Chapter 20

Het was de donderdag voor 1 september. Hij en Violet stonden te wachten op de familie Malfoy. Ze bevonden zich op de wegisweg, bij Florain's ijswinkel. Ze bestelden alleen niets. Ook hadden ze al geld gehaald uit Gringotts. De familie van Violet hadden haar heel wat gegeven. Er lagen meer gouden munten in de kluis dan de bronzen en zilveren bijelkaar.
Violet was wat stilletjes. Hij had wel een vermoeden waar het doorkwam, dus hij besloot even niks te zeggen.
'Mensen zijn zo luidruchtig,' zei ze na een poosje stilte.
'Vo! Daar ben je!' riep een stem over de menigte mensen. Er was maar één persoon die haar zo noemde. Violet schoot van de stoel en sprong in de open armen van Draco.
Ze waren ook zo hecht met elkaar. Ze liep hand in hand naar het tafeltje. Hij was inmiddels opgestaan en begroette Lucius en Narcissa die wat later aan kwamen lopen.
'Wat gaan we het eerst halen? Een toverstok halen?' vroeg Draco aan Violet.
'Nee, eerst de saaie schoolspullen, dan een uil voor mij, en dan de toverstokken,' zei Violet.
Draco was even stil en knikte toen. 'Goed. Maar naar welke winkel gaan we eerst?'
Toen was Violet ook stil.
'Laten we gewoon het lijstje volgen,' opperde hijzelf, toen hij de stilte zat was.
'Goed idee!' Violet en Draco pakten hun lijstjes en gingen op zoek naar de winkel waar ze te halen waren.

Later hadden ze alle spullen, behalve een uil en een toverstok. Ze besloten om eerst de uil te kopen. Het was een prachtige witte uil, met bruine veren die in een paar lijnen naar beneden liepen. Ook op haar kop waren bruine lijnen. Violet was er gelijk verloefd op geworden. De uil was nog jong en kon zich dus makkelijker aan iemand hechten dan een oudere uil. Ze kochten de uil voor 15 galjoenen en gingen toen op pad naar Olivander's toverstokkenwinkel.
De oude man keek het vijf-tal aan en begon eerst herinneringen op te halen over de drie volwassen. 'Ja, ik herinner het me als de dag van gister...'
Daarna richtte hij zich tot Draco en Violet. 'Eerstejaars hè? Zullen we eerst voor meneer kijken?' Olivander zocht even tussen alle toverstokken en pakte toen een smal doosje. 'Je lijkt erg op je vader, deze zal het wel doen.' Hij overhandigde de stok aan Draco.
Die pakte de stok en zwaaide er mee, er ging een zachte wind door de winkel en Draco keek verwonderd naar zijn stok. 'Wauw.'
'Perfect. En nu de jongedame,' zei Olivander. 'Wat is je naam?'
'Violet Prince, dochter van Victoria Prince,' zei hij, voor Violet haar mond open kon doen. Ze keken hem allemaal verbaasd aan. Hij negeerde ze en keek Olivander aan, die diep nadacht.
'Victoria Prince, ja, haar ken ik nog wel, ik zag haar laatst nog lopen.' Olivander liep zijn magazijn in en kwam terug met een doosje. 'Pak deze eens?'
Violet pakte hem voorzichtig aan en zwaaide ermee. Er gebeurde vrijwel niks, behalve dat een doosje van een wankele stapel afviel. Tot ieder's verbazing pakte Olivander het gevallen doosje en haalde er een dunne zwarte stok uit. '23.5 inch, kern van drakenbloed en eenhoornstaart, wilgenhout. Perfect voor een meisje zoals jij.' Olivander overhandigde bijna eerbiedig de stok aan Violet en die pakte hem lichtjes achterdochtig aan. Net zoals bij Draco ging er een zachte wind door de winkel, maar nu sproeiden er paarse vonken uit de stok.
'Goed, goed, zullen we deze stokken maar doen dan?' Olivanders pakte de stokken netjes in en liet hen vriendelijk uit. Violet die als laatste de winkel uitging werd tegengehouden door Olivander. 'Lief kind, pas op met je gave. De toverstok is gemaakt voor jou, maar pas op, hij is krachtiger dan je denkt,' fluisterde hij.
Violet keek hem met grote ogen aan en rende toen verder de winkel uit.
Ze keken haar allemaal verbaasd aan, maar Violet ging naar hem toe en knuffelde hem. 'Oom Sev, wat is er met die man aan de hand?' vroeg ze zachtjes.
Hij keek haar aan en dacht aan de dag dat hij zelf zijn toverstok kwam halen, hij was alleen, want zijn moeder haalde zijn andere spullen. 'Die man is gewoon eenzaam, hoezo?'
'Ik vind hem zo vreemd,' zei ze, nog steeds op eem zachte toon.
'Dat geeft niet, lieverd.' Hij dacht aan wat Olivander had gezegd. Ik zag haar laatst nog lopen. Was hij in de war met een andere Victoria Prince? Of had ze gewoon de aanval van Voldemort overleefd? En als ze dat had, waarom kwam ze Violet dan niet ophalen?
Die vragen bleven door zijn hoofd spoken, tot hij omdraaide en de winkel van Olivander instormde.

Voor de mensen die The Avengers kennen en leuk vinden, ik heb een Avenger story gemaakt.
Hij heet: I Will Have You All Killed
Hij gaat over een meisje wat geteisterd word, voor de Avengers bestonden, door nachtmerries over de Avengers.
Ze besluit ze één voor één te volgen en krijgt zo alle, ook de onverkrijgbare, informatie over de helden.
Ze heeft de gave om te vliegen, net als haar familie, en ook de gave om echt ales te raken wat ze wil, met haar pijl en boog.
Ze is vastbesloten om alle Avengers te vermoorden, en gaat door tot het bittere eind.

Willen jullie een kijkje nemen?