Chapter 065

Na een paar uur ga ik naar beneden om wat te drinken in te schenken. In mijn kamer heb ik mijn foto's van de muur gehaald. Waardoor het er gelijk kaal uit ziet. Ik ben net in de keuken als een beweging buiten mijn aandacht trekt. Ik schrik als ik Paul herken. Vervolgens ben ik opgelucht want Sam loopt naast hem. Ik wil die man niet alleen zien.
“Embry, Jared, naar beneden.” Ik weet dat ze me kunnen horen. Jared zal hem niet laten gaan tot de eethoek binnen weer gemaakt is. Beide mannen komen de keuken in en slaat Embry gelijk beschermend een arm om me heen.
“Goeden morgen.” Sam glimlacht naar mij en duwt hij Paul naar voren. “Jij heb hier nog wat te doen.”
“Ehm, ik...” Paul schraapt zijn keel. “Het spijt me. Voor wat ik jou aangedaan heb en voor de...” Hij wijst naar de vernielde eethoek. “Dat repareer ik wel.”
“Ik hoop voor jou dat je vandaag geen plannen heb want je kan gelijk beginnen. We moesten verdomme buiten ontbijten.” Jared kijkt alsof hij niet onder de indruk is.
“Jared.” Ik leg mijn hand op zijn schouder. “Niet doen. Jullie zijn en blijven vrienden. Hij bied zijn excuus aan en gaat vandaag de eethoek repareren. Het is een begin.”
“Zeg me niet dat je het voor hem opneemt.” Embry kijkt me verbijstert aan.
“Nee, dat doe ik niet,” schud ik mijn hoofd. “Ik ben echt nog niet van mening verandert. Je weet hoe ik over hem denk,” gebaar ik met een knikje naar Embry.
“Ze probeert gewoon objectief te blijven omdat ze weet dat jullie vrienden zijn,” begrijpt Sam en knipoogt hij naar de twee mannen voor me.
“Je doet het gewoon voor ons,” zucht Jared. “Je weet waar het gereedschap staat. Begin maar.”
“Blijf jij er maar bij, Sam. Het is beter dat Jared en ik even uit zijn buurt blijven.” Embry trekt me mee naar de trap en heb ik een paar glazen gepakt. Samen met een fles drinken. “Jij ook, uit zijn buurt blijven.” Ik kan alleen knikken. Als we boven zijn, kan ik de verflucht ruiken en kijk ik in de kamer. Om te zien dat de bruine muren langzaam een andere kleur krijgen. Ergens tussen lichtgrijs en paars in. Fris en warm tegelijk. Straks een kamer voor Embry en mij.
“Het is maar goed dat je een paar shirts heb met een kraag,” begint Jared en zet hij de muziek aan. “Anders had hij dat gezien en we weten dat hij nog gevoelens voor je heb.” Hij gebaard naar mijn hals. Mijn zwart mouwloos shirt heeft een hoge hals en daardoor is de zuigzoen niet te zien.
“Niet doen,” reageert Embry met een zucht en geeft hij mij een vluchtige kus. “Sam houdt Paul wel in de gaten.” In zijn ogen kan ik zien dat Embry anders zelf Paul wil controleren.
“Je weet waar ik ben,” glimlach ik. Zelfs met Paul beneden, krijgt hij het toch voor elkaar dat ik glimlach. Ik ga naar mijn oude kamer om de kleine dingen in een doos te doen. Wat makkelijker en sneller gaat.