Chapter 045

Het zit me niet lekker dat ik Lyn als een van de laatste gezien heb. Waar is ze? Jared is ziek van bezorgdheid om zijn zus. Embry ziet er uit alsof hij nachten niet geslapen heb. Moet ik zeggen dat ik haar naar Sam gebracht heb een paar dagen terug? Nee, dat mag Lyn zelf doen. Dat is niet aan mij. Toch voel ik me wel schuldig. We zoeken nu met zijn allen een paar dagen. Zelfs met mijn gehoor, kan ik alleen de normale geluiden van het bos horen.
“Seth, al iets gezien?” Ik herken mijn zus gelijk.
“Nee,” schud ik mijn hoofd. Van Jared kan ik het wel begrijpen. Als Leah vermist zou worden, zou ik ook alles doen om haar terug te vinden. Ik ren verder als ik geluiden hoor van een wolf. Het is niet gegrom van een van mijn vrienden. Die zou ik altijd herkennen. Dan staat er een wolf voor me, die een normale hoogte heeft. Een normale wolf. Ik kijk om me heen en is de wolf duidelijk niet alleen. Rustig, ik kan ook een wolf zijn. Dat moet je kunnen ruiken. Voorzichtig doe ik een stap naar de alfa. De wolf ruikt mijn hand, die ik uitsteek, en lijkt hij het te accepteren. “Ik zoek een vriendin,” fluister ik naar de wolf. “Ze wordt vermist.” Wolven kennen altijd hun woongebied en wie weet, weet hij waar Lyn is. Opeens draait hij zich om en loopt hij weg. Is het de bedoeling dat ik hem volg? Weet de wolf echt waar Lyn is? Ik ga achter hem aan naar een stuk dat ik niet ken. Net dan dat de wolf verdwijnt in een grot en hoor ik hem janken. Andere geluiden bereiken mijn oor. Gesnik en een gejaagde ademhaling. Lyn? Ik ga de grot in en laat ik mijn ogen aan het donker wennen. Pas als ik iets kan zien, ga ik verder en schrik ik als ik Lyn herken. Wat is er met haar gebeurd? “Dank je wel, echt waar.” Ik voel haar voorhoofd. Koorts. Ze trilt duidelijk. Sam's huis is het dichtste bij. “Ze heeft verzorging nodig. Medicijnen.” De paar wolven die bij haar liggen, laten het toe dat ik haar optil en loop ik weg. Ik merk nog dat de wolven me volgen maar niet voor lang. Bedank, vrienden. Ik loop zo snel als ik kan naar Sam's huis. Hopend dat niet iedereen nu daar is. Wanneer ik bij Sam ben, gaat de deur open. Wat Sam is en staat Emily achter hem.
“Wat is er gebeurd? Waar heb je haar gevonden?” Sam kijkt me aan.
“Ze heeft koorts. Bel liever een dokter.” Ik zie dat Sam een stap opzij doet. “Jared's huis was te ver weg,” ga ik verder en gaat Emily me voor naar een logeerkamer.
“Dat komt wel goed,” zegt Emily. “Sam zal een dokter bellen voor haar. Je kan beter Jared laten weten dat ze gevonden is.”
“Nee, hij zou Embry mee hierheen nemen en niet weg gaan,” klinkt Sam achter me. “Het is belangrijk dat Lyn eerst onderzocht wordt door een dokter. Carlisle is al onderweg.” O gelukkig, dan hoeft ze niet naar het ziekenhuis.
“Sam, ik kan Jared wel overhalen dat hij alleen moet komen. Het is haar broer en hij is behoorlijk bezorgd,” weet ik van mijn vriend.
“Hij heeft gelijk, Sam. Vrienden en relaties worden niet op de hoogte gesteld maar familie wel. Het zou ook goed voor haar zijn als hij er is,” knikt Emily.
“Oké, maar alleen Jared,” geeft Sam toe.
“Sam,” kunnen we horen en ruiken we een vieze geur. Carlisle is er.
“Boven, kom maar,” antwoord Sam en ga ik naar beneden.
“Eerste deur links, Carlisle,” zeg ik tegen de man en ga ik naar Jared's huis.