Chapter 063

Langzaam word ik wakker en voel ik meteen een arm om me heen. Embry. Glimlachend draai ik me op mijn rug. Waardoor zijn arm op mijn buik ligt. De manier waarop we gezoend hebben. Hoewel we elkaar eerder gezoend hebben, was de zoen van vannacht anders. Alsof hij me een belofte deed. Om alles te geven wat hij heeft. Ik ben het nog niet vergeten. Zijn gezicht staat kalm en ontspannen. Gelijk weet ik dat ik vanaf het begin al van hem hou. Het is nog vroeg om het tegen hem te zeggen. En wat is een gunstig moment om te vertellen dat ik wel een stap verder wil. Hoeveel tijd hoort daar overheen te gaan? Net dan draait hij zich op zijn rug en slaapt hij rustig door. Maakt het wat uit? Ik wil toch niemand anders. Ik rol me op mijn zij en kus ik zacht zijn wang. Embry, wakker worden, lieverd. Hij beweegt echter niet noch een geluidje. Opnieuw kus ik hem licht en op zijn lippen. Wat me een zacht geluidje oplevert. Grijnzend buig ik mijn hoofd naar hem toe en kus ik hem in zijn hals.
“Hm, goeden morgen beautiful,” zegt hij met een schorre ochtendstem.
“Goeden morgen lieverd,” lach ik zacht en gaan zijn ogen open.
“Zo wil ik vaker wakker worden,” mompelt Embry. Hij trekt me bovenop hem en kust hij me op mijn lippen. “O crap,” fluistert hij dan en begrijp ik wat hij bedoelt.
“Dat is dus niet verstandig om te doen. Zo snel willen we toch niet gaan of wel?” Onschuldig kijk ik naar hem en ga ik naast hem liggen. Het idee dat ik hem een keer naakt zal zien, bezorgt me de rillingen. Aangename rillingen deze keer.
“Zo lang kennen we elkaar nog niet.” Hij kijkt bedenkelijk. “Net twee weken ongeveer. Ik geef het nog drie weken.”
“Nog drie weken?” Ik geef hem een zachte por en begint hij te lachen.
“Geintje,” zegt hij. “Het gebeurd wanneer wij het willen. Hoelang het ook mag duren.” Toch denk ik na over zijn woorden.
“Wat denk je om eerst een paar keer uit te gaan? Gewoon een keer naar de bioscoop of ergens eten. Alleen jij en ik," stel ik voor. “Zo kunnen we elkaar echt leren kennen en is er niemand in de buurt.” Tegelijk ga ik met een hand door zijn haar. Waardoor hij genietend zijn ogen dicht doet. “We weten allebei dat Jared, als hij wakker is, mee luistert en dat gaat vanzelf door het scherpe gehoor van jullie.”
“Dat is zo,” reageert hij en blijf ik door zijn haren gaan. “Zo kan ik weer in slaap vallen,” grinnikt hij.
“Als je de kans krijgt, tot hoe laat kun je dan uitslapen,” wil ik weten.
“Tot elf uur maar dat gebeurd zelden. Vooral nu ik verplichtingen heb naar de pack. Niet te vergeten dat ik mijn rondes heb,” zucht Embry ongelukkig. “Je heb heel goed de kans dat ik er vroeg uit moet. Dan is het moeilijk als jij naast me ligt want ik blijf dan liever liggen.”
“Ik ga niet weg,” glimlach ik en kus ik zijn schouder.
“Hou op,” zegt hij met gespeelde tegenzin. “Het is soms moeilijk om van je af te blijven.”
“Op dit moment geniet je eerder van mijn aanraking dan andersom,” merk ik op want mijn hand gaat niet meer door zijn haar maar maak ik tekeningen op zijn borstkas.
“Daar kan ik wat aan doen.” Voor ik weet wat er gebeurd, lig ik op mijn rug met Embry tegen me aan. Zijn ogen lachen en voel ik zijn hand strelend over mijn arm naar mijn schouder gaan. Genietend doe ik mijn ogen dicht. Zachte, warme vingers vinden hun weg naar mijn hals en voel ik zijn mond vlakbij de mijne. “Ik hoop dat je dit niet erg vind,” fluistert hij en kust hij me in mijn hals. Ik kan alleen een genietend geluid uitbrengen. Na een paar kusjes in mijn nek, legt hij zijn lippen op een plekje en zuigt hij. Een rilling gaat door mijn lichaam en voelt het heerlijk aan. Tegelijk ligt hij half op me en gaan mijn handen over zijn rug. Geen minuut later tilt hij zijn hoofd op en doe ik mijn ogen open. Een tevreden blik is te zien bij hem en kijkt hij naar mijn hals.
“Ik geloof dat het beter is dat ik mijn haar aan één kant draag,” zeg ik bijna ademloos. Dat voelde zonder meer fantastisch.
“Je vind het niet erg?”
“Nee.” Ik schud mijn hoofd. “Dan had ik al wat moeten zeggen.”
“Volgens mij genoot je ervan.” Zijn stem klinkt wat schor.
“Er is geen betere manier om uit te zoeken waar ik van geniet. Wat ik ook wel bij jou zal doen,” grijns ik naar hem en word ik beloond met een lach.
“LYN, HELP,” komt een stem er tussen en schrikken we van.