Chapter 074

Zwijgend zit Embry naast me en heeft hij me net verteld dat hij me vanmiddag aan zijn moeder voor wil stellen. Daar moet iets achter zitten want waarom wil hij dat nu opeens zo snel doen. Dat we op mijn kamer zitten, hebben we wel privacy. Wat we beneden ook hebben want Jared heeft zijn ronde.
“Hoe laat gaan we dan naar jouw huis?” Ik kijk opzij naar hem. Alles zegt me dat hij geen haast heeft.
“Over een paar uur of zo.” Hij draait zich naar mij toe. “Ik heb geen zin om daar lang te blijven. Is er iets wat je wil doen?”
“Zoals wat? Een boswandeling of naar het strand,” wil ik weten.
“Het strand klinkt goed,” knikt hij. “Lyn, mijn moeder wil je ontmoeten en als ik je niet vandaag of morgen voorstel, wil ze je uitnodigen voor het eten. Eerlijk gezegd, heb ik daar geen zin in,” vertelt hij me dan.
“Je schaamt je voor je moeder. Waarom?” Ik kijk hem aan. “Jij heb nog een moeder.”
“Meer vanwege de verhalen van vroeger die ze je misschien wil vertellen. Dat ligt voor mij in het verleden. Jij ben mijn toekomst, lieverd.” Door zijn koosnaam voor mij, voel ik me weer warm worden.
“Ik zal toch wel iets over je horen hoe je vroeger was. Zelf heb ik geen moeder meer die mij voor schut kan zetten door je te vertellen hoe ik als baby was. Het hoort erbij.” Ik zie dat hij diep zucht. “We zullen zien hoe het gaat bij je moeder.”
“We kunnen altijd naar het strand gaan.” Hij vlecht zijn vingers in die van mij. Waarna hij een lichte kus op de rug van mijn hand drukt.
“Ik moet zeggen dat ik wel nieuwsgierig ben naar jou kamer,” grinnik ik.
“Ook een prima manier om weg te komen,” lacht hij en staat hij op.
“Zullen we maar gaan? Jij voelt je een stuk beter als die ontmoeting achter de rug is,” glimlach ik. “We hebben genoeg manieren om aan je moeder te ontsnappen. Als ze echt zo erg is als jij denkt.”
“Sorry voor mijn reactie over mijn moeder terwijl jij de jouwe kwijt ben.” Het klinkt alsof hij spijt heeft van zijn woorden.
“Het geeft niet, ik heb ook wel momenten gehad dat ik me schaamde voor mijn moeder. Dat maken we allemaal wel een keer mee.” Ik laat me overeind trekken. “En het is wel zo eerlijk om haar te ontmoeten want ze zal mijn schoonmoeder worden.” Nu bloost Embry. Het is altijd een teken om voorgesteld te worden aan familie. Misschien dat we over een paar jaar trouwen. Opnieuw kan ik hem horen zeggen dat hij me eerst voor wil stellen aan zijn moeder voordat we het bed delen.
“Waarom word jij nu rood,” zegt hij.
“Weet je zelf niet meer wat je gezegd heb?” Ik zie dat zijn gezicht betrekt. “Dat je wilde wachten met iets tot ik op zijn minst je moeder ontmoet heb.” Vervolgens word Embry roder dan mij. Bijna zo rood als een tomaat.
“Pas als wij er aan toe zijn,” mompelt hij.
“Je wilt hoe dan ook dat ik eerst je moeder ontmoet,” Grijns ik. “Mijn familie ken je al want ik heb alleen Jared nog.” We gaan weg en lopen we naar zijn huis.