Chapter 090

In mijn ochtendjas, ga ik naar beneden en heeft Embry alleen zijn boxer en broek aangetrokken. Zo mag hij van mij nu wel vaker rondlopen. In het begin had ik er moeite mee om van hem af te blijven. Daar heb ik nu geen probleem meer mee. Wel leuk om te horen dat Sam het deze keer van Jared overgenomen heeft. Onderaan de trap, draait Embry me nog een keer om voor een zoen. Glimlachend lopen we daarna door naar de keuken.
“Dit blijft leuk om te zien,” grinnikt Embry om mijn broer, die met een kop koffie mokkend aan tafel zit.
“Ben je soms heel de nacht gebleven?” Jared kijkt van mij naar Embry.
“Wat voor nut is een telefoon als die niet aanstaat?” Sam geeft Jared net een bord en kijkt hij naar Embry.
“Denk jij dat ik wakker gebeld wil worden,” zucht Embry op zijn beurt.
“Wat heeft Jared nu verziekt dat jij het overneemt,” wil ik weten en kijk ik waar Sam mee bezig is. Wel pak ik een paar bekers om koffie in te schenken.
“Hij wilde roereieren met melk aanmaken,” geeft Sam antwoord.
“Zo verkeerd,” reageert Embry en geef ik hem een kop koffie. “Dank je. Roereieren maak je met alleen eieren. Geen melk of water, beginnersfout.”
“Nu weet ik het wel,” moppert Jared.
“Mooi, de ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen,” lacht Sam.
“Laat mij maar.” Embry neemt het nu van Sam over. “Ben je hier omdat je mij zocht of is er nog meer?”
“Ik heb telefoon gehad van Carlisle. Het gevecht schijnt vanmiddag te zijn op een open veld. Jake en Seth blijven bij Edward en Bella,” zegt Sam.
“Ik heb mijn koffie nog niet op en ik heb nog niet ontbeten. Kunnen we het over iets anders hebben,” kom ik er tussen. Echt blij ben ik niet dat Sam nu over het gevecht wil praten.
“Lyn, het komt goed. Echt waar.” Embry komt naar me toe en zet hij mijn beker op het aanrecht. Geen seconde later sta ik in zijn armen. “Ik kom echt heelhuids terug,” fluistert hij in mijn oor en volgt een kus bij mijn oor. Waarvan hij weet hoe ik daarop reageer.
“Hier is je ontbijt, Lyn.” Sam tikt op mijn schouder en laat ik Embry los. Ik ben hem wel dankbaar dat hij doet alsof hij doof is. Iets dat Jared deze keer ook doet en ga ik met mijn ontbijt aan tafel zitten.
“Dank je wel.” Toch kan ik het niet van me afzetten dat er iets gaat gebeuren tijdens het gevecht. Ik kan alleen maar hopen dat Embry niks overkomt. Een paar minuten later zit Embry naast me met een ontbijt.