Chapter 030

Nadat ik thuis de boodschappen opgeruimd heb, ga ik op de veranda zitten met een kop thee. Meer om tot rust te komen. Hoe komt het dat Paul constant in de buurt is. Ik kan alleen hopen dat Jared zo komt want ik wil weten hoe het zit met inprenten. Gelukkig hoef ik niet lang te wachten. Het is te zien dat zijn haar plat zit en dat het vochtig is.
“Ben je wezen zwemmen?” Ik sla mijn armen over elkaar.
“Ja en nee,” antwoord hij. “Klifduiken, wat is er? Wat zit je dwars?”
“Is Paul op me ingeprent,” wil ik weten.
“Nee,” schud Jared zijn hoofd. “Je had het anders al geweten want dan had hij je moeten vertellen wat hij is. En je uitnodigen voor het kampvuur.”
“Hoe verklaar je dan dat hij vaak in de buurt is? In de supermarkt kwam ik hem tegen en toen er telefoon was voor hem, ene Embry, heeft hij gezegd dat hij bezig is. Net als dat Embry maar lief naar zijn moeder moest kijken,” ga ik verder met een zucht. “Hij hielp me met de boodschappen en om het in mijn auto te krijgen. Niet te vergeten vanochtend in het bos.”
“Als je Paul's inprent was, had je dat nu moeten weten.” Jared is duidelijk kwaad op zijn vriend. “Eigenlijk heb ik al met Sam gepraat over hem maar blijkbaar moet ik terug. Dit is niet de bedoeling. Op deze manier lijkt het alsof hij een obsessie heeft voor je.”
“Rustig aan, alsjeblieft. Ik wil niet dat je verandert.” Ik trek hem naast me op de bank. Wat genoeg blijkt te zijn en kalmeert hij inderdaad. Dat te zien is omdat het trillen afneemt. Jared slaat een arm om me heen en blijven we zo even zien.
“Ik zal Sam zo even bellen en dat hij hierheen moet komen. We hebben het wel over jou en het is beter dat Sam het van jou hoort,” verteld hij.
“Dat gaat niet. Niet zonder dat Sam erachter komt dat ik het weet van jullie,” schud ik mijn hoofd. “Jij heb het van mij gehoord en het is beter dat je zelf met hem praat.”
“Vooruit,” knikt mijn broer. “Wil jij Sam bellen voor me. Ik moet even afkoelen.” Hij geeft me een kus op mijn wang en rent naar de bomen.