003.2 Family

Ze draaide de kraan open en liet de hete stralen over haar lichaam lopen. Haar ribben deden pijn, vooral nadat Jason er tegen aan was gesprongen. Ach ja, ze moest zich toch rustig houden, omdat The Avengers haar zouden vinden als ze over straat liep. Ze zouden sowieso naar haar op zoek gaan. Met de naam konden ze niet veel, misschien dat er iemand was die echt Anna Stevens heette, maar dan hadden ze de verkeerde. Zij heette, Beaudine Kardaffo, maar werd door haar familie Beau genoemd. Haar moeder en tante wouden dat nog wel eens niet doen en noemden haar Beaudine. Meestal als het serieus was of ze haar gewoon begroetten, want beide vrouwen waren het er over eens dat Beau beter bij een jongen paste dan bij een meisje. Er waren wel meisjes met die naam, alleen dan werd het anders geschreven. Bo, in plaats van Beau. Dat kon wel, vonden ze, maar dan klopte de afkorting niet meer. Ze draaide de kraan uit en droogde zich snel even af. Daarna deed ze schone, makkelijke kleren aan en deed wat mascara op en begon haar natte haar te kammen.
Toen ze klaar was ging ze naar beneden. Haar spullen waren al opgeruimd en aan haar kapstok gehangen. Ze opende de deur van de woonkamer en kreeg een appel toegegooid. Blij nam ze een hap en plofte tussen haar tantes op de bank.
‘Beau, doen de pijlen het?’ Haar vader keek haar nieuwsgierig aan.
‘Ja, heerlijk hoe ze uit de slachtoffers schieten onder het lieflijke geluid van een pijnkreet. En die voor The Hulk doen het ook, tenminste als je ze in het menselijke wezen schiet. Het groene wezen komt te voorschijn, boos, zoals gewoonlijk. Hij word wel verzwakt door de pijl en veranderd al snel weer in een mens.’
Haar vader knikte tevreden.
‘Vertel je nu de rest?’ Jason keek haar vragend aan.
‘Oké, zijn jullie er klaar voor? Het is nogal een verhaal hoor!’ Ze keek iedereen uitdagend aan. ‘Eigenlijk niet, ik zal de belangrijkste dingen wel even vertellen.’
Haar familie knikte en alle aandacht was op haar gericht. Voor ze begon te vertellen, nam ze nog een hap, van haar appel, en verslikte zich. Ze begon te hoesten, wat pijn deed, en haar moeder klopte op haar rug. Toen ze uitgehoest was veegde ze de "hoesttranen" even weg en begon te vertellen.
'Nou, eerst had ik dus een maand alle mannen gevolgd die geen Avenger meer waren. Behalve Thor, want ik kan wel vliegen en boogschieten, maar naar andere werelden reizen niet. Dus de overgebleven waren, Clint Barton, alias Hawkeye, Tony Stark, alias Iron Man en Bruce Banner, alias The Hulk. Eerst bezocht ik Clint een bezoekje en kreeg ook nog een appel. Volgens mij heeft zijn vrouw Natasha Romanoff gebeld, zij is nog een lid van The Avengers, dus die weten het dan ook. De dag daarna was Tony Stark aan de beurt, hij was in gezelschap van zijn geliefde, genaamd Pepper. Ik raadde haar aan om Natasha te bellen, net zoals "mevrouw Barton" had gedaan. Ik weet niet of dat is gebeurd, waarschijnlijk wel. En de dag dáárna was de laatste aan de beurt, The Hulk. Hij was niet in gezelschap van een vrouw, dat was wel jammer, anders had ik drie op een rij. Ik schoot dus een speciale pijl in zijn rug en hij veranderde in The Hulk. De pijl zat er nog steeds in. Hij sloeg me in mijn ribben en dat deed wel even pijn. Hij veranderde ongeveer een minuut later weer in Bruce Banner en was zeer uitgeput. Ik trok de pijl uit zijn rug en belde Natasha voor hem. Ze kende me nog, aangezien ik mijn naam, Anna Stevens, had verteld aan Clint en Tony. Toen vond Barthos me en nu zit ik hier,' eindigde ze haar verhaal.
'Zo, dat is een heel verhaal. We gaan nu even eten en dan op bed, vooral jij,' zei tante Irza, wijzend op haar.
Na het eten praatten ze nog even verder en daarna gingen ze op bed.