Chapter 024

Ik voel een paar sterke armen die me op tillen. Ergens ben ik halverwege de film weg gezakt, die we na het eten opgezet hebben. Ik kan merken dat Jared naar boven loopt. Om me op bed te leggen.
“Je bent er weer. Mooi, want dan kun je je omkleden.” Zijn stem is zacht. “Een bed ligt beter dan de bank.”
“Sorry dat ik in slaap gevallen ben,” mompel ik en pak ik mijn pyjama onder het kussen vandaan.
“Geeft niet.” Jared geeft me een kus op mijn voorhoofd. “Kleed jij je maar om. Ik kom er zo aan.” Waarop hij de kamer uit loopt en kan ik me omkleden. In mijn pyjama kruip ik onder de dekens. Hoewel we zijn vrienden in de maling willen nemen, begint het raar aan te voelen. Straks wen ik er nog aan om iemand naast me te hebben in bed. Jared is alles voor me. Mijn beste vriend, een maatje, mijn broer. “Lyn, lig je al.” Zijn stem klinkt bij de deur.
“Ja,” antwoord ik. “Ik wil dit niet lang meer doen. Het begint raar aan te voelen.”
“Voor mij ook. Zaterdag zeggen we de waarheid.” Hij komt naast me liggen. “Net als je dat je dan naar het kampvuur kan komen. Het wordt tijd dat ze weten dat je ook dezelfde zintuigen heb. Samen met een warme temperatuur. Je heb dezelfde genen geërfd van pa.”
“Weltrusten.” Ik schuif iets van hem af. Iets wat hij schijnbaar niet erg vind.
“Weltrusten Lyn.” Daarna wordt het stil en draai ik mijn hoofd even naar hem. Om te zien dat hij met zijn rug naar mij ligt. Dank je, schat. Je vind het nu ook raar net als mij. Ik ben er voor om grappen uit te halen maar niet meer op deze manier. We zijn volwassen en sommige dingen hoor je niet te weten van me, gaat het nog door me heen. Lang duurt het niet en val ik in slaap.