Chapter 043

“Lyn, wat doe jij hier? Sterker nog, hoe kom je hier?” Sam kijkt me aan en merk ik aan zijn stem dat hij een antwoord verwacht.
“Seth bracht me. Als je even tijd heb, wil ik met je praten.” Ik sla mijn armen om me heen.
“Het ziet eruit alsof je in tranen uit kan barsten,” knikt hij dan. “Kom verder.”
“Is Emily er ook?” Behoedzaam doe ik een stap naar het huis.
“Nee, die is boodschappen doen,” zegt hij. Dat haalt me over om hem te volgen naar binnen. “Wat is er aan de hand?”
“Wat is inprenten precies? De echte betekenis en niet het sprookje over het vinden van je zielsverwant.” Ik ga pas zitten als Sam gebaard dat het kan. Tegelijk schenkt hij wat te drinken in.
“Ik kan je alleen vertellen wat ik weet,” begint hij en komt hij bij me zitten. “Wanneer een gedaante veranderaar inprent op een bepaald persoon, wordt hij onvoorwaardelijk gebonden aan haar voor de rest van zijn leven. Het schijnt te gebeuren om zogenaamd je 'zielsverwant' te vinden. Zelf denk ik dat je zo je partner kan vinden om de genen door te geven,” vertelt hij me.
“Dus inprenten houdt eigenlijk in dat je zo de beste partner vind om kinderen mee te krijgen om de gedaante veranderaars niet uit te laten sterven. Het heeft dus niet zo zeer met liefde te maken,” begrijp ik eruit.
“Wat ik zeg. Ik kan je alleen vertellen wat ik weet. Iedereen ervaart het anders.” Het is even stil. “Het is wel zo dat we er geen controle over hebben. Het is ook niet dat een gedaante veranderaar het kan dwingen op iemand, hoe graag hij het ook wil,” zucht Sam.
“Hoe ging het bij jou? Als ik dat mag vragen.” Ik zie dat zijn gezicht verandert en heeft hij een ongelukkige blik in zijn ogen.
“Dat mag wel,” knikt hij kort. “Ik had eerst een relatie met Leah maar toen ik veranderde naar een wolf, raakte ik ingeprent op Emily en zij is Leah's nicht. Zij wilde me eerst niet want ze wist van mijn relatie met Leah. Ze stuurde me zelfs terug naar Leah. Wat ik niet kon. Tijdens een ruzie met Emily, ben ik... Ik verloor de controle voor een seconde en dat was net genoeg om te veranderen. Zo komt Emily aan de littekens op haar gezicht en arm,” legt hij uit. Ik voel gewoon dat ik bleek word. Ik mag dus nooit ruzie hebben omdat het mogelijk is dat Embry zijn controle verliest. Als dat gebeurd, kan ik ook littekens overhouden.
“Wat zorgt er eigenlijk voor dat je verandert? Door een vampier of kan er nog een reden zijn als emoties?” Ik wil het zeker weten.
“Emoties is ook een reden om te veranderen. Dat heb ik wel met Paul gezien,” zegt Sam. “Voordat hij nog een wolf werd, had hij woede uitbarstingen en dat is nu versterkt. In het begin veranderde hij vaak per ongeluk omdat iemand hem boos maakte. Ik kan me voorstellen dat het voor hem moeilijk is om de controle te houden maar hij probeert het. Dat weet ik wel.” O mijn god, dus bij hem heb ik meer kans dat ik verminkt kan worden. “Waarom al die vragen over inprenten? Embry is op je ingeprent en hij is de rustigste van ons allemaal.”
“Is het mogelijk dat je ingeprent kan zijn en toch gevoelens voor iemand anders kan hebben?” Ik durf hem niet aan te kijken bij die vraag.
“Ik weet wel dat voor de inprentee anders ligt. De inprentee heeft de keuze om de inprenter te aanvaarden of afwijzen. Er zijn verhalen dat afwijzen onwaarschijnlijk is door de inzet, doorzettingsvermogen en aanbidding van de inprenter. Je heb zelf ook gemerkt dat inprenten iets met jou doet. Over een tijdje zou je je niet compleet voelen zonder de inprenter zelf. Het is veel sterker dan gewone liefde hoewel ik het daar niet mee wil vergelijken. Beantwoord dat je vragen?” Sam kijkt me nu een stuk vriendelijker en meelevend aan.
“Het is veel informatie en dat geef ik toe,” knik ik naar hem. “Hoe zit het als de inprentee de inprenter afwijst? Is dat ooit gebeurd?”
“Niet bij mijn weten,” schudt hij zijn hoofd. “Zelf denk ik dat het een diepe emotionele pijn kan veroorzaken maar de inprenter zal de keuze wel respecteren.” Het is veel dat ik over me heen krijg maar zeker informatie waar ik wat mee kan. Al moet ik het eerst even laten bezinken.
“Dank je.” Ik zet mijn glas op tafel. “Sam, zou je... Blijft dit tussen ons?”
“Als je dat echt wil,” knikt hij langzaam.
“Bedankt, dat waardeer ik echt.” Ik sta op en ga ik weg.