Chapter 038

Ik kijk naar Lyn. Mijn inprent. Dat ze uitgerekend Jared's tweelingzus is. Tegelijk moet ik toegeven dat ze een goede grap uitgehaald hebben. Dezelfde humor, dezelfde ogen en ze weet alles al. Waar ik wel blij mee ben. Ik hoef dan niet bang te zijn voor haar reactie. Mijn gedachten gaan vanzelf terug naar vanochtend. Toen Jared ons vertelde dat Paul irritant bezig is omdat hij Lyn op de een of andere manier leuk vind. Ik moet niet horen dat Paul haar lastig valt. Op welke manier dan ook. Anders krijg je mij achter je aan en Jared. Hij staat eveneens in zijn recht om het voor zijn zus op te nemen.
“Even terug naar de realiteit, dromer.” Ik voel een hand op mijn schouder. Jared. “Cake?”
“Lekker,” zeg ik en pak ik er een plak van. Gelijk weet ik weer dat Lyn soms ook graag bakt. Als je mee wil eten, ga je mee betalen, hoor ik Jared weer zeggen. Ik heb mijn moeder nog, idioot. Zij wil weten waar ik anders elke keer uithang.
“Je hoeft niet te vragen waar hij aan denkt,” komt het van Jake en stoot hij lachend Quil aan.
“Haal je gedachten uit de goot, Jake. Ik denk aan hele andere dingen dan jij.” Ik trek een wenkbrauw op naar hem en beginnen de anderen te lachen. Over mijn moeder gesproken, ik kan haar onmogelijk gelijk voorstellen. Pas over een tijdje. Eerst Lyn beter leren kennen, neem ik me voor.
“Dit is lekker, Lyn,” klinkt Seth naast me.
“Dank je.” Haar ogen glinsteren vrolijk. Zelfs als ik mijn ogen dicht doe, kan ik haar gezicht nog zien. Mooie donkerbruine ogen. Lang haar dat donkerbruin is. Slank, lenig en zelfs flexibel. Ze is twintig of wordt dat nog. Dan is ze net oud als ik. Ik hoor half het gesprek om me heen. Ik leer haar wel kennen op een andere manier en als niemand in de buurt is. Hooguit haar broer en verder niemand. Hoe kan ik in vredesnaam alleen zijn met haar? Ze gooit Jared dan maar tijdelijk uit huis.
“Aarde aan Embry.” Door gelach, weet ik gewoon dat ze mij belachelijk maken.
“Ze zit vlak bij je.” Quil stoot zijn elleboog in mijn ribben.
“Die is anders ook behoorlijk stil. Ben ik niet gewend van haar,” klaagt Jared. “Denk trouwens maar niet dat ik jou uit huis wil gooien. Of zit je er nu aan te denken om op jezelf te gaan wonen?” Iedereen kijkt nu naar Lyn.
“Hoe moet ik in vredesnaam een huis betalen als ik nog geen baan heb,” verdedigt ze zichzelf. “Voorlopig zit je nog met mij opgescheept. Embry mag komen wanneer hij wil. Behalve midden in de nacht.” Ze knipoogt zelfs naar me. Volgens mij word ik rood.
“O god, laat me weten als hij voor de nacht mag blijven. Dan gooi ik mezelf uit huis voor een keer.” Jared lijkt totaal niet blij te zijn.
“Als je zo doorgaat, mag hij over twee weken al blijven.” Lyn is duidelijk niet op haar mond gevallen. De manier waarop ze voor zichzelf op komt. Deze keer komt niemand bij van het lachen.
“Wat? Twee weken.” Jared schijnt wat verbijsterd te zijn.
“Moet ik daar één week van maken,” gaat ze verder. Heerlijk, ze kan haar broer dus prima op zijn plek zetten als het moet.
“Nee, neem je tijd verdomme,” schud Jared zijn hoofd. “Je zit hier wel tussen allemaal mannen.”
“Moet ik me daar wat van aantrekken?” Ze slaat haar armen over elkaar. “Je kan ook te ver gaan. Er komt nacht dat hij inderdaad mag blijven maar dat bepalen wij. Niet jij Cameron.”
“Wat denk je om naar jou huis te gaan,” stel ik voor.
“Nee, je blijft waar ik je kan zien,” reageert Jared.
“Geen probleem.” Zelf slaat ze haar broer en lach ik erom. Wat de anderen eveneens doen. Lyn staat op en pakt ze inderdaad haar spullen bij elkaar. Ik ben snel klaar en neem ik de tas van haar over.
“Ik hou je in de gaten, Embry.” Jared is overeind gekomen. Lyn wil net wat zeggen als ik haar tegen hou.
“Degene die jij in de gaten moet houden, is Paul.” Het is me wel opgevallen dat Paul niet veel gezegd heeft. Net als dat hij jaloers lijkt te zijn. Gelukkig kijkt iedereen naar Paul en loop ik met Lyn weg.
“Die was geniaal,” lacht Lyn naast me en zoek ik haar hand. Om vervolgens hand in hand weg te lopen. Toch moet ik niet vergeten dat Paul ook gevoelens voor haar heeft. Geen idee, hoe ver dat wel niet gaat.