Chapter 047

Wanneer ik eindelijk mijn ogen open doe, blijkt het donker te zijn in de kamer. Het eerste dat ik merk, is een zachte ademhaling en weet ik gelijk dat Jared er nog is. Ongetwijfeld dat hij niet eens weg gaat. Met mijn ogen zoek ik naar mijn broer, die naast mijn bed zit en lijkt hij te slapen. De deur gaat langzaam open en zie ik Emily staan met een dienblad in haar hand. Haar gezicht verandert meteen als ze door heb dat ik wakker ben.
“Jared, word eens wakker.” Het dienblad word neer gezet en schud ze mijn broer wakker. “Je moet wat eten.”
“Geen honger,” mompelt Jared en kan ik het toch horen.
“Doe je zus een plezier en eet wat. Ze wil niet dat je zo slecht voor jezelf zorgt,” gaat Emily verder.
“Pas als zij weer bijgekomen is,” antwoord hij.
“Nou, eet smakelijk dan maar,” grinnikt Emily en schiet Jared's hoofd omhoog.
“Lyn?” De manier waarop hij dat zegt. Bezorgd, blij, opgelucht en boos tegelijk.
“Ik laat jullie alleen. Wel op eten, Jared.” Ze gaat weg en ben ik alleen met mijn broer, die op zijn beurt het eten snel naar binnen werkt. Zonder echt te genieten van het eten.
“Waarom ben je nou weg gegaan? Wat is er gebeurd? Je moet me niet zo laten schrikken.” Alsof hij te blij is dat ik bij gekomen ben, komt hij naast me liggen en trekt hij mij in zijn armen.
“Ik wist niet...” Mijn stem hapert iets. “Ik wist niet wat ik moet doen. Ik heb gevoelens voor twee mannen terwijl één van hen mijn inprenter is. Zowel jij, als Embry, praten over inprenten alsof het een sprookje is. Om je zielsverwant te vinden.”
“En dat vind jij van niet? Lyn, iedereen ervaart het anders. Ik ben het met je eens dat iedereen het afdoet als iets moois terwijl het heel anders kan zijn,” zucht hij. “Dat hebben we allemaal wel met Sam gezien.”
“Ik wilde wat meer weten over inprenten. Zelf had ik het idee dat er veel meer is. De hoeveelheid informatie die ik kreeg, wilde ik in alle rust verwerken en nadenken.” Het voelt goed om zijn armen te voelen.
“Wie heb je als laatste gezien? Je ben een paar dagen verdwenen,” wil hij weten.
“Alleen als je niet boos gaat worden.” Ik draai mijn hoofd om hem aan te kijken.
“Beloof ik,” verzekert hij me.
“In de bossen ben ik Seth tegen gekomen, nadat ik uit mijn raam gesprongen ben, en heeft hij me naar Sam gebracht. Na het gesprek met Sam, heb ik hem gevraagd om het onder hem en mij te houden,” vertel ik zacht.
“Waarom ben je eigenlijk uit je raam gesprongen? Als je tijd wilde om na te denken, had ik je dat gegeven,” is zijn vraag. Tegelijk weet ik dat ik daar geen antwoord op kan geven. Dan zou ik ook moeten bekennen dat ik Paul gekust heb. Die kus ben ik nog niet vergeten.
“De snelste manier om weg te gaan. Anders had je mij tegen willen houden. Net als Embry.” Ergens voel ik me schuldig naar Embry toe. Hij heeft niks gedaan dat ik hem zo nodig moest bedriegen door Paul te kussen.
“Daar heb je gelijk in,” bekend hij dan. “Ik zal Embry wel inlichten dat het iets beter gaat met je.” Jared is nog niet uitgepraat of de deur gaat weer open.
“Je moet wel wat eten, Lyn.” Emily komt binnen en laat Jared me los. Ik ga rechter op zitten. Waarop ze een dienblad op mijn schoot zet. Een makkelijke maaltijd van soep en een paar boterhammen. “Je heb een paar dagen niet gegeten en dat is niet goed. Langzaam beginnen,” glimlacht ze naar me.