Chapter 035

Terwijl Jared met de anderen voetbalt, loop ik naar de vrouw toe, die op een kleed ligt en een picknickmand bij haar. Hm, wat heb jij meegenomen? Ik heb zelf een groot picknickkleed en weet ik dat Jared zo meteen naast mij ligt. Ongetwijfeld dat Paul straks aan mijn andere kant ligt. Meteen valt het me op dat het me niet meer irriteert. Begin ik dan aan zijn aanwezigheid te wennen?
“Hey, jij moet Emily zijn.” Als ik het kleed neergelegd heb, laat ik me vallen.
“Ja, jij moet Lyn zijn,” lacht ze.
“Jaylyn eigenlijk. Lyn voor vrienden,” grijns ik.
“Dus is het Jaylyn of Lyn,” wil Emily weten.
“Lyn,” antwoord ik en kijk ik naar de mannen. Zelfs Sam doet mee. “Dus die lange hoort bij jou.” Beide schieten we in de lach.
“Ja,” knikt Emily. “Wat heb je bij je?”
“Broodjes, drinken en cake.” Ik kijk haar aan. “Wat heb jij meegenomen?”
“Broodjes, drinken en muffins,” reageert ze. “Daar sta ik bekend om.” Ik pak mijn fototoestel en maak ik wat foto's van de jongens. “Vanwege mijn muffins dat ze bij mij thuis de deur plat lopen,” vertelt Emily.
“Zo iets hoorde ik al van Jared,” glimlachend leg ik mijn toestel, na een paar minuten, terug in de tas. Het volgende moment zie ik dat Paul mee doet. Hij moet dan net aangekomen zijn. “O jee, mijn stalker is er.” Gelijk begint Emily te lachen dat ze niet meer bij komt.
“Gaat het,” klinkt dan de bekende stem van Sam.
“Tuurlijk, meiden onder elkaar.” Emily haalt haar schouders op.
“Jongens, ik stop.” Jared komt mijn kant op en laat hij zich op het kleed vallen. “Ik ruik wat lekkers.”
“Bedoel je mijn cake of haar muffins,” wil ik weten en legt Jared zijn hoofd op mijn schoot.
“Ehm,” begint hij en sla ik hem zacht tegen zijn hoofd.
“Je aarzelt. Dus geen plak voor jou.” Ik doe alsof ik beledigd ben.
“Jouw cake natuurlijk. Ze bakt heerlijke muffins maar jouw cake is de beste,” zucht Jared en merk ik dat de anderen erbij komen.
“Dan is het goed.” Ik kan verbaasde gezichten van de anderen zien. “Moet ik mezelf voorstellen of doe jij het. Het zijn jouw vrienden.” Seth herken ik wel. Net als Paul en Sam. De rest ken ik nog niet.
“Nou vooruit.” Jared komt overeind. “Sam, Paul en Seth ken je al. Dit zijn Leah, Jake en Quil.” Ik kijk naar de anderen en tegelijk hoor ik voetstappen achter me.
“Sorry, ik moest nog wat voor mijn moeder doen,” zegt een onbekende stem.
“Geeft niet,” komt het van Jake en Quil tegelijk. Iemand anders komt in mijn gezichtsveld. Hij laat zich vallen.
“Dit is Lyn.”
“Jaylyn eigenlijk. Lyn voor vrienden,” glimlach ik en kijk ik de groep rond. Om bij de laatste, die net aangekomen is, te blijven hangen. Zwart plat haar dat zelfs wat slordig is. Zijn ogen trekken me gelijk aan. Donkere ogen. Mijn hart mist een hartslag en lijk ik alles om me heen te vergeten. Alles in me schijnt verplaatst te zijn en is het niet de zwaartekracht die me op de aarde houdt maar hij. Alsof hij de enige is die belangrijk is voor me.