Chapter 052

Als ik wakker word, zoeken mijn ogen naar de wekker. Die aangeeft dat het bijna twee uur is. Ik hoef er niet zo vroeg uit. Wanneer ik me om wil draaien, kan ik wat horen. Heeft Lyn een nachtmerrie? Sinds ze met Embry is, lijkt ze veel vrolijker te zijn en ben ik wel blij voor haar. Opnieuw hoor ik iets en vertrouw ik het niet. Op de gang blijf ik voor Lyn's deur staan.
“Mijn huis uit voor je verandert. Of ben je van plan om mij een paar littekens te geven.” Hoor ik mijn zus zeggen. Wie is er bij haar?
“Ik zou je nooit pijn kunnen doen, Lyn.” Dan herken ik Paul. Wat doet hij hier en om twee uur 's nachts. “Al is het niet verstandig om mij boos te maken. Het is niet makkelijk voor mij om de controle te houden.” Jij moet met je klauwen van mijn zus afblijven.
“Dat is reden genoeg voor mij dat wij nooit samen kunnen zijn. Ik zou constant bang zijn voor je.” Lyn's stem hapert en dat is genoeg voor mij. Ik gooi de deur open.
“Maak dat je weg komt.” Eén blik op Lyn en ik kijk kwaad naar Paul. “Waag het niet,” waarschuw ik hem.
“Misschien moet jij eerst met je zus gaan praten want je weet niet alles,” begint hij. “Bemoei je er niet zomaar mee.”
“Ik weet alles.” Zo moeilijk is het niet want ik weet dat Paul haar gezoend heeft. Hopend om haar over te halen.
“O ja. Weet je dat ze mij gezoend heeft,” daagt Paul me uit.
“Jij bent begonnen door jezelf op te dringen aan haar.” Zonder waarschuwing, haal ik uit naar Paul en grijp ik hem in zijn nek. “Je weet dat Embry op haar ingeprent is en toch zit je achter haar aan alsof ze bij jou hoort. We hebben het hier over mijn zus en ze heeft er zelf ook wat over te zeggen.” Ik duw hem de gang op en van de trap af. “Het belangrijkste is, dat jij vergeet dat ik alles hoor en zie. We hebben geen geheimen voor elkaar.” Ik hoor dat Lyn achter me aan kom terwijl ik Paul door de woonkamer gooi.
“Verklaar dan maar hoe het komt dat ze me twee keer terug gezoend heeft,” reageert Paul.
“Wat ze net zelf zei. Ze is bang dat je je controle verliest en dat je haar verminkt. Niet vanwege gevoelens voor je,” woedend kijk ik hem aan. Hoe durft hij om mijn zus zo te beledigen in mijn gezicht. “Maak dat je weg kom.” Ik merk dat Lyn langs me heen loopt en zet ze de deur open. Dank je wel. Even de hond buiten zetten. Alles aan haar zegt mij dat ze wel dergelijk bang is voor Paul. Gevoelens voor hem. No way. Behalve angst.
“Lyn?” Hij kijkt nu naar mijn zus en ik weet dat zij zich onderhand achter mij verschuild. Wat ik weet omdat haar handen op mijn rug liggen.
“Mijn huis uit.” Ik voel dat de woede het overneemt en begin ik te trillen. Net als Paul en is het te zien dat hij waarschijnlijk eerder verandert dan mij. “Als ik over vijf minuten niet terug ben, bel Sam dan.” Ik geef Lyn een kus op haar wang. “En wees eerlijk over wat er gebeurd is.” Ik duik bovenop Paul en werk hem naar buiten. Eenmaal in de tuin, en vlakbij de bomen, verandert Paul als eerste. Mijn woede laat me ook trillen en hou ik de transformatie niet meer tegen. Voor een paar seconden staan we tegenover elkaar maar daarna val ik hem aan. Ik krijg genoeg kansen dat ik mijn tanden in hem kan zetten.