Chapter 092

Jared Cameron

Niet te geloven. Embry is dus niet zomaar een nachtje gebleven. We hebben allemaal het gesprek kunnen volgen tussen hem en mijn zus. De manier waarop Sam ons daarna snel uit het huis gooide en naar Emily stuurde, zegt mij genoeg. Dus die twee delen al het bed. Hij is mijn beste vriend, een maatje, een soort broer, een beschermer en hij wordt op een dag een geliefde. Ik kan het Lyn nog horen zeggen. Woorden die ik nooit vergeten ben. Emily heeft muffins gebakken, waar ze ons graag mee verwend maar deze keer heb ik nog geen hap genomen.
“Wat dachten jullie? Vier of vijf weken,” komt het van Jake.
“Nee, ik dacht rond de drie weken misschien en dat komt puur omdat ze elkaar elke dag zien,” grinnikt Quil. “Waarom denk je dat hij niet op is komen dagen voor het afstudeerfeest bij de Cullens?” Als ik naar mijn vrienden kijk, zie ik dat Leah zich er niet mee bemoeid. Zelfs Paul lijkt stiller te zijn dan normaal. Wat me opvalt, is dat ik niet de enige ben die geen muffin op heeft. Anders was de schaal normaal gesproken nu leeg. Dan snap ik het al. Paul heeft ook geen eetlust meer. Hij kijkt zelfs wat verdrietig. Kom op nou, ze is met Embry en dat wisten we vanaf de eerste dag dat die twee elkaar zagen.
“Ik ben buiten, Sam,” reageert Leah en loopt ze weg. “Ik ga hier niet naar luisteren.” Zo te zien, knikt Sam alleen en is Leah weg. Eigenlijk heeft ze gelijk. Het mogen dan vrienden zijn maar hier hoef ik niet naar te luisteren. We hebben het wel over mijn zus.
“Dacht jij vijf of zes weken soms, Seth,” is de stem van Quil.
“Kappen jullie.” Ik kijk naar mijn vrienden. “We hebben het wel over mijn zus.”
“Een grap kan of een normale weddenschap. Alleen dit gaat te ver, zelfs voor jullie.” Gelukkig is Sam het met me eens.
“Het is al vreemd om te zien dat je niet eens een muffin opeet.” Dat is weer Emily. “Zelfs voor jou is dat vreemd, Paul.” Zonder nog een woord te zeggen, gaat Paul er vandoor.

Paul Lahote

Ik hou van je. Iets wat Embry eerst tegen Lyn gezegd heeft. Wat zij weer tegen hem fluisterde. De manier waarop ze dat tegen elkaar zeggen. Ik wist dat ze nooit zulke gevoelens voor mij zou hebben. Waarom heb ik dan deze gevoelens voor haar? Lyn, alsjeblieft. Je ben de enige die me kan helpen. Je kan me kalmeren terwijl ik op het punt sta om te veranderen. Niet te vergeten hoe ze in mijn hoofd zit. Ik kan haar gewoon niet vergeten. De eerste keer dat ik haar ontmoette, hoe ze me in de maling nam door me 'boodschappenjongen' te noemen. Ik kon de grap er wel van in zien. Ze is een mooie vrouw. Onwillekeurig glimlach ik toch als ik eraan denk dat ik een paar keer, in de nacht, naar haar toe gegaan ben. Gewoon om haar te zien, is al genoeg. Als ze maar in de buurt is. Wanneer ik wakker wordt, denk ik aan haar. Wanneer ik naar bed ga, denk ik aan Lyn. Wat ik ook doe, ik krijg haar maar niet uit mijn kop. Als ze niet mijn inprent is, wat dan wel. Ik wil mijn gevoelens niet negeren.
“Wanneer ga jij nou eens inzien dat je verliefd ben op Lyn.” Ik kijk op door de stem en zie ik Leah zitten. Zij was eerder weg gegaan dan mij. Is het echt verliefdheid? “Paul, ik ben zelf verliefd geweest dus ik herken het als ik het zie. Je denkt constant aan haar, de manier waarop je in haar buurt wil zijn. Dat doet liefde met je. Alleen je moet het eerst toegeven naar jezelf.”
“En jij ben de expert,” zeg ik en kan ik mijn tong wel afbijten. Waarom zeg ik dat nou weer. Leah lijkt juist even sympathiek te zijn naar mij toe. “Sorry.”
“Je deed net zo hard mee om Jake belachelijk te maken met zijn liefde voor Bella maar je heb zelf niet door dat jij hetzelfde doet met Lyn.” Ze kijkt me boos aan. “Kijk verder dan Lyn. Je wist dat Embry op haar ingeprent is en het is dan ook niet zo vreemd dat het nu echt serieus is tussen die twee. Ga verder met je leven voordat ze echt je hart breekt.”
“En een voorbeeld aan jou nemen.” Waarom zeg ik altijd de verkeerde dingen? “Sorry Leah, ik heb gewoon niet mijn dag. Wij kunnen ons straks afreageren op de newborns,” zucht ik. Eén voor één komen de beelden terug in mijn hoofd. De ontmoeting met Lyn. Op het strand en dat ze van de klif dook. Hoe ze gekleed was voor een date. De paar keer dat ik haar gezoend heb. Hoe ze in bed slaapt. O mijn god, Leah heeft gelijk. Jake had hetzelfde. Hij kon ook niet ophouden over Bella en nu doe ik hetzelfde. Ik laat mijn hoofd hangen. Inderdaad verliefd. Probeer over je gevoelens te praten, hoor ik Lyn zeggen en denk ik terug aan het gesprek met haar. Dat we pas hadden nadat ik de eethoek vernield had. Toen had ze al aangegeven dat ze verliefd was op Embry. Wat ze nu dus hardop zeggen tegen elkaar.
“We gaan.” Sam had ik aan zijn voetstappen herkent en draai ik me om.
“Waar is Embry?” Ga me niet zeggen dat hij bij Lyn mag blijven.
“Hij komt er zo aan.” Meer wil Sam dus niet zeggen. Hoewel het genoeg voor mij is. Dat betekend dat hij komt als Lyn slaapt. “Wij vallen van de zijkant aan. Als een verrassingsaanval. Wacht op mijn teken. Jake en Seth zijn bij Edward en Bella.” We gaan naar de plek waar het gevecht zou plaats vinden. Onderweg veranderen we allemaal en weet ik mijn gedachten erbij te houden. Iets dat niet mee valt.