Chapter 020

Bij een groot modern huis stoppen we en stap ik uit. Wat tegelijk is met Jared. Wauw. Hoe betalen ze dit wel niet? Hoe rijk zijn ze wel niet en hoe komen ze aan het geld? Mijn broer kijkt me vragend aan en gebaar ik dat het huis heel wat moet kosten.
“Carlisle is een dokter,” zegt Sam en moet hij mijn gebaar gezien hebben. Knikkend volg ik Sam en heb ik mijn portfolio vast. Daardoor loopt Jared naast me en tikt hij tegen zijn hoofd. Juist, even op mijn gedachten letten. Soms zijn woorden overbodig en hebben we aan één gebaar genoeg. Voordat Sam nog aan kan bellen, gaat de deur open.
“Sam, welkom.” Een man met goudblond haar doet open. Zijn ogen hebben eenzelfde gouden kleur. “Jared.”
“Ik ben Jaylyn. Lyn voor vrienden.” Stel ik mezelf voor voordat Jared het kan doen. De man glimlacht vriendelijk naar me.
“Ik ben Carlisle. Kom verder.” Pas als we binnen zijn, gaat Carlisle me voor naar de woonkamer. Waar iedereen zit. “Dit zijn Alice, Jasper, Edward en mijn vrouw Esmee.” Gaat hij verder. “Emmet en Rosalie heb je eerder gezien.” Mijn blik gaat over een vrolijk meisje met wat slordig haar. De jongen naast haar schijnt rustiger te zijn. Degene die naast de bank staat, komt me bekend voor.
“Hallo Edward.” Glimlach ik. “Ook geslaagd zie ik want je ben weer thuis.”
“Jullie kennen elkaar?” Zowel Carlisle en Sam kijken van mij naar Edward.
“We zaten op dezelfde universiteit.” Knik ik.
“Ik wil weten wat je bij je heb.” Klinkt Alice en wijst ze naar mijn portfolio.
“Kijk maar, dit is geen geheim.” Ik geef het aan haar. “Daarom ben ik hier. Ik wil mijn excuus aanbieden omdat ik per ongeluk over de grens gegaan ben. Ik was me daar niet bewust van. Ook wil ik toestemming vragen om op jullie land te mogen komen voor fotografie. Dat is mijn studie en hobby.”
“Oh, maar die toestemming heb je.” Verzekert Alice me dan.
“Dit zijn mooie foto's,” zegt Jasper en kijkt hij mee. Net als dat Carlisle, en Esmee, over haar schouder mee kijken.
“Dat zeker.” Reageert Esmee met een glinstering in haar goudkleurige ogen.
“Wat mij betreft heb je toestemming.” Blijkt Carlisle het met haar eens te zijn. Hm, zo slecht zijn ze dus niet en bij ruzie moet ik naar Carlisle toe. Iedereen luistert duidelijk naar hem. Even hoor ik gegrinnik. O juist, uitkijken. Ik weet mijn hoofd leeg te maken en kijk kort naar Edward.
''Excuus ook aanvaard. Toch, Emmet, Rosalie?” Esmee kijkt naar het tweetal.
“Voor mij wel.” Emmet haalt zijn schouders op. “Ze heeft wel lef om hierheen te komen om haar excuus aan te bieden. Zelfs om toestemming te vragen.”
“Rosalie?” Carlisle kijkt naar de vrouw.
“Alright.” Zucht Rosalie dan.
“Nu dat uitgepraat is.” Grijnst Alice naar me. “Als ik een fotografe nodig heb, bel ik jou.”
“Van mij mag je. Ik woon bij Jared.” Ik lach naar Jared en heeft hij al die tijd naast me gestaan.
“Dat nummer hebben we wel ergens, geloof ik. Ik zie je nog wel een keertje, Lyn.” Alice lijkt behoorlijk zeker te zijn en krijg ik mijn portfolio terug.
“Jullie hebben vast nog meer te doen.” Esmee gaat ons voor naar de voordeur. Daarna staan we weer buiten. Wel kan ik Alice binnen horen.
“Ze gaat een eigen fotozaak beginnen in het reservaat. Edward, heb jij nog wat gehoord van haar?”
“Nee, ze weet hoe ze haar hoofd leeg moet maken. Ik heb maar een gedachte van haar opgevangen. Sam's hoofd was ook vrij rustig. Bij Jared was het chaotisch dat ik er niet eens uitkwam.” Nu hoor ik Edward. Door die woorden, glimlacht Jared naar me en doet hij de deur voor me open. Als ik weet dat Sam mij niet kan zien, knipoog ik naar mijn broer en stap ik in.