee, en het was niet echt een wedstrijdje, zonder dat iemand zich verslikte. Het was elke keer wel iemand anders, maar zij had zich het vaakst verslikt.
'Leuk,' zei ze. Haar stem was zacht en schor. Haar borstkas deed pijn, waardoor ze het benauwd kreeg.
'Gaat het? Je ademt nogal vreemd.' Jason duwde haar iets van zich af en keek haar bezorgd aan.
'Gewoon, ik heb het een beetje benauwd, dankzij The Hulk.'
'Moet ik mam ofzo halen?' Jason liet haar weer tegen hem aanleunen.
'Nee, dan is iedereen wakker,' zei ze.
'Barthos dan? Hij is bijna klaar met zijn studie als verpleger,' vroeg Jason.
'Ik weet het niet. Ik moet het gewoon rustig aan doen, dan gaat het wel over.' Ze wou niet dat iedereen bezorgd om haar ging doen, maar de druk op haar longen werd iets groter.
'Ik haal hem wel even, red je het hier alleen?'
Ze knikte en Jason legde haar op haar bed en verliet de kamer. Even later kwamen hij met Barthos weer terug.
'Wat is er?' vroeg Barthos, toen hij bij haar bed zat.
'Ze is benauwd,' zei Jason. 'Doordat The Hulk haar had geslagen.'
'Eigen schuld, ik stond te dicht bij hem, ik had het kunnen weten,' zei ze.
'We gaan wel even naar de badkamer.' Barthos tilde haar op en liep met haar naar de badkamer, gevolgd door Jason. Hij zette haar op de badrand neer en hurkte voor haar.
'Waar precies doet het pijn?'
'Gewoon, vooral onder bij mijn borstkas, hij raakte meer mijn buik.' Ze knipperde tegen het felle licht, toen Jason aan het touwtje trok voor het licht.
'Oké, maar probeer rustig te ademen,' zei Barthos. 'Je voelt warm aan, voel je je wel goed?'
'Valt wel mee, ik weet niet,' zei ze.
Barthos pakte een washandje en maakte het vochtig. Jason zat naast haar en keek bezorgd naar haar. Barthos veegde het opgedroogde traanvocht weg en tilde haar weer op. Hij bracht haar terug naar haar bed en legde de deken over haar heen.
'Je moet nu wel goed rusten, ik zal het morgen wel voorzichtig uitleggen aan de rest. Ja?' Hij zat op de rand van haar bed en keek haar aan.
Ze knikte en ging voorzichtig op haar zij liggen, met haar gezicht naar de muur. Ze hoorde Barthos vertrekken en voelde dat Jason op het matras ging zitten.
'Mag ik bij je liggen? Voor als er iets is?' vroeg hij voorzichtig.
Ze knikte en schoof wat dichter naar de muur. Jason legde zijn kussen naast het hare en ging naast haar liggen, onder zijn eigen deken. Het paste makkelijk, want beide hadden ze een tweepersoonsbed.
'Jouw bed ligt zo lekker, je zakt helemaal weg in het matras.' Jason sloeg voorzichtig een arm om haar middel.
'Ik woel veel meer, en jij ligt als een pop doodstil in je bed,' zei ze glimlachend.
'Ja klopt, slaap lekker, Beau.'
'Slaap lekker, Jason.'