Chapter 067

“Wat voel je dan voor me,” wil ik weten en kijk ik Paul aan. Geen idee wat Jared of Embry ophoudt want ik had ze wel terug verwacht. Ze vertrouwen Paul geen van beide.
“Dat weet ik niet. Anders praat ik niet graag over mijn gevoelens,” zegt hij.
“Wie wel. Alleen je moet wel als je een vriendschap of een relatie wil laten slagen. Het belangrijkste is communicatie.” Iets wat mijn moeder me geleerd heeft. “Ben je op me ingeprent?”
“Nee, dat zou je zelf anders ook merken,” schud Paul zijn hoofd.
“Wat voel je dan als je mij ziet?” Ik merk dat hij eindelijk echt rustig is. Bijna volledig op zijn gemak want anders hadden we nooit dit gesprek kunnen hebben.
“Wil je een eerlijk antwoord?” Zijn ogen glinsteren. Ik kijk hem slechts met een zucht aan. “Ik weet niet hoe ik het moet omschrijven. Hier ben ik echt slecht in,” bekend hij.
“Ik kan je alleen zeggen hoe ik me voel. Bij Jared of bij Embry en dat is slechts een voorbeeld.” Ik zie dat hij omhoog komt.
“Wat voel je als je bij Embry bent,” zijn vraag is zacht.
“Beschermd, veilig en gelukkig. Alsof hij mijn vriend is, een maatje, een soort broer, een beschermer en straks ook geliefden. Ik weet gewoon dat hij alles zou doen om mij gelukkig te zien. Om alles te zijn wat ik nodig heb,” leg ik uit en kijk ik voor me uit naar de grond. “Zelfs nu ik hem een paar uur niet zie, mis ik hem al. Ze hebben gelijk dat inprenten gewone liefde overstijgt. Embry zit in mijn hart en ziel,” vervolg ik op een zachte toon.
“En hij voelt hetzelfde voor jouw.” Paul's stem zorgt ervoor en kijk ik op.
“Ja, dat weet ik gewoon. De manier waarop hij mij behandelt, hoe hij de dingen zegt, in zijn aanraking. Gewoon in alles wat hij doet voor me,” knik ik. Alsof ik kostbaar ben, de allergrootste schat op aarde en niet te vergeten de aanbidding van zijn kant.
“Wauw,” is zijn reactie. “Dus dat is wat inprenten doet met iemand. Ik kan het niet helpen dat ik me afvraag hoe Embry het ervaart.”
“Dat heeft ze al gezegd,” klinkt een bekende stem.