Foto bij 2. Secret Randevouz

~ 1D bestaat ~ Exclusief Zayn ~



Marie Harper

Wanneer ik bijna thuis ben, hoor ik iets achter me. Niet wetend wat ik eerst moet doen, ren ik de straat uit en ga ik de hoek om. Hopend dat diegene niet achter mij aan komt. Hoop die vervliegt als ik weer geluiden hoor. Voetstappen komen dichterbij. Met een ruk draai ik me om en zie ik een man die aan komt rennen. Ik wil wel weten wie het is. Waarom ben ik zo interessant? Anders ziet niemand me en ben ik zo goed als onzichtbaar.
“Kan ik alsjeblieft naar binnen om te schuilen?” De man hijgt en kijkt hij achterom over zijn schouder. “Alsjeblieft, ik heb niet veel tijd meer?” Vriendelijke groene ogen kijken me aan en twijfel ik niet lang meer. Snel doe ik mijn deur open en laat ik hem binnen.
“Voor wie ben je op de vlucht,” wil ik weten.
“Voor de fans,” hijgt hij nog en leunt hij tegen de muur. “Dank je wel. Het zijn er te veel, ze willen te veel en ik ben Preston op de een of andere manier kwijt geraakt. Sorry dat ik je zo over val,” verontschuldigt hij zich. Wacht even, grijsgroene ogen, wat krullend half lang haar.
“Heb je tatoeages?” Zeker weten doe ik niet maar volgens mij is dit Harry Styles.
“Ja, ik hou alleen niet bij hoeveel ik er heb,” antwoord hij met een knik. “Wil je het zien of zo? Hier twee zwaluwen, een vlinder op mijn buik en...”
“Het is goed zo.” Ik hou mijn hand op als een teken dat hij kan stoppen.
“HARRY,” klinkt het opeens in de straat en kijk ik voorzichtig door het kleine raam. Om te zien dat een behoorlijke groep fans voorbij rennen.
“Dus nu ren je weg van je eigen fans,” zucht ik hoofdschuddend en loop ik door naar mijn keuken. “Thee,” stel ik voor.
“Graag, als het niet te veel is voor je...”
“Ben je gek. Je kan wel een kop thee gebruiken. Bel Preston gelijk om te laten weten waar je zit.” In de keuken zet ik thee voor ons beide.
“Dank je wel,” zegt Harry als we beide thee hebben en op de bank zitten.
“Miauw,” klinkt het en zie ik een glimlach bij hem. Vervolgens zie ik dat de kater vrolijk zijn kopje onder Harry's kin kroelt. Lachend aait hij de kater en ploft die duidelijk tevreden op zijn schoot.
“Hoe heet je en deze lieverd,” wilt hij weten.
“Ik ben Marie en dat is Micky,” knik ik naar de kater. “Dat is waar ook, je bent meer een kattenliefhebber.”
“Je kent me,” is gelijk zijn conclusie.
“Ja, maar ik ben geen hysterische fan die gelijk een handtekening of foto wil. Mijn posters heb ik een jaar geleden van de muur gehaald voor ik hier kwam te wonen,” leg ik uit met een glimlach. “Je bent veilig hier, Harry.”
“Hoe komt het dan dat je net nog vroeg om tatoeages?”
“Ik ken nog iemand die groene ogen heeft en halflang haar, en hij heet Stefan.” Ik drink mijn thee op. Geen minuut later wordt er aan de deur gebeld. “Dat is misschien Preston.” Nu drinkt Harry zijn theeglas leeg en staat hij op. Waarbij hij Micky aait.
“Bedankt Marie.” Ik krijg een kus op mijn wang van hem. “Wie weet tot de volgende keer.” Niet in staat om nog wat te zeggen, kijk ik hem na en verdwijnt hij in een zwarte SUV met geblindeerde ramen. Even gaat het raam nog omlaag en zwaait hij naar me. Ik zwaai terug en daarna verdwijnt hij. Mijn hersenen moeten nog bij komen van het feit dat ik wel net Harry Styles ontmoet heb. En dat in een wijk als deze. Focus Marie, hij komt vast nooit meer. Ik schud mijn hoofd en ga ik weer naar binnen.

Een week lang hoor ik niks meer en lijkt het wel alsof ik het me verbeeld heb dat Harry hier geweest is. Ik heb er niks over gezegd tegen wie dan ook. Als ik op zaterdag de was opgehangen heb en de boodschappen gedaan, gaat de bel. Misschien mijn moeder. Die komt nog wel eens langs. Micky ligt duidelijk op de vensterbank in het zonnetje te slapen. Ik doe de deur open en van schrik gooi ik de deur haast weer dicht. Harry.
“Sorry, je laat me schrikken,” zeg ik eerlijk.
“Ik moet juist sorry tegen jou zeggen.” Hij tovert een bos rozen tevoorschijn. “Ik heb jou de vorige week laten schrikken. En toch heb je me binnen gelaten en thee aangeboden.”
“Ze zijn prachtig, dank je wel.” Ik neem de rozen aan en loop naar de keuken. Waarbij ik de deur open laat om voor hem binnen te komen.
“Graag gedaan.” Harry komt achter me aan en kijkt hij rond. “Ah, daar ligt die tijger van je.”
“Kom je mij nou bedanken of voor de gezelligheid van Micky,” wil ik weten en zet ik de rozen in een laagje water. “En ik zou Micky geen tijger willen noemen. Die kroelt en knuffelt met iedereen die binnen komt.”
“Volgens mij ben je zelf ook zo.” Hij glimlacht en kijkt naar mij. “Meestal zijn huisdieren een reflectie van hoe je zelf bent. Ik zou ook rustig zo een kat willen want ik ben zeker wel van het knuffelen.” Iets wat hij dan bewijst omdat hij zijn armen om mij heen legt. “Ik meen het echt. Ik ben je echt heel dankbaar dat ik hier kon schuilen de vorige keer.”
“Graag gedaan,” mompel ik en voelt het fijn aan.
“Alleen kan ik niet lang blijven. Preston stuurt me zo een bericht en dan moet ik weg. Interview en een fotosessie.” Ik lach erom.
“Bij mij is het weekend gewoon het weekend. Twee dagen van relaxen en bijkomen,” grinnik ik.
“Dat benijd ik je.” Knuffelend blijven we nog even staan. Totdat zijn telefoon afgaat. “Preston.” Het is te merken dat hij me met tegenzin los laat. “Misschien zie ik je nog.” Opnieuw dat ik een kus op mijn wang krijg en verdwijnt hij.

Zeker twee maanden lang komt Harry elke zaterdag langs. Meestal alleen voor een kop thee. Soms voor een knuffel of allebei. Iets waar ik van geniet. Zelfs van de korte gesprekken, die we hebben, geniet ik. Ook nu kijk ik weer uit naar zaterdag. Precies om die reden dat ik nu op een vrijdag de boodschappen gedaan heb. Zelfs de was is gedaan en hangt het te drogen. Op een zaterdagmiddag, rond drie uur, wordt er gebeld en kan ik het niet helpen dat ik glimlach. Harry. Als ik open doe, zie ik echter iemand anders staan. Een lange man, kort haar en het valt op dat hij volledig in het zwart gekleed is.
“Marie Harper?”
“Dat ben ik,” zeg ik en vraag ik me af wat de man komt doen.
“Wilt u zo vriendelijk zijn om in te stappen.” De man loopt naar een zwarte SUV en doet hij een deur open. Iets zegt me dat dit met Harry te maken heeft en grijp ik mijn jas en tas.
“Gedraag je Micky,” zeg ik nog naar de kater die zijn kopje laat zien bij de tussendeur. Daarna ga ik naar buiten, doe ik de voordeur op slot en stap ik in de auto. Wauw. Verwondert kijk ik om me heen. Echt een leren geur van de banken. Die toch zacht aanvoelen. Het geeft me bijna het gevoel belangrijk te zijn. “Waar gaan we heen?” Een antwoord komt niet en rijden we flink door. Pas als we stoppen, gaat de deur voor me open en wordt er een andere deur open gehouden. Opnieuw twee flinke mannen in het zwart gekleed en is het te zien dat ze een oortje in hebben.
“Volg mij maar,” zegt de man kort.
“Momenteel verzet ik geen stap tot ik weet wie u bent.” Tegelijk hou ik mijn adem in door mijn eigen brutaliteit.
“Ik ben Preston en dat zijn Alberto en Basil,” stelt de man zichzelf nu voor. “Harry wacht boven op je.” Mijn hart lijkt een driedubbele salto te maken door de naam en volg ik de mannen naar een lift. Schijnbaar dat we via de achterdeur binnen gekomen zijn want nu kan ik zien dat ik in een hotel sta. Ik kan geen naam zien omdat ik al in de lift kan stappen. Vervolgens gaan we duidelijk naar de bovenste verdieping. Waar ik de man volg naar een deur en doet hij die open voor me. Na drie stappen in de kamer, gaat de deur dicht en kijk ik om. Om alleen een dichte deur te zien. Geen van de drie beveiligers die mee naar binnen is gegaan.
“Sorry voor het bijna ontvoeren,” klinkt een bekende diepe stem en draai ik me om. “Het is soms lastig om iets af te kunnen spreken als de fans en media alles van je wilt weten.” Harry verschijnt nu en gaan mijn ogen over hem heen. Een zwarte nette broek en een donkergrijs overhemd dat in zijn broek zit. “Ik had graag met je willen uiteten maar dan worden we nooit met rust gelaten. Net als dat iedereen dan wil weten wie je bent. Ik wil je nog niet op die manier delen met de rest van de wereld. Met mijn vrienden en familie zit het wel even anders en die ontmoet je nog wel een keer,” komt zijn uitleg.
“Dus je... je hebt dit gedaan om te kunnen eten samen?” Zo iets romantisch is me nog nooit overkomen. Niemand die zoveel moeite gedaan heeft.
“Ja,” knikt hij. “Het is een etentje met een verrassing.” Hij bedekt mijn ogen met zijn hand en trekt hij me mee. Ik laat me meenemen en dan haalt hij zijn hand weg. “Doe je ogen open schoonheid,” fluistert hij. Wat ik doe en zie ik een rek staan met schitterende mooie jurken er op. “Ik hoop dat ik de goede maat gegokt heb. Je mag zelf een jurk kiezen. Ik wacht hiernaast en zal de deur dicht doen.” Harry loopt inderdaad weg en doet een deur dicht. Dit is bijna een sprookje. Niet te geloven. Ik kijk naar de jurken en of mijn maat er wel tussen zit. Om uit eindelijk voor een elegante zwarte, mouwloze jurk te kiezen met kant. Er onder staat weer een rij met pumps. Daarna kijk ik in de spiegel. Juist dan trekt een briefje mijn aandacht. Maak mij open, lees ik. Een doos is puur voor make up en breng ik alleen mascara aan. Samen met een zachte natuurlijke roze kleur lipgloss. De tweede doos heeft sieraden erin waarvan ik alleen kan dromen. Zo mooi allemaal. Uiteindelijk haal ik er elegante hangers uit en steek ik mijn haren losjes op. Wat ook nog eens mogelijk blijkt te zijn. Alles bij elkaar heeft nog geen twintig minuten geduurd en loop ik naar de deur. Waar Harry aan de andere kant wacht op mij. Zo te zien zijn het schuifdeuren en doe ik er een open. Ik hou mijn adem in als het licht in de kamer gedimd is, kaarsen branden en een tafel staat in het midden. Wat gedekt is voor twee en met rozen erop. Harry heeft me gehoord en kijkt hij me aan met een glimlach.

Het eten was zeker lekker en het gezelschap nog beter. Dit is veel beter dan de korte momenten die we hadden bij mij thuis. Intussen zijn we uitgegeten en heb ik genoten van het driegangenmenu. Wat een luxe allemaal. Toch weet ik dat ik een keer naar huis moet.
“Marie, ik wil iets vragen.” Harry pakt mijn hand vast en zitten we op de bank. Als ik naar buiten kijk, heb ik een schitterend uitzicht over een deel van Londen. Ik draai mijn hoofd naar hem en merk dat hij wel erg dichtbij zit. “Ik ben je nog steeds heel dankbaar dat ik die dag bij je binnen kon schuilen. Zo heb ik jou leren kennen, en Micky.” Ik lach kort. “De afgelopen maanden hebben we elkaar alleen kunnen zien op een zaterdag. Wat ik eigenlijk te weinig vind. Ik wil je vaker kunnen zien. Maar voordat dat kan gebeuren...” Hij stopt halverwege en gaat hij op een knie. What the hell, gaat het door me heen. “Lieve, mooie, Marie, mijn knuffelaar, wil je mijn vriendin zijn?” Ergens ben ik opgelucht want ik dacht echt even dat hij wat anders wilde doen. Waardoor ik nu pas zie dat hij een roos vast heeft en een klein doosje.
“Ja Harry, ik wil niks liever.” Zoveel moeite en dat om mij officieel te vragen om zijn vriendin te zijn. Hij legt de roos weg en maakt hij het doosje open. Waar een prachtige ketting in ligt met een hartje eraan dat weer een klein steentje heeft. “I..ik k..kan n..niet ge..” Grijnzend komt Harry overeind en haalt hij de ketting eruit om het bij mij om te doen. “Ik kan niet geloven dat je dit allemaal voor mij gedaan hebt,” weet ik dan te zeggen. Ik kijk omlaag naar de ketting die nu om mijn hals hangt.
“Wel moet ik je voor een ding waarschuwen,” begint hij met een serieus gezicht.
“Wat dan?” Ik zou niet weten wat hij nog wil zeggen.
“Dat ik het heerlijk vind om mijn vriendin te kunnen verwennen. Ik beloof je wel dat ik het klein hou,” voegt hij eraan toe met stralende ogen. Die zeggen dat hij zich gelukkig en blij voelt.
“De gedachte en het gebaar erachter telt, Harry.” Ik kom overeind en omhels hem. Waarop hij mij in een knuffel trekt. “En dat meen ik serieus,” fluister ik en leg ik mijn hoofd tegen zijn schouder.
“Ik zal je nu ook echt niet gelijk mee naar bed nemen. Ik wacht op jou. Maar ik had nog een verrassing,” reageert hij en laat ik hem los.
“Harry, je hebt me verrast met een romantisch etentje en een prachtige ketting...”
“Dat is degene die hem draagt.” Hij laat me niet uitpraten. “Het is de laatste verrassing.” Hij brengt zijn hoofd omlaag naar mijn oor. “De jurk, schoenen en oorbellen zijn nu ook van jou.” Vervolgens drukt hij een kus onder mijn oor. Om daarna mijn hoofd op te tillen en kust hij me licht. Een echte kus en zijn zijn lippen verrassend zacht. Net als dat de kus licht, teder en liefdevol is. Na heel even tikt hij tegen mijn lippen en geef ik hem wat hij wilt. Om zoenend in zijn armen te staan. Een zoen die naar mijn gevoel wel uren duurt voor hij zijn lippen van de mijne haalt. “Het is verstandiger dat je naar huis gaat. Anders sta ik niet in voor de gevolgen. Ben ik je eerste?”
“Nee, ik heb al een relatie gehad,” schud ik mijn hoofd. Ook zie ik een vraag in zijn ogen die hij niet hardop wil zeggen. “Als we zover zijn dan is het veilig. Ik ben aan de pil,” adem ik.
“Als je je andere kleding in een tas stopt, kun je zo naar huis. Preston staat bij de deur te wachten en zal hij je naar huis brengen. Tot snel, schoonheid. Ik hou van je.” Dezelfde woorden zeg ik terug en word ik daarna naar huis gebracht.


Dit is haar ketting die ze krijgt.

Reageer (2)

  • Niallerslove

    Dit is inderdaad net een sprookje!

    7 jaar geleden
  • CaptainChaos0

    Wooowww wat zijn ze toch allemaal schatjes hibihi

    8 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen