Chapter 058

Ik weet niet eens wanneer ik in slaap ben gevallen. Het laatste dat ik weet, is dat Embry bij me lag en zoenden we elkaar. Hij heeft me 'lieverd' genoemd en de manier waarop hij geduldig is. O jee, het is niet zo dat hij wacht tot ik naar hem kom. Het is voor hem ook de eerste keer en daarom doet hij het rustig aan. Ik ga zitten en vraag me af waar Embry is. Daardoor zie ik een briefje op het kussen naast me.
Hallo schoonheid, ik moet even wat doen en daarna kom ik terug. Tot straks. XXX.
Lees ik en glimlach ik vanzelf. Ja, nu ik alleen ben in mijn slaapkamer voel ik me ongemakkelijk en alert. Alsof Paul elk moment weer door mijn raam kan komen. Mam, pap, vind je het erg als ik jullie kamer neem? Ik loop mijn kamer uit en naar de slaapkamer van mijn ouders. Bij de deur twijfel ik even.
“Kom op,” zegt Jared en schrik ik van hem. Ik heb hem niet eens gehoord. “Ze zullen het echt niet erg vinden. Ze zouden blij zijn dat je iemand heb.”
“Denk je echt?” Ik kijk naar hem.
“Ja, ze hebben Embry gekend en mam hoopte dat jij iets met hem zou krijgen,” grijnst mijn broer. “Ik hun horen praten dat mam hem de ideale schoonzoon vind. Ze vind dat jullie bij elkaar passen.” Jared haalt zijn schouders op.
“Waarom zeg je dit nu?” Ik doe langzaam de deur open. Om de vertrouwde kamer van mijn ouders te zien. Waar we nooit iets aan verandert hebben. De combinatie van bruin met geel doet me gelijk aan mijn ouders denken. Bruin omdat pap altijd met zijn benen op de grond staat. Verstandig en praktisch is. Geel is weer van mam. Vrolijk, vriendelijk en een warm karakter. Waarvan gezegd word dat ik dat ook heb.
“We gaan er jouw kamer van maken. Andere kleuren, de houten meubels kunnen blijven maar we gooien er wel een ander matras in het bed.” Jared trekt een gezicht en knik ik.
“Graag.” Dan lig ik toch in een ander bed. “Vraagje, wat voor kleur is Embry als hij verandert?”
“Grijs met zwart,” antwoord hij en is hij verbaasd. Daar kan ik wel wat mee. “Lyn, kies iets waar jij je goed bij voelt.”
“Grijs en zwart zijn universeel. Ik verzin er wel wat op,” verzeker ik hem. “Behalve dat, de meubels zijn van bruin hout.”
“Wil je verf halen om met de muren te beginnen?” Jared kijkt rond net als ik.
“Ja, en als een extra kleur hou ik paars. Wel in textiel.” Dat ik de kamer neem van pap en mam. “Het liefst zo snel mogelijk. Ik denk dat ik in mijn eigen kamer geen oog meer dicht doe.” Ik loop naar het raam en kijk naar buiten. Geen boom of de veranda is in de buurt. Gelukkig. Geen mogelijkheid dat Paul hier naar binnen kan. De reden dat ik toch geslapen heb, komt vast omdat Embry naast me lag.
“Weet je wat. Wat voor kleur wil je op de muren?” Door zijn opmerking, kijk ik naar mijn broer. “Dan haal ik de verf en kun jij deze kamer alvast leeg maken.”
“Op die manier,” snap ik en denk ik na. “Een licht kleur dat tussen paars en grijs in zit. Anders gewoon lichtgrijs.”
“Iets dat tussen paars en grijs in zit. Dat komt wel goed.” Jared geeft me een kus op mijn wang. “Over een uur denk ik dat ik wel terug ben. Embry zal zo wel terugkomen.”