Chapter 016

Na een paar uur hou ik het voor gezien en ziet de kelder veel beter uit. Zo kan ik wel straks mijn foto's ontwikkelen. Tevreden ga ik naar boven. Op de klok is het te zien dat het net drie uur is geweest. Met mijn camera ga ik naar buiten. Wel zet ik het alarm op vijf uur. Zodat ik op tijd met het eten kan beginnen. Buiten verdwijn ik tussen de bomen. Voor de zekerheid heb ik een briefje op de koelkast achter gelaten dat ik wat foto's wil maken. Het werkt kalmerend om in de bossen te lopen en maak ik wat foto's van de omgeving. Net als een open plek met allemaal lichtpaarse bloemen.
“Wie ben jij?” Een stem verbreekt de stilte en draai ik me om. Waardoor ik recht in een paar donkere ogen kijk. De man, of jongen als je het mij vraagt, heeft een jong gezicht. Verder valt het op dat hij alleen een afgeknipte broek draagt met sportschoenen. Iemand van Jared's vrienden.
“Jaylyn, en jij bent?” Ik hou er niet van als ik aangesproken wordt alsof ik iets verkeerds gedaan heb.
“Seth,” zegt hij. “Ik heb je nog nooit eerder gezien...”
“Ik ben jou geen uitleg verschuldigd.” Ik kan hier zo een eind aan maken door Jared te roepen, weet ik. “Ik vind de weg wel naar huis. Dat doe ik altijd.”
“Je hoort hier niet. Je ben een grens over gegaan.” Reageert die Seth weer.
“En welke grens is dat dan wel niet?” Wil ik weten. Op dat moment bereikt een zoete, kwellende geur mijn neus. Blijkbaar ruikt Seth hetzelfde en draaien we tegelijk onze hoofd.
“Niet doen.” Seth komt even tussen mij en de man in te staan. De man heeft heel kort zwart haar en is best breed. Net als dat hij glinstert voor mijn ogen. Zijn geur heeft hem al verraden maar door de glinstering weet ik zeker dat het een vampier is. “Zolang woont ze hier nog niet. Anders zou ze het weten.” Vervolgt Seth.
“Aan de kant.” Klinkt een vrouw die zich nu laat zien. Afgezien dat ze een mooi gezichtje heeft, is ze net als de man naast haar. Een vampier.
“Val haar aan en ik roep de anderen.” Waarschuwt Seth het tweetal. Even sta ik in tweestrijd. Ik kan hier zo een eind aan maken door Jared te roepen. Ik weet dat hij me kan horen. Vooral omdat hij net zo graag buiten is.
“Heb je zelf nog wat te zeggen of laat je dat aan hem over?” De vrouw kijkt naar mij en denk ik na.
“In hoeveel woorden.” Ik kijk naar de vrouw.
“In één woord.” Ze kijkt me onverschillig aan. Als jij dat wil, lieverd.
“JARED,” roep ik dan en schrikt Seth duidelijk naast me.
“Jij kent Jared?” Komt het uit twee verschillende monden en knik ik. Seth staat me slechts aan te staren. We zullen zien wie het laatst lacht.