Chapter 040

Niet te geloven dat ze haar broer op deze manier terug wil pakken. Mij hoor je niet klagen. Al kan ik zo onmogelijk een oog dicht doen. Lyn ligt naast me in niet meer dan een fris nachtshirt. Waarvan ze me verteld heeft dat ze of een nachthemd aan heeft of een short met een topje. Mijn arm ligt om haar heen en kan ik haar slanke, stevige buik voelen. Net dan kan ik wat horen en begrijp ik dat Jared thuis is. Ik vraag me tegelijk af wie er nou eigenlijk de baas is. En wie is de oudste van hun twee. Dat ze een tweeling zijn, gaat het door me heen. Voordat ze echt naar bed wilde gaan, kon ik haar nog ondervragen. Wel de beste manier om elkaar te leren kennen. Mijn gedachten worden verstoort door een zacht geluid. Jared en hij komt kijken of Lyn op bed ligt. Controleert hij haar nu?
“Ongelofelijk,” fluistert Jared en kan ik het niet helpen dat ik Lyn dichter tegen me aan trek. “Jou krijg ik nog wel. Mocht je me toch horen, je zou beter moeten weten, Embry.” Ik heb de neiging om hem te laten weten dat hij zich er niet mee moet bemoeien. Je zus heeft eerlijk laten weten dat ze niet te snel wil gaan. “Klootzak, je ben de eerste voor haar en dan laat jij je overhalen. Ik hoop voor jou dat je verstand niet gezakt is. Anders pak ik je daarvoor.” Serieus, ik ken haar nog niet eens een dag. Oké, ergens heeft hij wel gelijk. Ze pakt haar broer maar op een andere manier terug en zonder mij. Deze nacht met haar zorgt er anders wel voor dat ik voorlopig thuis niet eens een oog dicht kan doen. De deur gaat weer dicht. Dude, je moet je zorgen maken over Paul. Dat van vanmiddag ben ik nog niet vergeten want het leek echt dat hij jaloers is. Vind je eigen inprent. Glimlachend snuif ik haar geur op en probeer ik mijn ogen dicht te doen. De eerste en voorlopig de laatste nacht met haar. Voortaan slaap ik thuis. Pas als we zo ver zijn om het bed te delen, wil ik haar bij mijn moeder voorgesteld hebben.