Chapter 048

Opgelucht hoefde ik maar een dag in bed te blijven. Overnacht en de dag erna, is mijn koorts gezakt en kan ik normaal eten. Waar ik heel blij mee ben. Gelukkig ben ik weer thuis en lig ik in mijn eigen bed. Meer omdat Carlisle me aangeraden heeft om het nog rustig aan te doen. Dat ik weer thuis ben, heb ik geweten want Embry is er ook en laat hij zich niet door Jared wegjagen. Aan de andere kant, kan ik zien dat Jared er wel blij mee is. Doordat ze hun ronde nog hebben, wat ze niet tegelijk hebben, is er altijd wel iemand bij me.
“Wil je een film zien?” Embry ligt naast me en heeft hij een arm om me heen geslagen. Hij dringt niet eens aan om te vertellen wat er aan de hand is.
“Ik lig wel lekker zo,” zeg ik. Ik lig op mijn zij tegen hem aan en met mijn hoofd op zijn schouder.
“Jared heeft gezegd dat je tijd wilde om na te denken over inprenten. Wat wilde je weten daar over,” wil hij weten.
“Wat het precies is,” zucht ik. Ik wist dat hij een keer een uitleg wilde. “De enige die me dat kan vertellen, is eigenlijk Sam en ben ik naar hem gegaan. Ik kreeg namelijk het idee dat het meer is dan alleen je 'zielsverwant' vinden.”
“Waarom heeft Sam dan niks gezegd,” mompelt Embry zacht.
“Omdat ik dat wilde. Nadat ik met hem gepraat heb, ben ik weg gegaan om na te denken.” Ik draai mijn hoofd zodat ik hem niet aan hoef te kijken. “Ik heb niet echt opgelet waar ik liep en ben ik gevallen. Mijn hoofd bewijst het wel en ben ik blijkbaar twee dagen lang bewusteloos geweest. Ik was me niet bewust van mijn omgeving, waar ik was en wie er bij me was. Totdat Seth me vertelde dat een paar wolven me gevonden hebben.”
“Daar heb je veel geluk bij gehad. Het gebeurd soms dat de wolven wandelaars aanvallen,” reageert Embry en trekt hij me dichter tegen hem aan. Net als dat hij me een kus op mijn voorhoofd geef.
“Wat denk jij dat inprenten is?” Ik hoor hem zuchten.
“Ik denk dat inprenten een manier is om je zielsverwant te vinden. Maar ook dat je met haar kinderen kan krijgen die hetzelfde gen draagt om een gedaante veranderaar te worden,” geeft hij antwoord. “Ergens is het niet eerlijk want het betekend ook dat we allebei aan deze plek gebonden zijn. Voordat ik veranderde, wilde ik gaan studeren op de universiteit. Dat gaat voorlopig niet omdat ik alleen mijn controle kwijt hoef te raken en ik verander.”
“Dus het heeft ook effect op de toekomst want je kan dan niet je dromen achterna gaan,” snap ik van hem. Tegelijk hoor ik Sam's waarschuwing weer. Een keer ruzie met Embry en dat kan fatale gevolgen hebben. Ik ril even bij het idee dat hij me ooit aan kan vallen.
“Heb je het koud,” hoor ik hem vragen.
“Nee,” schud ik mijn hoofd. “Het is dus belangrijker dat je kinderen krijgt die dezelfde genen zal hebben. Inprenten wordt dus duidelijk onderschat.”
“Dat kun je wel zeggen.” Hij trekt me omhoog en lig ik zelfs bovenop hem. “Al voelt het met jou gewoon goed...”
“Het heeft wel een nadeel.” Ik weet dat ik hem niet uit laat praten. “We kunnen nooit ruzie hebben omdat jij verandert als je kwaad wordt. Dat bewijzen Sam en Emily wel.”
“Waarom zouden we ruzie hebben? Ik zou van alles doen om jou gelukkig te zien. Alles zijn voor je om die lach bij je te zien. Een vriend, een beschermer en er komt een moment dat we geliefden worden. Pas als wij daar aan toe zijn en ik wacht tot jij naar mij kom,” vertelt hij mij en strijkt hij een lok haar achter mijn oor. Zijn woorden ontroeren me en druk ik mijn lippen op die van hem. Alles aan hem zegt me dat hij mij wil in zijn leven. De manier waarop hij me aanbid. Waarom zou ik aan zijn woorden twijfelen als de belofte ook in zijn ogen te zien zijn. Hij wil op mij wachten. Tot ik hem laat weten dat ik niet wil wachten. Ik merk dat hij om meer vraagt en laat ik het toe.
“Ik ben er weer,” komt het van beneden. Holy shit, nu moeten we oppassen met wat we zeggen. Ik wil net wat zeggen als Embry een vinger op mijn lippen legt. Of niet praten, begrijp ik en glimlach ik. Waarop hij me weer kust.