Chapter 093

Langzaam word ik wakker en kom ik er achter dat ik alleen in bed lig. Embry. Had me wakker gemaakt, lieverd. Ik voel tranen opkomen omdat ik weet dat hij een gevecht heeft. Kom weer heelhuids terug. Aan het kussen naast me kan ik nog zijn geur ruiken. Hoe lang heb ik geslapen? Hoe lang is Embry weg? Kom snel terug alsjeblieft. Zo in bed blijven liggen is niks voor mij. Helemaal omdat ik dan alleen ben met mijn gedachten. Ik ga uit bed en pak ik een setje kleding met lingerie. In de badkamer heb ik niet lang nodig en ga ik naar beneden om mezelf bezig te houden. Mijn oren waarschuwen me dat er iemand aan komt en loop ik de veranda op. Net dan komt Embry tussen de bomen vandaan en ren ik naar hem toe. Blij dat hij niks mankeert omhels ik hem en liggen zijn armen om mij heen. Kort verberg ik mijn gezicht in zijn hals.
“Doe dat nooit meer,” zeg ik als ik mijn stem terug gevonden heb. Ik ben zowel boos en opgelucht om hem weer te zien.
“Wat niet?” Embry tilt me op en neemt hij me mee terug naar binnen.
“Ik werd wakker in een leeg bed. Had me wakker gemaakt.” Ik kijk hem aan.
“Ik kon het niet om je wakker te maken. Je lag zo lief te slapen.” Hij legt zijn hand op mijn wang. Een zacht en teder gebaar. “Ik had anders ook geen tijd meer. Als ik je wel wakker had gemaakt, zou je me overhalen om niet te gaan.” Nu liggen allebei zijn handen om mijn gezicht en kust hij me. Dat een zoen wordt maar laat ik hem na een paar minuten los.
“Maak me voortaan gewoon wakker. Ik wil je nog even kunnen zien voor je weg moet,” reageer ik en tegelijk ben ik geraakt door zijn woorden.
“Lieve schat, ik laat je echt nog niet gaan,” beloofd hij me. “En geloof me, ik had me anders geen beter afscheid kunnen wensen door in jou armen te liggen,” fluistert hij.
“Niet meer doen, oké?” Ik kan de tranen niet tegenhouden door zijn manier van spreken. Liefdevol haalt hij zelfs de tranen weg.
“Ik zal het niet meer doen,” verzekert hij me.
“Wat is er gebeurd, Embry?” Ik kan zien dat zijn gezicht verraad dat er iets is met iemand.
“Alleen Jake is gewond geraakt,” vertelt hij. “Gebroken ribben, we hebben hem naar huis gebracht en Carlisle zal hem zo helpen. Ik wil liever ook terug om zeker te weten dat alles goed gaat.”
“Dan gaan we samen,” knik ik. Zelf wil ik ook wel zien dat Jared in orde is.
“Je ben de beste.” Opnieuw zoenen we en gaan we daarna naar Jake's huis.