Chapter 071

Tijdens de film, een romantische komedie, lag zijn arm om me heen en heb ik er van genoten. Eerst had ik gedacht dat hij een actiefilm wilde zien. Hij heeft me zeker verrast door voor een komedie te gaan. Nu is de aftiteling te zien en staan we op.
“Wat vond je van de film?” Hij houd mijn jack open voor me en trekt hij die bij me aan. Waardoor zijn vingers even over mijn hals gaan.
“Leuk,” glimlach ik knikkend. “Ik heb zeker gelachen.” Schat, ik genoot er meer van dat wij samen waren. Zonder mijn broer, of company, in de buurt waren. “En jij,” wil ik weten.
“Eerlijk gezegd, heb ik niet veel van de film gezien,” fluistert hij in mijn oor. “Je ziet er fantastisch uit.” Ik voel me gewoon rood worden door zijn woorden. We lopen de zaal uit en daarna naar buiten.
“Waar wil je wat gaan drinken?” Ik kijk hem aan en zie een glinstering in zijn ogen. Voor mij is dit zeker een geslaagde avond.
“Hm, ik heb wel een idee,” grijnst Embry en stapt hij als eerste op de motor. Met de helm op, ga ik achter hem zitten en rijd hij weg. Wat later staan we in een klein restaurantje.
“Kan ik jullie helpen?” De vrouw kijkt vriendelijk en lijkt ze te flirten met Embry.
“Voor mij een warme chocomel,” zegt hij. “Met slagroom.” Nu draait hij zijn hoofd. “Wat wil jij?”
“Ehm.” Heerlijk dat hij af en toe gek kan doen. “Hetzelfde,” reageer ik. “Met de slagroom.” We zoeken een plek in een hoekje.
“Een ding snap ik niet,” begint hij. “Vroeger heb je altijd aan dansen en gymnastiek gedaan. Hoe komt het dat je nu dan rustiger ben geworden?”
“Door mijn studie,” antwoord ik en voel ik zijn hand over de mijne. “Vroeger kon ik moeilijk stilzitten en mocht ik zowel op dansen en gymnastiek. Nu ik wat ouder ben, heb ik mijn rust gevonden in fotografie en dat was vroeger al een hobby. Al moest ik wel kiezen en ik besefte dat ik van dansen, of gymnastiek, de rekeningen niet kon betalen. Vandaar dat ik voor fotografie ben gegaan. In combinatie met management zodat ik zelf een fotozaak kan beginnen.”
“Dus je was je al bewust dat dansen en gymnastiek eigenlijk gewoon een sport was om je energie kwijt te raken?” We kunnen voetstappen horen en wacht ik even tot we onze chocomel hebben.
“Ja, dat kwam meer door een gesprek met mijn vader. Hij wilde dat ik verder keek dan alleen te sporten,” knik ik en zie ik dat zijn hand met mijn vingers speelt.
“Dat klinkt alsof je vader heel... praktisch is en vooruit kijkt.” Hij pakt mijn hand dan en drukt er een lichte kus op.
“Dat was hij ook.” Een gelukkig gevoel golft door me heen als een reactie op zijn gebaar. Ik neem een slok van mijn chocomel. Iets wat hij doet. Lachend wijzen we naar elkaar. “Jij ook,” grijns ik en haalt hij het er zelf bij mij vanaf met een servetje. Waardoor ik niet achter kan blijven en haal ik het bij hem weg. Al kan ik het niet laten om hem een kus te geven. Ik hou van je. Binnenkort zeggen.
“Als we dit ophebben, gaan we richting huis.” De lach is in zijn ogen te zien. Net als de liefde.
“Extra langzaam doen dus,” grinnik ik en schuif ik dichter naar hem toe. Om gelijk zijn arm om me heen te voelen. Met het lepeltje eet ik voorzichtig de slagroom er vanaf. Hoewel ik niet ver kom en pakt Embry het lepeltje af. Waarop hij mij begint te voeren. We zijn nu iets van twee weken samen, geloof ik. Hoe lang wil ik nog wachten? Hoe lang wil hij wachten? Als de slagroom op is, kan ik de chocomel rustig opdrinken. Op deze manier heb ik geen haast om naar huis te gaan. Dit is geweldig en geniet ik van zijn gezelschap. Zo leer ik hem echt kennen en hij mij. Ruim een half uur later zit ik weer achter Embry op de motor en gaan we terug naar huis. Het idee om afscheid te nemen, staat me totaal niet aan en mag hij van mij wel blijven. We wachten en ik wil je eerst voorstellen aan mijn moeder, hoor ik hem weer zeggen.