.. I choose the right way

Ik besef dat ik dood ben. Ik voel geen pijn. Alleen maar pure liefde. Ik stap op het zachte gras. En zie bergen en mooie watervallen. Het is hier zo rustig en vredig. Ineens pakt een hand me bij me schouders en trekt me naar achteren. 'Nee laat me los! Ik wil hier blijven, ik voel me hier gelukkig!' Ineens voel ik dat iemand keihard op me borst stompt. En nog een keer. Het volgt nog twee keer. Daarna zie ik een zwarte tunnel. En een tunnel met licht. Ik hoor een stem. 'Kies. Het leven. Of de dood.' Ik kijk naar de tunnels. Maar wat is nou het leven? En wat is de dood? Ik stap op de witte gang af. Ik ben op de helft en kijk achter me. Ik zie in de zwarte tunnel Tom huilen en Simone. Ik ren met al me kracht naar de zwarte tunnel en ren de duisternis in. Vaarwel dood.



[..]



Me ogen gaan langzaam open. Waar ben ik? Ik zie een stuk of vier wazige schimmen. 'Hij is bij!' Hoor ik iemand gillen. 'Wat!' Die stem ken ik! Ik doe me ogen wat veder open totdat ik het duidelijk zie. Simone met tranen in haar ogen. 'W-wa..' Er komt veder niks uit me mond. 'Rustig jongen.' Sust Simone. Ik luister naar haar en kijk vermoeiend de kamer rond. 'Je was bijna dood.' Er schiet ineens wat naar binnen. 'Waar zijn Tom en Timmy?!' Schreeuw ik ineens. Door de plotselingen ophef schrikt een dokter. 'Ehm..Die zijn..Overleden.' Tranen vullen mijn ogen. 'Nee, niet alweer!' Begin ik te schreeuwen. 'Alweer?' 'Ja, ze stierven vlak voor me ogen. Timmy viel van de trap. En Tom lag beneden met een shirt vol met bloed!' Me stem werkt ineens heel goed mee. Maar ik ben nog zo schor.



'Hoe is dat gebeurt?' Ik geloof me oren niet.'Ma, Tom lag op de grond met bloed! En Timmy viel van de trap net nadat ik hem wou vastpakken.' Simone slaat een hand voor haar mond. 'Dat meen je niet.' Speelt ze. Zit ze me nou in de maling te nemen?! 'Wat is hier aan de hand?' Dit kan mama niet zijn. Echt niet! 'Nou ik heb Timmy bovenaan de trap gezet.. Ik dacht Bill pakt hem wel. Maar je was te laat. En Tom heb ik neergestoken het mes lag nog naast hem. Niet gezien?' Ik spring uit bed en val Simone aan. 'Dat meen je niet!' 'Ja jongen, Helaas wel.' Zegt ze met een gemeen lachje.