002

Voor de zoveelste keer deze avond gaat de deurbel. Romanée staat op om de deur open te doen. Het is al bijna 23:00, wie komt er nu nog op bezoek? Vanuit de gang hoor ik haar gillen. Snel sta ik op om te kijken wat er is. Als ik in de gang kom zie ik wat er is. 'Papa!' gil ik vrolijk. Snel geef ik hem een knuffel. Nu komt ook Aston kijken wat er is. 'Huh? Pap?' mompelt hij iets wat verbaasd. Hij geeft paps ook een knuffel. 'Hee lieverds' glimlacht hij vrolijk. Dankbaar neem ik hem zijn jas af om op te hangen. Hij zou pas over een week thuis komen. Toen ik met hem belde zat hij vast al in het vliegtuig. Gluiperd. We lopen de woonkamer en en mama gilt vrolijk. 'Heee Nick'. Hij drukt een kus op haar lippen. Vervolgens wordt hij gefeliciteerd door mijn tante. Ja, ze is er nog steeds. Met der ik ben zo weg. Snel loopt hij naar Bentley die in zijn box aan het spelen is. Naja, het is heen en weer rollen maar dat is volgens de kraamverzorgster spelen. Vertroetelend pakt hij Bentley uit zijn box. Verterend kijkt iedereen toe. 'Ach, ik had graag nog wat langer met je gepraat Nick. Maar morgen moet ik alweer vroeg op' glimlacht mijn tante uit eindelijk. Betekent dit dat ze weggaat? Dat ik eindelijk naar bed kan? Ik wil douchen en gaan slapen. Erg graag. 'Kom van de week nog maar een keer langs' knikt mijn vader. Godver. Wat doe je nou. We nemen afscheid van mijn tante en als ze de deur uit is halen we opgelucht adem. Eindelijk. 'Hoezo ben je nu al thuis?' vraagt mij moeder. Zij wist dus ook van niks. 'Ik vertelde aan de plantenlabel dat ik vader was geworden. Ze zouden van de week langs komen met grote hitmakers' knikt hij trots. 'Komt Beyonce hier?' vraag ik ongeloofwaardig. Ga ik Beyonce ontmoeten? Mijn vader haalt zijn schouders op. 'Geen idee'.

Een gaap verlaat mijn mond. 07:45. Om half 9 begint school en ik heb echt geen zin. Gelukkig is het maar een kort dagje. Bentley is vannacht gelukkig stil geweest waardoor ik eindelijk weer door kon slapen. Vermoeid stap ik uit bed en trek mijn school uniform aan. Dat bestaat uit een witte blouse en een blauwe rok. Verschrikkelijk. Op een privé school zitten is vreselijk. Je kan niet een les spijbelen, want omdat je maar met maximaal 10 mensen in een les zit valt het op als je er niet bent. Als je er niet bent wordt er naar thuis gebeld. Mijn ouders zullen me vermoorden als ik lessen zou spijbelen. Over ziek melden doen ze al moeilijk. Ergens begrijp ik het wel. Deze school heeft een fortuin gekocht. Mijn haar doe ik in een staart en kam het kort door. Snel breng ik wat mascara aan en ren de trap af naar beneden. Beneden brand het licht al. 'Morgen komen de hitmakers langs' knikt mijn vader. Ik druk een kus op zijn wang,' goedemorgen pap'. Een klein lachje siert zijn lippen. 'Goedemorgen dametje'. Tegenover mijn vader neem ik plaats. Voor mezelf maak ik een kom cruseli met melk en begin het snel door te happen. 'Haast?' vraagt mijn vader nieuwsgierig. Snel knik ik,'Hoe later je bent hoe verder weg je moet parkeren en gisteren moest ik op de tweede parkeerplaats staan waardoor ik bijna te laat kwam' mompel ik een klein beetje chagrijnig. Mijn vader lacht spottend, 'Een beetje beweging is goed voor je'. 'Zeg jij, je loopt niet eens zelf even naar de supermarkt!' lach ik. Quasi beledigt kijkt hij me aan. 'Maar ik ben al op leeftijd'.

Nog een klein beetje meer gas en ik rijd net voor de fiat 500 van een klasgenoot. Lachend kijkt hij op. Gelukkig ben ik net op tijd, er is nog plek op de eerste parkeerplaats en ook nog eens dichtbij de ingang. Opgelucht haal ik adem. Is al dat haasten toch ergens goed voor geweest. Voor ik uitstap kijk ik nog even op mijn telefoon. 'One Direction is het geworden'. Dat waren die vijf jongens toch? 'Leuk! Zie het vanavond wel! x' antwoord ik nog kort. Mijn telefoon stop ik weer in mijn tas en ik stap uit. Nog een jaar deze school, dan ben je klaar. Eigenlijk zou ik een tussen jaar willen houden en gaan rond reizen maar dat mag ik helaas niet van mijn ouders. Rechten moet ik studeren. Dat is al bepaald.

---