Chapter 012

Wanneer ik thuis ben, kan ik in de keuken al ruiken dat Lyn bezig geweest is. Ze vind het vast niet leuk dat iemand beter is in bakken dan zij. Glimlachend kijk ik waar ze is en vind ik haar op de bank. Haar telefoon ligt op de tafel. Vast als een wekker voor, wat er ook in de oven staat. Ze moet weten, wat Sam gezegd heeft. We wachten zo lang mogelijk. In ieder geval tot zaterdag.
“Lyn, wakker worden.” Ik geef haar een kus op haar wang. Ze maakt een zacht geluidje. Hoewel het er niet op lijkt dat ze echt wakker wordt. Hoe lang ligt ze dan op de bank? “Wakker worden.” Probeer ik weer. Lyn beweegt echter niet. Hm, dan maar op een andere manier. “Ik ruik een brandlucht.” Nu schiet ze overeind.
“Niet leuk.” Moppert Lyn als ze mij ziet en schiet ik in de lach.
“Ik dacht dat je wel wilde weten waarom Sam met me wilde praten.” Reageer ik en til ik haar benen op om op de bank te gaan zitten. “Wat ik al dacht want Paul is bij hem geweest.”
“O jee.” Lyn gaat wat rechter zitten en laat ze haar benen op de mijne liggen. “Aan je gezicht te zien, heb je iets leuks.”
“Klopt.” Knik ik. “Heb je een vriendin of ben je ingeprent? Anders wil ik weten hoe het komt dat wij niks weten, was zijn eerste vraag.”
“En hoe reageerde jij?” Wil ze weten.
“Ten eerste heeft Paul geen recht om zulke conclusies te trekken. Ten tweede, sinds wanneer wordt het goedgekeurd dat we bij elkaar in de slaapkamer gluren. Ten derde, vriendin of inprent? Ken je me nou of niet?” Ik herhaal mijn woorden van eerder en begint ze te glimlachen. “Daarna kwamen er nog een paar vragen maar daar ben ik omheen gegaan door te zeggen dat jij onze sporen gezien heb. Dat vind Sam toch even belangrijker dan het gluren van Paul.” We kijken elkaar aan en beginnen te lachen.
“Hoe zit het nou met Paul?” Grijnst Lyn naar me.
“Ik heb gezegd dat als Paul nog een keer komt gluren, dat ik hetzelfde bij hem ga doen. Daar kom ik hoe dan ook achter. Via telepathie of via Sam.” Ik ben benieuwd hoe ze gaat reageren. “Dat we de anderen in de maling nemen, werkt want ik zei dat ik nog een paar uur naar bed wilde. Wat Sam natuurlijk verkeerd opvatte door te zeggen: Ze houd je toch niet heel de nacht wakker of wel?” Ik ben nog niet uitgepraat of ze komt niet bij van het lachen. Zelfs alsof ze zuurstof te kort komt en valt ze van de bank af.
“Dus het werkt.” Weet Lyn te zeggen en gebaard ze 'yes' met haar arm. “Ik weet dat we een goede band hebben en dat we veel van elkaar tolereren maar ik heb toch echt mijn grenzen.”
“Ik ook.” Haar lach werkt aanstekelijk en niet veel later lig ik naast haar op de grond door het lachen. “Als we het hun zeggen dat we familie zijn, moet je echt je camera bij de hand houden.”
“Absoluut, en we gaan zo lang mogelijk door met deze grap.” Hikt Lyn van het lachen. “Hoe kunnen ze nou denken dat ik je vriendin ben? We lijken anders best op elkaar.”
“Dat zou je denken.” Ik ga weer normaal zitten en pluk ik haar van de grond. “Wat je zegt, we gaan zo lang mogelijk door. Kun je het nog hebben dat mijn wekker op vier uur staat. Tot zondag heb ik mijn ronde in de ochtend.”
“Tuurlijk, als je maar niet vergeet dat je mij in het bos tegen kan komen voor foto's. Ik heb al een uil gezien. Samen met een hert, een eekhoorn en een normale wolf.” Verteld ze me.
“Mij best, en die wil ik wel zien binnenkort. Zolang je me maar beloofd om geen foto te maken van mij of de anderen. Niemand zou het geloven en als het bekend zou zijn, kunnen wij niemand meer beschermen.” Zucht ik.
“Jared, ik ontwikkel de foto's zelf,” zegt Lyn. “Als we een kelder hebben of zo, doe ik het hier en niemand die de foto's ziet.”
“Dan is het goed.” Glimlach ik naar haar. Op dat moment gaat haar telefoon af.
“De cake is klaar.” Lyn veert gelijk op en gaat naar de keuken.
“Hm, je verwent me.” Ik volg haar vanzelf.