Chapter 18

Hij schonk een glas met drank in en overhandigde het aan Dumbledore. Na de ontmoeting in het park waren ze naar huis gegaan, met Dumbledore. Hij ging daarna zelf zitten op de stoel tegenover Dumbledore.
'Wil jij geen glas Severus? Of is het daar nog wat te vroeg voor?' vroeg Dumbledore.
'Ik was niet zo fit drie weken terug en toen mocht ik geen alcohol drinken voor drie à vier weken. Ik neem wel weer een glas als ik op Hogwarts ben,' zei hij.
Dumbledore knikte en nam een slok uit het glas. 'Hoe gaat het verder met je? En met Violet haar gave?'
'Met mij gaat het goed, met Violet waarschijnlijk ook wel, alleen laat ze het niet merken.' Hij keek naar het meisje dat met Bommel en wat ander speelgoed op de grond aan het spelen was.
'Misschien heeft ze zichzelf aangeleerd om ze te blokkeren,' opperde Dumbledore.
'Misschien wel, maar we wonen nu ook maar met zijn tweeën.'
Violet stopte met spelen en liep naar Dumbledore, die op de bank zat. Ze was groot genoeg om op de bank te klimmen dus dat deed ze nu ook. Ze probeerde om op Dumbledore's schoot te gaan zitten en ging toen naast hem zitten toen het niet lukte.
'Ze wil op uw schoot zitten,' zei hij.
'Dat zie ik,' zei Dumbledore.
Violet klom weer van de bank af en liep toen naar de keuken toe. Hijzelf stond ook op om te kijken wat Violet in de keuken wou.
'Wat wil je Violet?' vroeg hij.
'Koekjes.' Violet schoof een krukje naar de kast met koekjes en ging op het krukje staan. Ondanks het krukje was ze net te klein om bij de blikken trommel, in de kast, te komen. Hij stond eerst namelijk op een lagere plank in de kast, maar toen ze erbij kon en bijna de hele koektrommel had leeggeten, had hij hem een plank hoger neergelegd. Hij liep naar de kast en pakte de blikken trommel. Hij haalde er een koekje uit en gaf hem aan Violet. Die sprong van het keukje af en liep terug naar de woonkamer.
'Alsjeblieft,' hoorde hij Violet zeggen. Verbaasd liep hij naar de woonkamer en zag dat Violet het koekje aan Dumbledore gaf. Hij grinnikte en pakte nog een koekje voor Violet zelf. Blijkbaar had ze het gemerkt want ze stond met uitgestrekte handjes naar hem te glimlachen.
Hij lachtte even en legde het koekje in haar handjes. 'Zelf opeten hè.'
Violet knikte en nam een hap uit het koekje. Ze liep terug naar de woonkamer en ging op zijn stoel zitten.
Hij tilde het meisje op en ging op de stoel zitten, waarna hij het meisje op zijn schoot zette.
'Lekker deze koekjes, waar heb je ze vandaan Severus?' Dumbledore keek naar het overgebleven stukje van zijn koekje en stak het toen in zijn mond.
'Bij de dreuzelbakker,' antwoordde hij. 'Ik haal meestal mijn boodschappen hier in het dorp, dreuzelgeld is niet moeilijk te verkrijgen.'
'Ah, dreuzels doen er alleen niet zo'n magisch tintje bij, maar ze zijn zeer smakelijk.'
'Ik moet hier mijn boodschappen nog doen, en dat was ik van plan nu te doen. Gaat u mee? Of gaat u naar Hogwarts?' Hij keek Dumbledore vragend aan.
'Ben ik wel juist gekleed?' Dumbledore keek naar zijn gewaad.
'Ze dragen hier ook lange jurken en lange jassen, maar niet zo kleurrijk, meestal zwart,' zei hij.
'Dan ga ik mee,' zei Dumbledore.
Ze stonden op en liepen naar de gang. Hij gaf Violet haar jas en schoof met zijn voet haar schoentjes voor haar voetjes. Ze kon er makkelijk instappen en hoefde dan nog maar een bandje van klittenband vast te plakken. De knopen in haar jas kon ze zelf ook al doen, dus hij hoefde haar niet meer te helpen, iets wat soms zeer handig was. Toen ze allemaal, behalve Dumbledore, hun jas en schoenen aanhadden gingen ze naar buiten. Terwijl ze aan het lopen waren stopte Violet en raapte een plat schijfje van de grond af. Het was een gouden rondje met een zilveren rand eromheen. Op de munt stond een grote 2.
'Dat is dreuzelgeld, je kan daar wat lekkers van kopen,' zei hij.
Violet duwde de munt in haar jaszak en pakte zijn hand. Later toen ze bij de bakker waren, legde Violet de munt op de toonbank en keek de vrouw achter de toonbank vriendelijk aan.
'Ze wil weten wat je hiervan kan kopen,' zei hij.
De vrouw knikte begrijpend en legde een blik koekjes op de toonbank. 'Dat is precies twee euro.' Ze pakte de munt van de toonbank en deed het blik in een tasje die ze overhandigde aan Violet.
'Dankjewel,' zei Violet. Trots hield ze het zakje omhoog naar hem.