Chapter 025

Ik vind het nog steeds belachelijk dat Jared een vriendin heeft. Hoewel Sam me een grote mond gegeven heb, kan ik het niet van me afzetten. Eveneens dat Jared me ook een grote mond gegeven heeft. Dit kan onmogelijk de reden zijn dat ik niet kan slapen. Ja, Lyn is een mooie vrouw maar ze doet me iets. Het is niet dat ik op haar ingeprent ben. Ik kan het huis van Jared zien en loop ik er naar toe. Net als de vorige keer, klim ik soepel op het dak van de veranda. Op hetzelfde moment hoor ik een gil.
“Lyn, het is een droom.” Hoor ik Jared zeggen. Voorzichtig kijk ik naar zijn kamer. “Rustig aan.” Het is te zien dat hij haar in zijn armen heeft. Wat voor droom is er zo erg dat ze gilt. “Het komt goed, dat weet je.” Hij troost haar alsof hij weet waar ze over gedroomd heeft.
“Ik zag het weer gebeuren.” Lyn's stem is zacht en ligt ze duidelijk tegen hem aan.
“Ik ken je nachtmerrie. Rustig maar.” Ik kan hem horen zuchten. “Je gilt me net op tijd wakker. Het is bijna vier uur.” Dus je heb je wekker op vier uur gezet. Over een half uur hebben we onze ronde. Uit bed, idioot. Wacht even. Hij kent haar nachtmerrie? Hoe lang kennen ze elkaar wel niet? Ze kent toch niet ons geheim. Dit moet Sam weten. Eerst tegen Jared zelf zeggen. Als dat niet werkt ga ik naar Sam toe. Dit hoort niet. Als jij je inprent vindt, vergeet je haar.
“Op deze manier kan ik toch niet slapen.” Haar stem klinkt weer.
“Zet jij maar koffie dan kom ik er ook zo aan.” Dat is Jared en spring ik snel omlaag. Deze keer wacht ik op de veranda. Geen moment later gaat het licht aan in de keuken. Lyn is duidelijk verdrietig om iets. Op de een of andere manier staat deze situatie me totaal niet aan. En als ze mijn inprent niet is, waarom doet ze me dan wat? Wist ik het maar. Alsof ze me dan ziet, schrikt ze en komt Jared de keuken in gestormd.
“O ben jij het,” zegt hij terwijl hij de keukendeur open doet.
“Kom je zo.” Ik weet dat ik beter niet kan laten merken dat zijn vriendin ook iets met mij doet.
“Eerst koffie. Het is nog niet eens half vijf,” reageert Jared en draait hij zich naar haar om. “Gaat het weer?”
“Nu wel. Op deze manier doe ik geen oog meer dicht.” Lyn kijkt naar mij. “Wil je ook koffie?”
“Als je heb, graag,” glimlach ik naar haar. Pas wat later loop ik met Jared de bossen in en wacht ik tot Lyn ons niet meer kan horen. “Wat heb je haar wel niet verteld? Ik heb gehoord dat je tegen haar zei dat je wekker op vier uur staat en net weer. Het is nog niet eens half vijf. Jared, je mag haar niet zeggen wat je bent.”
“Relax, ik heb alleen gezegd dat ik voor mijn werk er vroeg uit moet. Ze weet niet wat voor werk ik doe. Waar bemoei jij je mee?” Boos kijkt hij me aan.
“Je vergeet dat je haar pijn gaat doen als jij je inprent vind. Zet er een punt achter nu het nog kan. Voordat het te laat is,” zucht ik.
“Paul, ik wil nu een eerlijk antwoord want die bemoeizucht van jou ben ik zat. Ben je soms op haar ingeprent?” Hij draait me om door een hand op mijn schouder te leggen.
“Dat zou je geweten hebben.” Meer wil ik er niet over kwijt. Ik weet zelf wel dat ik steeds vaker aan haar denk. Er is gewoon iets maar dat ga ik hem niet zeggen want we hebben het wel over zijn vriendin.