Chapter 075

Het is te zien dat Embry wat nerveus is. Wat ik hem niet kwalijk neem. Over slechts een minuut zal ik zijn moeder ontmoeten en denk ik wel dat alles wel goed zal gaan. Via de keukendeur gaan we naar binnen en kan ik zijn moeder zien. Zo op het eerste gezicht lijkt ze me een vriendelijke vrouw.
“Mam,” begint Embry en draait ze zich om. Ik zie waar hij zijn vriendelijke en rustige aard van heeft. Blijkbaar van zijn moeder. “Mam, dit is Lyn. Lyn, dit is mijn moeder.”
“Lyn, leuk je te ontmoeten.” De vrouw steekt haar hand uit en schud ik die kort.
“Leuk om u te ontmoeten,” glimlach ik beleefd.
“Wil je wat drinken, Lyn,” stelt ze voor.
“Graag,” knik ik en draait ze zich naar de koelkast. Daarna komt ze aan de tafel zitten en zit Embry naast me.
“Hoe hebben jullie elkaar leren kennen,” is haar eerste vraag.
“Via Jared, mijn tweelingbroer en dat is een vriend van Embry,” geef ik antwoord.
“Dus je kent zijn vrienden,” gaat zijn moeder verder.
“Ja,” antwoord ik met een knikje.
“Hoe heten je ouders? Heb je nog broers en zussen, behalve Jared,” wil ze weten.
“Mam,” reageert Embry snel en leg ik een hand op zijn been. Wat genoeg is voor hem om te kalmeren.
“Het geeft niet,” zeg ik eerst tegen Embry. “Mijn ouders zijn drie jaar geleden overleden. Ik heb alleen Jared nog.”
“Sorry om te horen.” Zijn moeder toont wat medeleven. “Hoe oud ben je, Lyn, en wat studeer je?”
“Ik ben negentien en ik ben net klaar met studeren.” Ik leg nog uit wat ik gestudeerd heb. Het is niet zo vreemd dat Embry's moeder wat meer van me wil weten. Uiteraard ben ik wel met haar zoon en ze wil het beste voor hem. Tijdens het gesprek met zijn moeder, houden we onder de tafel, elkaars handen vast.
“Ga maar naar boven. Leuk je te zien, Lyn,” reageert zijn moeder na een uur en heeft ze op een geïnteresseerde manier vragen gesteld. Iets waar Embry blij mee is en trekt hij mij mee naar boven.