Embry Call

Van schrik, springt Paul op en doet meteen een paar stappen achteruit. Het doet me goed dat hij geschrokken is van me. Eerst had ik in willen grijpen toen ik zag dat Lyn en Paul bij elkaar zaten. Tot ik hoorde waar het over ging en de vraag van hem. Beschermd, veilig en gelukkig. Alsof hij mijn vriend is, een maatje, een soort broer, een beschermer en straks ook geliefden. Ik weet gewoon dat hij alles zou doen om mij gelukkig te zien. Om alles te zijn wat ik nodig heb. De manier waarop ze haar gevoelens onder woorden kreeg, vulde mijn hart dat ik niet verwacht had.
“Wat heb je gehoord?” Paul kijkt me aan met een blik die ik niet ken.
“Ik heb genoeg gehoord,” geef ik antwoord en kijk ik naar Lyn, die begint te blozen. Ze snapt dus dat ik haar bekentenis gehoord heb. Lief en schattig. “Is alles gemaakt?”
“Ja, alles staat weer binnen,” antwoord Paul. “Als hij er weer is. Ik ga naar huis. Ik hoop dat je me een kans wil geven.”
“Ga je mee naar binnen. Het gaat zo regenen.” Ik trek Lyn omhoog en zie ik de liefde in haar ogen. “Moet jij niet naar huis.” Even draai ik mijn hoofd en blijkt Paul al weg te zijn. Mooi, opgeruimd staat netjes.
“Weet jij waar Jared is? Hij is nog niet terug.” Haar stem klinkt wat bezorgd.
“Bij Sam, er is iets tussen gekomen,” knik ik en gaan we naar binnen. In de keuken trek ik haar tegen me aan. “Ik heb je gemist.”
“Ik jou ook,” fluistert ze en voel ik dat ze haar hand in mijn hals legt. Glimlachend buig ik mijn hoofd en kus ik haar. Tegelijk gaat haar hand strelend over mijn nek. Wat een gebaar wel niet kan doen. Een rilling gaat over mijn rug en gaan mijn handen naar haar rug. De kus verandert naar een zoen en volg ik met een hand haar ruggenwervel. Dat schijnbaar een rilling bij haar veroorzaakt en kan ik het merken. Man, ik wil wel een stap verder. Mijn andere hand gaat voorzichtig onder haar shirt en laat ik die op haar buik liggen. Terwijl we zoenen, heb ik de neiging om haar op te tillen en naar boven te brengen.
“Een verzoek, niet meer in de keuken. Ik eet hier.” Een stem stoort ons en laat ik Lyn los. Jared moet echt aan zijn timing werken. Geërgerd kijk ik naar mijn vriend en daarna naar Lyn.
“De kooklessen beginnen maandag pas.” Ze pakt mijn hand en trekt ze me mee. Vervolgens de trap op en weet ik dat we naar haar kamer gaan.

Reageer (1)

  • Altaria

    Hahah arme Jared kuch kuch sarcasme kuch

    8 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen