Chapter 023

Ik weet dat hij soms rustig met een van zijn vrienden wil praten. Om die reden heb ik zelf muziek opgezet terwijl ik met het eten bezig ben. Vandaar dat ik niks gehoord heb van zijn gesprek met Paul. Het laatste dat ik gehoord heb, is dat Paul er niks van begrijpt dat ik zijn vriendin ben. Hoe bedoel je dom en blond? We lijken op elkaar. Dat weet ik gewoon. Jared komt terug en kan ik nog net zien dat zijn vriend er snel vandoor gaat.
“Heeft hij zijn emoties soms niet onder controle?” Ik kijk naar mijn broer.
“Nee, het gebeurd nog wel eens dat Paul ongecontroleerd verandert.” Jared haalt zijn schouders op. “Laat hem dat maar niet horen. Officieel hoor je het niet te weten.”
“Waarom niet? Ik heb een warme temperatuur, mijn zintuigen zijn ook scherper. Alleen ik verander niet in een wolf. We hebben dezelfde vader dus het zou niet vreemd zijn dat ik ook iets van die genen heb geërfd.” Ik kijk even in de pan.
“Weet ik.” Hij haalt diep adem. “Het is alleen... Normaal veranderen alleen de mannen. Het was al een verrassing dat Leah een gedaante veranderaar is.”
“Harry Clearwater was hun vader en een van de voorvaders van de stam.” Weet ik. “Zo vreemd is het niet want ze stamt af van Taha Aki zelf. Voor ons geld ongeveer hetzelfde. Alleen ik verander niet en toch heb ik wel de temperatuur en de zintuigen van een wolf. Mijn neus waarschuwt me als een vampier in de buurt is.” Ga ik verder. “Waar werd Paul nou eigenlijk kwaad om?”
“Ik heb hem jaloers genoemd.” Zijn gezicht verandert gelijk.
“Wil je hem helemaal gek maken?” Ik dek tegelijk de tafel voor ons tweeën.
“Uiteraard, het is al vreemd dat ze niet de gelijkenis kunnen zien tussen ons. Ja, we delen veel en hebben een goede band. Er is maar één ding wat je nooit zal worden van me.” Knikt Jared.
“Weet ik toch, nee, als je morgenochtend je ronde heb met Paul, denk aan mij af en toe. Zo maak je hem helemaal gek.” Ik wiebel met mijn wenkbrauwen.
“Dat is niet zo moeilijk.” Lacht hij. “Eerlijk gezegd weet ik niet of hij weer langs komt vannacht.”
“Ik hoop van wel.” De kookwekker gaat af en zet ik het eten op tafel. “Dan kun je hem terug pakken door naar zijn huis te gaan. Als bewijs moet je zijn gesnurk opnemen, kun je lachen.”
“Ga ik zeker doen.” Glimlacht Jared en valt hij aan.
“Ho even, ik eet minder. Laat mij eerst opscheppen. De rest is voor jou.” Reageer ik snel en schep ik mijn bord op. “Trouwens, als de ochtendronde over is, kun je hem beter terugpakken. Dan verwacht hij het niet.”
“Alsof een gedachtelezer nog niet genoeg is.” Hij rolt met zijn ogen.
“Van mij accepteer je het omdat ik je wederhelft ben.” Ik steek lachend mijn tong uit naar hem en neem ik een hap.
“Jammer genoeg heb je daar wel gelijk in.” Daarna word het stil en kan ik zien dat Jared van het eten geniet. Hij schept zelfs een tweede keer op. Wat ik verwacht had van hem.