Chapter 022

“Wat kom jij nou doen?” Wil ik weten en kijk ik Paul aan.
“Mijn excuus aanbieden,” zegt hij en gaat het niet echt van harte. Iets wat hij moet, begrijp ik gelijk.
“Waarvoor precies?” Ik weet dat ik hem nu uitdaag maar ik wil het zeker weten.
“Dat vraag ik me ook af. Hoe kun je nou een vriendin hebben als ze niet je inprent is.” Gaat Paul verder. God, kun je dan niet zien dat ze mijn zus is. Mijn tweelingzus wel te verstaan. “Je kunt haar niet vertellen wat je ben. Het gaat haar een keer opvallen dat je vaak niet in bed lig.”
“Waarom maak jij je daar zo druk over? We hebben het over mijn leven. Als ik merk dat je nog een keer in mijn slaapkamer kijkt, doe ik het bij jou.” Waar bemoeit hij zich mee? Ik beslis over mijn eigen leven. “Wat is nou eigenlijk het probleem? Wil je soms niet zien dat de geschiedenis zich herhaalt of ben je jaloers dat ik iemand heb.” Op de een of andere manier heb ik wel iets met Lyn. Ze is mijn zus, mijn beste vriendin en gewoon een maatje. Altijd vriendschappelijk. Meer zal het nooit worden.
“Ik en jaloers.” Het valt me op dat Paul wat trilt.
“Kalmeer, anders kan ze zien dat je verandert.” Bijt ik hem toe. Het is al erg genoeg dat ze dit gesprek kan verstaan. “Weet je wat jij ben, jaloers. En nou wegwezen want je staat op het punt om te veranderen. Wil je dat Lyn je ziet?”
“En dat kan natuurlijk niet want je mag haar niks vertellen.” Paul's ademhaling gaat gejaagd en rent hij daarna weg.
“Jared, ik heb wat te drinken voor je. Het eten is over een kwartiertje klaar.” Hoor ik Lyn achter me zeggen. Zelfs als ze het gehoord heb, ben ik blij dat ze niks laat merken. Ze heeft altijd al geweten wanneer ze haar mond moet houden. Als ik naar haar toe gaat, zie ik dat ze een oortje uit doet. Lyn heeft zelf muziek opgezet met oordopjes. Straks maar even vragen. Nu ben ik nog te boos op Paul.